Τι λέει στο thebest.gr ο Διοικητής του ΠΓΝΠ -
Σεβασμό στον πάσχοντα ζητά το «Αλμα Ζωής»
Η κρίση στην οικονομία έχει περάσει πια σε άλλο επίπεδο και την έχει μετατρέψει σε ανθρωπιστική, σε δεδομένες περιπτώσεις. Ολοένα και περισσότερα αυτονόητα αποτελούν ζητούμενα, όπως είναι ο σεβασμός του ασθενούς.Ωστόσο λόγω των συνθηκών οι καταστάσεις που εκτυλίσσονται στη μονάδα Χημειοθεραπείας του ΠΓΝΠ δεν συνάδουν απόλυτα με το παραπάνω. Οι καρκινοπαθείς αυξάνονται, τα κρεβάτια δεν φτάνουν, ούτε το νοσηλευτικό προσωπικό. Αποτέλεσμα είναι αρκετοί να αναγκάζονται να υποβληθούν σε χημειοθεραπεία στο διάδρομο, σε μια καρέκλα…
Η κατάσταση δεν είναι καινούργια. Ωστόσο επανήλθε στο προσκήνιο μετά τη δημόσια επιστολή που έστειλε ο Σύλλογος «Άλμα Ζωής», στον Διοικητή του ΠΓΝΠ Χαράλαμπο Μπονάνοο οποίος είναι γνώστης του προβλήματος κι όπως δηλώνει, έχει δρομολογήσει στο μέτρο των δυνατοτήτων του συστήματος, κάποιες λύσεις.
«Ζητάμε ν΄απελευθερωθούν χώροι για ν΄αυξηθούν τα κρεβάτια για τους ανθρώπους που κάνουν χημειοθεραπεία. Τα αυτονόητα ζητάμε. Δεν είναι τωρινό το πρόβλημα κι ο Διοικητής καταβάλει προσπάθειες. Αυτό που ζητάμε επί της ουσίας είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια» επισημαίνει στο thebest.gr η Πρόεδρος του Συλλόγου «Άλμα Ζωής» Πάτρας Λιολιώ Κολυπέρα.
Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει διαφοροποιηθεί. Οι νεοπλασίες αυξήθηκαν και το ΕΣΥ στα χρόνια της κρίσης "ασθένησε" πιο βαριά. «Ο σχεδιασμός της Μονάδας Χημειοθεραπείας έγινε με άλλα δεδομένα. Τότε γίνονταν 30 χημειοθεραπείες την ημέρα και τώρα 50 – 60. Χωρίς αυτό να αποτελεί άλλοθι, παραλάβαμε μια κατάσταση χρόνων και με την υποδιοικήτρια Ειρήνη Κωνσταντοπούλου δίνουμε μάχες για ν΄αλλάξουμε ιδιοκτησιακές νοοτροπίες στο χώρο του νοσοκομείου. Ήδη, μεταφέροντας γραφεία, απελευθερώσαμε περίπου 50 τ.μ. και μπήκαν τα πρώτα επιπλέον 3 -4 κρεβάτια. Σε δεύτερη φάση θα μεταφερθεί ο μαστογράφος και ο μετρητής οστικής πυκνότητας και θα απελευθερωθεί επιπλέον χώρος , ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο η Ογκολογική Κλινική » επισημαίνει στοthebest.gr ο Διοικητής του νοσηλευτικού ιδρύματος Χαράλαμπος Μπονάνος,.
Διευκρινίζει όμως ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη, καθώς χρειάζεται να ακολουθηθούν εργολαβικές διαδικασίες και το δημοσιονομικό δίκαιο, ενώ επισημαίνει τη σταθερή «πληγή» της έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, κάνοντας λόγο για 267 κενές οργανικές θέσεις.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
"Η τεράστια ανθρωπιστική κρίση που τόσο άδικα και απρόσμενα έπληξε την χώρα μας και έφερε τους ανθρώπους στην άκρη του εαυτού τους, έχει πρόσωπο, έχει εικόνα. Και αυτή η εικόνα είναι οι πάσχοντες συμπολίτες μας, το πλέον ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας: οι άνθρωποι που υποφέρουν. Ο καρκίνος θερίζει και σεις το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα. Αμέτρητα τα κρούσματα και δυστυχώς σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Οι πάσχοντες συμπολίτες μας, πολλαπλασιάστηκαν σε απόλυτους αριθμούς (με επίσημα στοιχεία), ενώ υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός εκείνων, που πλέον αδυνατούν, εξαιτίας των πενιχρών ή και ανύπαρκτων εισοδημάτων τους, να εκτελέσουν θεραπείες εκτός νοσοκομείου, ιδιωτικά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σήμερα τα θύματα όχι μόνο μιας αδυσώπητης αρρώστιας που δεν δείχνει κανένα έλεος αλλά και μιας ανάλγητης πολιτείας, που τους αντιμετωπίζει σαν στατιστικά, σαν νούμερα, και τον θάνατό τους ως παράπλευρη απώλεια ενός ακήρυχτου πόλεμου.
