ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΣΤΟ Ε.Σ.Υ.

(Υποκατάσταση off-patent με γενόσημα σκευάσματα κ.ά)

Δημήτρης Ν.Πατσάκης,5.5.14

Η όχι απόλυτα επιτυχημένη –βάσει δηλώσεων- προσπάθεια εξορθολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης, μέσω της υποκατάστασης off-patent φαρμάκων με γενόσημα αποδειδειγμένης ίσης θεραπευτικής δράσης, είναι ένα από τα αίτια θέσπισης και διατήρησης της «οροφής» (plafond) της συνολικής αξίας συνταγογραφημένων φαρμάκων της «θετικής» λίστας.

Η μέσω νομικής οδού «εξαίρεση» της εν λόγω οροφής, υπολογιζόμενης στο σύνολο των συνταγών του προηγουμένου έτους, ακυρώθηκε προ ημερών, υποθέτω κυρίως εξαιτίας:

-Της πρόσκαιρης αύξησης του πλήθους της πελατείας των συμβεβλημένων με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. ιατρών

-Του μη υπολογισμού πρώην «εσωτερικών» ιατρών Πολυϊατρείων (πρώην Ι.Κ.Α) που ασκούν αποκλειστικά ελεύθερο επάγγελμα, δεχόμενοι ασθενείς επ’αμοιβή, δικαιούμενοι συνταγογράφησης

-Της ουσιαστικής αδυναμίας των ασθενών να «περιορίσουν» την λήψη μη απολύτως απαραιτήτων φαρμάκων, εφόσον ο «γιατρός το είπε»

-Της επιδημικής μορφής ιώσεων και γρίππης περιστατικών, κυρίως σε ό,τι αφορά την συνταγογράφηση «αντιβιοτικών».

κ.τ.λ.

Τα παραπάνω αφορούν στην πλευρά της α΄βάθμιας περίθαλψης. Από την άλλη, στον νοσοκομειακό χώρο, η αξιολόγηση των «scores» χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το μέγεθος, το είδος και η «παραγωγή» νοσηλευτικών υπηρεσιών (σε περιστατικά, ημέρες νοσηλείας και πράξεις ανά Τομέα,Κλινική και Θεραπευτική κατηγορία) στερείται λογικής αντικειμενικότητας.

Όντως, μπορεί δύο ,έστω κλινικά ισοδύναμα νοσοκομεία να αναφέρουν π.χ. ίσο, grosso modo , αριθμό νοσηλευθέντων και Η.Ν., πράξεων και επισκέψεων σε Ε.Ι. και δυσανάλογο όγκο, αξία και σύσταση της δαπάνης για φάρμακα. Πλην όμως, το π.χ. χειρουργικό τμήμα του α΄ ενδεχομένως αντιμετώπισε διπλάσιο αριθμό ασθενών, επεμβάσεων (ίσως και με επιπλοκές που παρέτειναν την νοσηλεία και την χορήγηση φαρμάκων), έναντι της σχετικής «ησυχίας» του β΄.

Παράλληλα, δεν υπάρχουν –προς το παρόν- διαθέσιμα και επιλέξιμα ανάλυσης στοιχεία για την συνταγογράφηση και παροχή φαρμάκων από το -νοσοκομειακό ή ιδιωτικό- φαρμακείο προς ασθενείς Ε.Ι.

Κατά συνέπεια, γνώμη μας είναι η μελέτη και προσεκτική εφαρμογή ενός εναλλακτικού αντικειμενικού «μοντέλου» καταγραφής και σύγκρισης συνταγογραφικής πρακτικής με βάση:

-Ειδικότητα (ισχύει)

-Αριθμό επισκέψεων

-Αριθμό συνταγών

-Όγκο (τεμάχια/δόσεις/mg Δ.Ο)

-Αναλογία off-patent/γενοσήμων της ίδιας Δ.Ο. και Θεραπευτικής κατηγορίας (ATC), όπως αποδεικνύεται από τις εκτελεσθείσες συνταγές.

