ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ;

Δημήτρης Ν.Πατσάκης,26.7.13

Η αναμενόμενη από πολλού πρόσφατη δήλωση του Υπ.Εργασίας κ. Βρούτση, δεν αποτελεί «κεραυνόν εν αιθρία» σε ό,τι αφορά στις προοπτικές του «κοινωνικού» κράτους.

Για 10ετίες, οι σειρήνες των κακών νέων ηχούσαν μάλλον εις «ώτα μη ακουόντων». Η πτώση των ασφαλιστικών εισφορών, η διογκούμενη δυσαναλογία της απαιτούμενης σχέσης 1:4 (συνταξιούχοι-εργαζόμενοι), η διάλυση της ευρείας βάσης της ασφαλιστικής πυραμίδας και άλλα δυσμενή δεδομένα, δεν άγγιξαν διόλου τους συνήθεις υπόπτους για το διαρκώς διαπραττόμενο έγκλημα.

Και σαν να μην έφθαναν τα προαναφερόμενα, τις συνέπειες της κρίσης καλούνται να τις πληρώσουν όλοι, ανεξάρτητα από τον βαθμό ευθύνης τους.

Η ισοπεδωτική εξομοίωση, σε ό,τι αφορά στις περικοπές των συνταξιουχικών απολαβών, των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα (βλ.Ι.Κ.Α) με τους υπαλλήλους Δημοσίου, ΔΕΚΟ και Τραπεζών, δεν τιμά καθόλου, τόσο τους καλούμενους να βγάλουν τα «κάστανα απ’τη φωτιά» όσο και τους λαλίστατους εκπροσώπους του «λαού». Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τελευταίων συνταξιοδοτείται απέχοντας ουσιαστικά από την «πραγματική» εργασία, με όρους, αποδοχές και άλλα «δωράκια» ή και εκλέγεται στην Βουλή των Ελλήνων, αυτό συνιστά ίσως παρωνυχίδα για πολλούς, εκτός εξαιρέσεων, μεταξύ των οποίων και ο συντάκτης του παρόντος.

Οι διαφοροποιήσεις στα συνταξιοδοτικά καθεστώτα, ακόμη και εντός ενιαίων πλέον φορέων, με «παραθυράκια», εξαγορές πλασματικών ετών σπουδών, θητείας, τέκνων κ.τ.λ, μιας μειοψηφίας στο σύνολο των «άλλων», συνεισφέρει στην συλλογή των «δημοκρατικών ελλειμμάτων» μας.

Σε τελική ανάλυση, ποια είναι η λογική εξίσωσης του ασφαλισμένου στο Ι.Κ.Α (20% αποδοχών σε εισφορές) με τον Δ.Υ. του 6,67% ( και αυτό μόλις προ 20ετίας), ανυπάρκτου όντος «ταμείου» κύριας σύνταξης;

Ανάλογα, σε ποια ηθική βάση εδράζεται η grosso modo ισότιμη αντιμετώπιση του συνταξιούχου της Δ.Ε.Η (30% αποδοχών σε εισφορές) με τους συναδέλφους πολλών εκπροσώπων του «λαού», οι οποίοι, ακόμη και μετά από 25-30 έτη επαγγελματικής δράσης, καταβάλλουν στο διασωληνωμένο ουσιαστικά από τους «κοινωνικούς πόρους» ταμείο τους, το φοβερό ποσό των 160 Ευρώ μηνιαίως, ανεξάρτητα από το εισόδημα της επαγγελματικής τους ασχολίας;

Το «πανόραμα» της Κοινωνικής Ασφάλισης σε Ευρωπαϊκή κλίμακα, λαμπρύνει το εγχώριο παράδειγμα στο οποίο, κάποιοι είναι ίσοι ή και περισσότερο «περιούσιοι» άλλων, συνεισφέροντας απείρως ολιγότερα από αυτούς.

Θα επανέλθουμε με χαρακτηριστικά παραδείγματα, προς εμπέδωση του βάθους του βαράθρου……

- Posted using BlogPress from my iPad