Κι αυτό γιατί κάποια χρόνια πριν, κάποιοι σπατάλησαν, έφαγαν και ήπιαν με τα λεφτά του συστήματος υγείας και κάποιοι, σήμερα, αποφάσισαν να τιμωρήσουν γι΄αυτό συλλήβδην όλους, αδιακρίτως, κάποιοι αποφάσισαν την τιμωρία: καταδίκη σε θάνατο για χιλιάδες αθώους. Τα προβλήματα που φόρτωσαν στο σύστημα, πολλά: ελλείψεις φαρμάκων, έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, πεπαλαιωμένος και άχρηστος εξοπλισμός, έλλειψη αναλωσίμων. Τούτη όμως εδώ την στιγμή το θέμα που τίθεται είναι ένα, κε Διοικητά: πόσο επιτέλους κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
Κε Διοκητά, γνωρίζετε και σεις με την ιδιότητα σας, όπως και μεις, ως παθούσες, που δεχτήκαμε ανάλογες θεραπείες, το πρόβλημα χώρου, που αντιμετωπίζει, χρόνια τώρα, η Μονάδα Χημειοθεραπείας. Ξέρετε και ξέρουμε ότι η πλειονότητα των χημειοθεραπειών είναι εξαιρετικά βαριές, με άπειρες παρενέργειες, ενώ την ίδια στιγμή οι πάσχοντες που λαμβάνουν την θεραπεία είναι ιδιαίτερα ταλαιπωρημένοι από την αδυσώπητη αρρώστια (και όχι μόνο). Πολλοί από αυτούς (πολλοί περισσότεροι από παλιά) θα καταλήξουν. Τους βλέπετε, λοιπόν, όπως τους βλέπουμε και μεις, να λαμβάνουν τις θεραπείες τους, στοιβαγμένοι όπως-όπως, ο ένας πάνω στον άλλο, στους διαδρόμους, σε καρέκλες, αφημένοι στην τύχη και στον πόνο τους, χωρίς η Μονάδα να μπορεί να τους παρέχει το ελάχιστο: ένα κρεβάτι…..!!!!!! Ναι….ένα κρεβάτι…. Και ένα χώρο, όπου θα μπορούν να δεχθούν την θεραπεία σε ανθρώπινες συνθήκες…. Το αυτονόητο και το ελάχιστο….Ναί, το πρόβλημα έρχεται από παλιά. Δεν δημιουργήθηκε τώρα. Τώρα όμως, έλλειψε η ελπίδα…. τα φάρμακα…. ο σεβασμός στον πάσχοντα…. ο σεβασμός στην ζωή… στην αξιοπρέπεια….!!!!
Κύριε Διοικητά, γνωρίζουμε, εκτιμούμε και σεβόμαστε την τεράστια προσπάθεια που καταβάλετε στον χώρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Πάτρας με την παθογένεια του συστήματος υγείας, αλλά και πολλών συνηθειών και πρακτικών του παρελθόντος. Κε Διοικητά, σεις που προσπαθείτε σκληρά να είστε αποτελεσματικός και να δίνετε άμεσες λύσεις σε πρακτικά ζητήματα και τουλάχιστον, στα αυτονόητα, παρακαλούμε προσεγγίστε το θέμα αυτό με την καταγεγραμμένη σας ευαισθησία, και δώστε γι΄άλλη μια φορά την λύση, που, πολλές φορές δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο, παρά μια στιβαρή και γενναία απόφαση.
Προσβλέπουμε στην ευαισθησία σας και στην αποτελεσματικότητα σας".
Ελευθερία Μακρυγένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου