Έναρξη ΕΟΠΥΥ 1/1/12. Τι μέλλει γενέσθαι; της Ελ.Καλούδη

 

Αγαπητοί  συμπολίτες,

Το   τελευταίο  διάστημα  βιώνουμε  όλοι  ως  πολίτες  αυτής  της  χώρας,  τις  συνέπειες  μιας  άνευ  προηγουμένου  κρίσης,  τόσο  σε  οικονομικό  όσο  και  σε  κοινωνικό  επίπεδο.  Ο  χώρος  της  Υγείας  δεν  θα  μπορούσε  να  έχει  μείνει  ανεπηρέαστος.  Ήδη  από  τις  αρχές  του  2011  έχουν  δρομολογηθεί  σημαντικές  αλλαγές  στον  τρόπο  παροχής  της  δημόσιας  κυρίως,  αλλά  και  της  ιδιωτικής  υγείας.  Η  συγχώνευση  κλινικών,  η  μείωση  κλινών,  η  αύξηση  των  νοσηλίων,  η  συμμετοχή  του  ασθενή  στο  ΕΣΥ  αποτελούν  μερικά  δείγματα  γραφής  μιας  πολιτικής,  που  αποκλειστικό  στόχο  έχει  τη  μείωση  των  δαπανών  για  την  υγεία  από  το  1,4%  του  ΑΕΠ  στο  0,6%.

Στα  πλαίσια  της  λογιστικής  αυτής  αντίληψης  εντάσσεται  και  η  επερχόμενη  ενοποίηση  των  κυριότερων  ασφαλιστικών  ταμείων  (ΙΚΑ,  ΟΑΕΕ,  ΟΠΑΔ  και  ΟΓΑ)  σε  έναν  Ενιαίο  Οργανισμό  Παροχής  Υπηρεσιών  Υγείας  (ΕΟΠΥΥ)  και  η  έναρξη  λειτουργίας  αυτού  από  01/01/2012.  Ως  σκοπός  του  ΕΟΠΥΥ  διαφημίζεται  η  παροχή  υπηρεσιών  υγειονομικής  φροντίδας  στους  9,5  εκ.  ασφαλισμένους  των  παραπάνω  ταμείων.  Ο  απώτερος  στόχος  όμως,  που  δεν  ομολογεί  κανείς  από  τους  ιθύνοντες  και  τους  κυβερνώντες,  είναι  η  δραστική  μείωση  του  κόστους  και  η  συνακόλουθη  υποβάθμιση  της  πρωτοβάθμιας  υγείας  του  Έλληνα  ασφαλισμένου,  ο  οποίος  έχει  πολλαπλασίως  προπληρώσει  με  τις  εισφορές  του  για  μία  αξιοπρεπή  περίθαλψη.
Όμως,  τι  ακριβώς  είναι  ο  ΕΟΠΥΥ  και  τι  θα  σημάνει  η  έναρξη  της  λειτουργίας  του  από  01/01/2012  για  τους  ασφαλισμένους  του  ΙΚΑ,  ΟΑΕΕ,  ΟΠΑΔ  και  ΟΓΑ;  Σύμφωνα   με  τον  Κανονισμό  Παροχών  του  ΕΟΠΥΥ,  οι  ασφαλισμένοι  θα  εξυπηρετούνται  αρχικά  στα  Πολυϊατρεία  του  ΙΚΑ,  τα  Κέντρα  Υγείας  και  τα  Νοσοκομεία  του  ΕΣΥ.  Από  τους  32.000  ιατρούς  που  έχουν  σήμερα  κάποια  μορφή  σύμβασης  με  τα  κυριότερα  ασφαλιστικά  Ταμεία,  θα  επιλεγούν  και  θα  συμβληθούν  σταδιακά  – με  ορίζοντα  διετίας!!!-   περίπου  οι  μισοί.  Η  εξυπηρέτηση  των  ασφαλισμένων  στους  συμβεβλημένους  ιδιώτες  ιατρούς  θα  γίνεται  κατόπιν  τηλεφωνικού  ραντεβού  μέσω  του  184,  γεγονός  που  σημαίνει  ότι  οι  απαράδεκτες  και  πολύμηνες  λίστες  αναμονής  των  ραντεβού  του  ΙΚΑ  επεκτείνονται  πλέον  στο  95%  των  Ελλήνων  ασφαλισμένων.  Η  χρονική  διάρκεια  των  ραντεβού  ορίζεται  σε  10  λεπτά (!)  και  ο  ιατρός  θα  εξετάζει  25  ασθενείς  στο  προκαθορισμένο  ωράριό  του.  Οι  επιπλέον  ασθενείς,  καθώς  και  όσοι  δεν  έχουν  ραντεβού,  θα  καλούνται   να  πληρώσουν  από  την  τσέπη  τους  την  ιατρική  επίσκεψη,  πιθανόν  και  τη  φαρμακευτική  αγωγή  τους,  μιας  κι  ακόμα  δεν  έχει  διευκρινιστεί  εάν  θα  μπορεί  ο  ιατρός  να  συνταγογραφεί  ελεύθερα  ή  θα  υπάρχει  όριο  συνταγών,  όπως  ισχύει  τώρα  για  τους  ιδιώτες  ιατρούς  που  έχουν  συμβληθεί  με  το  ΙΚΑ.
Όσον  αφορά  στις  αμοιβές  των  συμβεβλημένων  με  τον  ΕΟΠΥΥ  ιατρών,  για  τις  οποίες  έχουν  διαρρεύσει  τραγικές  ανακρίβειες  και  ψεύδη,  ο  Κανονισμός  Παροχών  προβλέπει  συγκεκριμένες  αποζημιώσεις,  με  βάση  τον  αριθμό  των  ασφαλισμένων  που  έχουν  επιλέξει  τον  κάθε  ιατρό.  Από  την  01/01/2012  για  900 – 1200 ασφαλισμένοι  και  των  4  ταμείων,  ο  συμβεβλημένος  με  τον  ΕΟΠΥΥ  ιατρός  θα  λαμβάνει  1100  ευρώ  μεικτά,  δηλ.  0,91 – 1,22  ευρώ  ανά  ασφαλισμένο.  Από  αυτά  τα  χρήματα  θα  πρέπει  να  πληρωθεί  η  ασφάλειά  του  (245  ευρώ/μήνα  τουλάχιστον),  τα  λειτουργικά  έξοδα  του  ιατρείου  (ενοίκιο,  θέρμανση,  ρεύμα,  τηλέφωνο,  αναλώσιμα  κ.τ.λ.)  και  να  ζήσει  την  οικογένειά  του,  γεγονός  ολοφάνερα  αδύνατο  στον  οποιοδήποτε  νοήμονα  άνθρωπο.
Για  όλα  τα  παραπάνω  επιλέγω  να  μην  συμβληθώ  με  τον  ΕΟΠΥΥ  από  την  01/01/2012.  Αντίθετα,  επιλέγω:
§         Την  αξιοπρέπεια  για  όλους,  ιατρούς  και  ασφαλισμένους,  που  απορρέει  από  την  ενσυνείδητη  άσκηση  της  ιατρικής  και  τη  διάθεση  του  χρόνου  που  αρμόζει  σε  κάθε  περιστατικό,  είτε  είναι  5  λεπτά  είτε  1  ώρα.
§         Την  αξιοπρέπεια  που  συνδέει  την  αμοιβή  με  την  εργασία,  γιατί  εργασία  χωρίς  αμοιβή  είναι  δουλεία  και  ο  ιατρός  που  δεν  αμείβεται  όπως  πρέπει  είναι  τουλάχιστον  επίφοβος.
§         Το  δικαίωμα  του  ασφαλισμένου  παιδιού  να  απολαμβάνει  την  ίδια  ποιότητα  υπηρεσιών  υγείας,  είτε  είναι  άρρωστο,  υγιές,  με  ραντεβού  ή  έκτακτο.
§         Το  δικαίωμα  μου  ως  ιατρού  να  εξετάζω,  παραπέμπω  και  συνταγογραφώ  τη  δέουσα  θεραπευτική  αγωγή,  ασχέτως  αν  έχω  σύμβαση  ή  όχι  με  κάποιο  ασφαλιστικό  φορέα,  δικαίωμα  που  απορρέει  πρωτίστως  από  το  πτυχίο  μου  και  εν  συνεχεία  από  την  άδεια  άσκησης  του  ιατρικού  επαγγέλματος.
§         Την  ελευθερία  των  ασφαλισμένων  να  επιλέγουν  τον  θεραπευτή  ιατρό  τους,  είτε  είναι  στο  δημόσιο  σύστημα  υγείας  (ΕΣΥ,  ΕΟΠΥΥ),  είτε  στον  ιδιωτικό  τομέα  και   να  αποζημιώνονται  τα  φάρμακα  και  τις  δαπάνες  τους  από  τα  ασφαλιστικά  τους  ταμεία.
§         Την  ελευθερία  μου  ως  ιατρού  να  δουλέψω  στο  ιδιωτικό  μου  ιατρείο  ως  ιδιώτης  και  όχι  ως  υπάλληλος  ούτε  του  δημοσίου,  αλλά  ούτε  και  του  κάθε  μεγαλοεπιχειρηματία – μη  ιατρού  που  αύριο  θα  ανοίξει  ένα  super market   υγείας  στη  γειτονιά  μου.
Έλσα Καλούδη
Γραμματέας Σωματείου Ελευθεροεπαγγελματιών παιδιάτρων Ν. Θεσ/νίκης