-Δείκτες (Συνταγές/τεμάχια, Λ.Τ. ανά επίσκεψη/ασθενή & ATC/DRG και αντίστοιχο μ.ο. συμμετοχής)

Ειδικά για τις νοσοκομειακές κλινικές, η σύγκριση οφείλει να γίνεται με όρους «ισοτιμίας». Ως ελάχιστη θα μπορούσε να ορισθεί η σχέση δόσεων/mg Δ.Ο (αντίστοιχα off-patent & γενοσήμων) ανα 100 ημέρες νοσηλείας και η αντίστοιχη αξία που παρέχεται από πληροφοριακό σύστημα του φαρμακείου.

Αντιλαμβάνεσθε πως ένα π.χ. «ειδικό» νοσοκομείο, έστω 50 κλινών, δεν είναι δυνατόν αλλά θεμιτό να συγκριθεί με ένα ισοδύναμο επαρχιακό, η αδυναμία του οποίου σε στελέχωση με ειδικότητες το έχει «καταδικάσει» σε σταθμό διαμετακόμισης ασθενών προς μεγαλύτερα.

Εξάλλου,η καθυστέρηση της κατάταξης των μονάδων βάσει ποσοτικών αλλά –κυρίως- ποιοτικών αποτελεσμάτων (επιπλοκές,επανεισαγωγές για τον ίδιο αρχικό λόγο σε σύντομο χρόνο, ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σε Μ.Ε.Θ/Μ.Α.Φ ή συμβατικό θάλαμο κ.τ.λ.) εξακολουθεί να είναι ένα από τα απαιτούμενα των καιρών.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί (ειδικά από ένα μη ιατρό ή νοσηλευτή όπως ο υπογραφόμενος) το ζήτημα της αμοιβής βάσει παραγωγικότητας ανα ιατρό/κλινική με ποιοτικά bonus/malus. Αν π.χ. κάποια κλινική, με καλές επιδόσεις off-patent/γενοσήμων (ανά π.χ. 100 Η.Ν) εμφανίζει παράλληλα χαμηλό συγκριτικά δείκτη επιπλοκών και λιγότερο συγκριτικά προσωπικό με ισοδύναμη και ομοειδή σε άλλο (ή και το ίδιο νοσοκομείο) ή περισσότερες επεμβάσεις, ομοίως με συντόμευση αναμονής και μετεγχειρητικής νοσηλείας, τότε το σύνολο των εμπλεκομένων ΟΛΩΝ των ειδικοτήτων, δικαιούται αυξημένης αμοιβής, τουλάχιστον για ένα 3μηνο. Διαφωνεί κανείς;

Ένα «σύστημα» Υγείας, προκειμένου να επαίρεται ως «εθνικό» οφείλει να είναι ανοικτό, χωρίς αποκλεισμούς μειονεκτικών ομάδων, εισοδηματικά προσβάσιμο (με την έννοια ότι κάποιοι πρέπει να καταβάλλουν ελαφρώς περισσότερα του «τσάμπα») και πάντως ηθικά δίκαιο, σε επίπεδο αμοιβών. Είναι αδιανόητο σε πολλούς «ξένους» το γεγονός πως ένας π.χ. υπάλληλος Δ.Ο.Υ. «παλαιάς εσοδείας», έχει ακόμη και σήμερα, υψηλότερες βασικές αποδοχές από ένα Επιμελητή Α΄ ή Β΄ του Ε.Σ.Υ. Ειρήσθω εν παρόδω πως, η «σοβιετοποίηση» της «υγείας για όλους» ισοπέδωσε καταξιωμένους λειτουργούς της Υγείας, χωρίς άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος, σε νοσοκομεία μεγάλων αστικών κέντρων, συχνότατα ευρισκόμενους στο «πόστο» τους επί 24-48 ώρες, με τους ομοιόβαθμους συναδέλφους τους που αμοίβονται ενδεχομένως εφημερεύοντες -στην ουσία – «on call».

Για περισσότερα «αιρετικά» σκοπεύουμε να επανέλθουμε.........