Κ. Γιαννακόπουλος για ΠΙΣ: Τό Ιατρικό Κίνημα σε κρίσιμη καμπή

Δεν μπορεί κανένας μας να είναι σήμερα ικανοποιημένος απ’ την εφαρμογή στρατηγικής και δράσεων του ιατρικού κινήματος, που αφορούν την θωράκιση του ιατρικού επαγγέλματος-λειτουργήματος, την θεσμοθέτηση κανόνων άσκησης της ιατρικής επιστήμης, καθώς και την προστασία της περίθαλψης των πολιτών.

Λάρισα 9-11-2012

Αντίθετα, πιστεύουμε πως είμαστε όλοι μας απογοητευμένοι απ’ την αποτυχία επίτευξης τόσο των κεντρικών μας στόχων, όσο ακόμα και κάποιων δεύτερης προτεραιότητας.

Δυστυχώς μέχρι τώρα:

Δεν μπορέσαμε να πολεμήσουμε όπως έπρεπε τον ΕΟΠΥΥ κατά την περίοδο της γέννησής του, αλλά ούτε και στη μετέπειτα πορεία του και να επιβάλλουμε τις προτάσεις μας για μια οργανωμένη ΠΦΥ, διασφαλίζοντας παράλληλα τις εργασιακές μας σχέσεις μέσω συλλογικών συμβάσεων.

Δεν διαφυλάξαμε το ασφαλιστικό μας ταμείο (ΕΤΑΑ-ΤΣΑΥ) απ’ τον αφανισμό του, που παραδίνεται για να κλείσει τις μαύρες τρύπες του ΕΟΠΥΥ με την περιουσία του.

Δεν προστατέψαμε όσο θα έπρεπε τον εργαστηριακό κλάδο, που νομοτελειακά συνέχισε την συνεργασία του με τον ΕΟΠΥΥ.

Δεν σταματήσαμε τη λαίλαπα του ανοίγματος του ιατρικού επαγγέλματος και δεν κατοχυρώσαμε νομοθετικά την άσκησή του. Το επικείμενο δε περαιτέρω άνοιγμά του στην ΠΦΥ, όπως ψηφίστηκε στο Μνημόνιο 3, θα αποτελέσει την ταφόπλακα του ιδιώτη- αυτοαπασχολούμενου γιατρού.

Δεν ανατρέψαμε τον πλαστό υγειονομικό χάρτη της χώρας και δεν αποτρέψαμε τις άστοχες συγχωνεύσεις νοσοκομείων, κλινικών και τμημάτων, που έρχονται κατά κύματα, καθώς και την κατάρρευση των δημόσιων δομών πρόνοιας.

Δεν διασφαλίσαμε τα χρωστούμενα προ ΕΟΠΥΥ, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να τα χάσουμε. Όπως, δεν διασφαλίσαμε την ομαλή αποπληρωμή των δεδουλευμένων μας, τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Το Ιατρικό Μισθολόγιο σφαγιάστηκε ήδη στο βωμό των ισοπεδωτικών περικοπών.

Δεν κατοχυρώσαμε νομοθετικά την ελεύθερη ηλεκτρονική συνταγογράφηση και αναγραφή εργαστηριακών εξετάσεων, σύμφωνα πάντοτε με τα θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα, με κίνδυνο να συνηγορήσουμε στο άμεσο μέλλον στην αναγραφή επικίνδυνων, ανώνυμων και ανεξέλεγκτων γενοσήμων (ανακυκλωμένων σκουπιδιών), με βάση τη δραστική ουσία.

Δεν αναμορφώσαμε την Ιατρική Νομοθεσία, καθώς και τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας.

Δεν σφυρηλατήσαμε την ενότητα του κλάδου και δεν καλλιεργήσαμε την ομοψυχία και την αλληλεγγύη μεταξύ των συναδέλφων, κάτω από οποιαδήποτε σχέση εργασίας κι αν βρίσκονται, αλλά αντίθετα δημιουργήσαμε καινούργια χάσματα.

Δεν μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε τους γιατρούς στις κινητοποιήσεις μας, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, με αποτέλεσμα να γινόμαστε κάθε φορά που το επιχειρούμε γραφικοί.

Δεν ασχοληθήκαμε καν με τον ιατρικό πληθωρισμό, τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε σήμερα και θα πληρώσουμε ακριβότερα στο άμεσο μέλλον.

Δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε την επικείμενη κατάργηση των υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ, που ανοίγει το δρόμο για απολύσεις γιατρών και την παράδοση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στους εμπόρους υγείας.

Δεν μπορέσαμε να διορθώσουμε τις παθογένειες του κλάδου μας, που μας ταλανίζουν χρόνια τώρα, παρά τις μεμονωμένες προσπάθειες που έγιναν (υπερσυνταγογράφηση, φακελάκι, προκλητή ζήτηση, υπερχρέωση των ασφαλιστικών ταμείων από τα τρωκτικά μέσω ΚΕΝ, αναπηρικές συντάξεις μαϊμού, κ.λπ.)

Δεν είμαστε παρόντες στα προγράμματα εκπαίδευσης των νέων συναδέλφων μας.

Δεν αγκαλιάσαμε όσο θα έπρεπε τους νέους γιατρούς που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, με κύριο αυτό της επιβίωσης. Ήταν στρατηγικό μας λάθος να τους συμπαρασύρουμε οι παλιότεροι να δουν το μέλλον τους με τα μάτια ενός «φτασμένου» γιατρού.

Δεν μπορέσαμε τέλος-τέλος να βάλλουμε στη θέση του έναν υπάλληλο του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, που μας εξευτέλισε, κατεβάζοντας αυθαίρετα και με το έτσι θέλω την αμοιβή από τα 20 στα 10€.

Δεν καταφέραμε επίσης να αντιστρέψουμε το αρνητικό κλίμα, που δημιούργησαν ορισμένοι επίορκοι του κλάδου μας στην κοινωνία, μέσω των ΜΜΕ. Ούτε μπορέσαμε να πείσουμε σε μεγάλο βαθμό τους συμπολίτες μας ότι όταν αντιδρούμε το κάνουμε για να περισώσουμε την περίθαλψη και όχι την τσέπη μας.

Γιατί αποτύχαμε σ’ όλα αυτά; Το ερώτημα αυτό πλανάται σήμερα σ’ ολόκληρο τον ιατρικό κόσμο. Ο προβληματισμός μας και η αγωνία μας έφτασε στο κατακόρυφο!

Μήπως φταίει η ακαμψία της εκάστοτε Κυβέρνησης; Άραγε έρχονται όλες αυτές οι διεκδικήσεις μας κόντρα στους μνημονιακούς στόχους; Ή μήπως είμαστε ευκολόπιστοι και κάθε φορά πιστεύουμε με περίσσεια αφέλειας τα χρονοδιαγράμματα και τις υποσχέσεις που δίνονται απ’ τον αρμόδιο υπουργό και εφησυχάζουμε μέχρι να διαπιστώσουμε πως μας κορόιδεψε;

Απ’ την άλλη πλευρά όμως, μήπως ορισμένοι από μας εμφανίζονται ως αγωνιστές και επαναστάτες, που απ’ τη μια μεριά επικαλούνται την ενότητα, κατηγορώντας μάλιστα τους μαχόμενους συλλόγους ως διασπαστές της και απ’ την άλλη ταυτόχρονα την υπονομεύουν, μόλις ασκηθούν οι αντίστοιχες πιέσεις από τα κομματικά κέντρα; Μήπως ορισμένοι από μας δεν αντιδρούν όπως θα έπρεπε στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς που στήνονται κάθε φορά από την εξουσία, αλλά συμμετέχουν σ’ αυτούς με άλλο προσωπείο;

Όπως και να ‘χει όμως, κάτι δεν πάει καλά και σε μας. Πιστεύουμε, πως είναι η καταλληλότερη στιγμή να κάνουμε αυστηρή αυτοκριτική. Όλοι μας, χωρίς καμιά εξαίρεση. Και μετά να σταθούμε όρθιοι. Να ξεσηκωθούμε όλοι μαζί, ενωμένοι πραγματικά όσο ποτέ άλλοτε και να διεκδικήσουμε. Ο ένας κλάδος για τον άλλο και όλοι μαζί να σώσουμε το κύρος, την αξιοπρέπεια και το επαπειλούμενο από αφανισμό ιατρικό επάγγελμα-λειτούργημα. Χωρίς κανέναν δισταγμό, χωρίς καμιά δέσμευση, χωρίς πολλά λόγια και χαρτιά. Μόνο με διαρκή και ανιδιοτελή αγώνα. Που δεν θα αφορά μόνον την πληρωμή των χρωστούμενων, αλλά κυρίως την θωράκιση του επαγγέλματός μας, την θέσπιση κανόνων άσκησης της ιατρικής επιστήμης και την αναβάθμιση των παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών προς τους συμπολίτες μας.

Όλα τα «παραμάγαζα» πρέπει να κλείσουν πάραυτα. Η «συντεχνιακή λογική» θα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Οι μεμονωμένες και διασπαστικές κινήσεις κλάδων, ειδικοτήτων ή μεμονωμένων συναδέλφων δεν βοηθούν στην ενότητα, που τόσο χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή.

Μόνον η απόλυτη συσπείρωση γύρω από τα θεσμοθετημένα όργανά μας και ο αλληλοσεβασμός, μπορούν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αλλιώς, ο «κανιβαλισμός» και ο αλληλοσπαραγμός έχει ήδη περάσει την πόρτα, όταν μάλιστα αυτός υποδαυλίζεται και συντηρείται από οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και αμετανόητους εραστές του πλουτισμού.

Όσοι συμφωνούν μ’αυτές τις διαπιστώσεις, μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας εμπλουτίζοντας με τις απόψεις τους τον προβληματισμό μας, βάζοντας παράλληλα το δικό τους λιθαράκι για να κτιστεί ένα διεκδικητικό Αδέσμευτο Ιατρικό Κίνημα πάνω σε στέρεες βάσεις, αρχές και αξίες.

Με συναδελφικότητα και

Αγωνιστικότητα

Κων/νος Γιαννακόπουλος

Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας

Μέλος Δ.Σ. ΠΙΣ