Τα συστήματα Υγείας πρέπει να κάνουν στροφή από το νοσοκομειακό, στο μοντέλο παροχής πρωτοβάθμιας φροντίδας, αναφέρει η υπεύθυνη τομέα Υγείας του ΟΟΣΑ.
ΙΑΤRONET
Δημοσίευση: 3 Μαϊου 2015
Ανέτοιμα είναι τα συστήματα Υγείας να αντιμετωπίσουν τον ορυμαγδό των αλλαγών που προκαλεί η γήρανση του πληθυσμού.
Η κατεύθυνσή τους είναι ξεπερασμένη και είναι αναγκαία – όσο ποτέ – η προσαρμογή στα νέα δεδομένα που είναι συντριπτικά.
Τα παραπάνω επισημαίνει σε πρόσφατη ανάλυσή της η επικεφαλής του τμήματος Υγείας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) Francesca Colombo (φωτό).
Σύμφωνα με την κ. Colombo, ένας στους τέσσερις κατοίκους χωρών – μελών του ΟΟΣΑ είναι άνω των 65 ετών, αναλογία που θα εκτιναχθεί στα δύο τρίτα έως το έτος 2050.
Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας άνω των 80 ετών θα υπερδιπλασιαστεί, από 4% το 2010 σε 10% το 2050.
Στην Ιαπωνία, την Ισπανία και τη Γερμανία, η τάση αυτή θα είναι ακόμα πιο έντονη, με το ποσοστό των άνω των 80 ετών να αναμένεται να τριπλασιαστεί.
Η ταχύτητα της γήρανσης θα είναι ακόμη πιο δραματική σε ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες.
Στην Κίνα, για παράδειγμα, θα απαιτηθούν μόλις 40 χρόνια για να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής από τα 40 στα 70 χρόνια, κάτι που για συμβεί στη Γερμανία χρειάστηκαν 80 χρόνια.
Μια τέτοια δημογραφική μεταβολή έχει αντίκτυπο στις κοινωνίες και τις οικονομίες.
Το μέγεθος του εργατικού δυναμικού θα συρρικνωθεί. Θα ασκηθεί πίεση στις κυβερνήσεις για τη μεταρρύθμιση των αγορών εργασίας, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, έτσι ώστε οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν να παραμείνουν παραγωγικοί.
Η άνοδος του επιπέδου εκπαίδευσης και των δεξιοτήτων θα συμβάλει περισσότερο, ώστε άνθρωποι να εργάζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Οι διαφορές, ωστόσο των ευκαιριών σε όλη τη διάρκεια του εργασιακού βίου, θα επηρεάσει την ικανότητά τους να παραμείνουν ικανοί για εργασία καθώς μεγαλώνουν.
Υγεία
Με τους ραγδαίους αυτούς γήρανσης του πληθυσμού, τα συστήματα Υγείας εμφανίζουν αργή προσαρμογή στα νέα δεδομένα.
Το μοντέλο παροχής υγειονομικής περίθαλψης που επικρατούν σήμερα δεν έχει συμβαδίσει με τη μεταβαλλόμενη επιδημιολογία, την υγεία και τις ανάγκες φροντίδας του πληθυσμού.
Η εστίαση παραμένει συχνά στην κατασκευή νέων νοσοκομείων, στην αγορά νέου εξοπλισμού και την αναβάθμιση των δομών παροχής επείγουσας φροντίδας.
Η γήρανση του πληθυσμού απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής από την επείγουσα και νοσοκομειακή περίθαλψη, στη διαχείριση των χρόνιων καταστάσεων, την παροχή συνέχειας της περίθαλψης και την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας.
Η κύρια πρόκληση θα είναι η διαχείριση των πολύπλοκων συνδυασμών για τις χρόνιες καταστάσεις.
Σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ, περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους άνω των 65 ετών, έχουν περισσότερες από μία χρόνια πάθηση και από την ηλικία των 75 ετών πολλοί έχουν τρεις ή περισσότερες παθήσεις.
Τα συστήματα Υγείας και κοινωνικής φροντίδας εξακολουθούν να αγωνίζονται με το πώς να διαχειριστούν τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα αυτού του πολύπλοκου συνδυασμού των ασθενειών και τη φροντίδα των αναγκών με αποτελεσματικό τρόπο.
Άνοια
Ένα συναρπαστικό παράδειγμα για το πώς τα συστήματα Υγείας δυσκολεύονται να ανταποκριθούν επαρκώς στην αυξανόμενη πολυπλοκότητα της γήρανσης του πληθυσμού είναι η άνοια.
Η άνοια επηρεάζει έναν αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο - εκτιμάται σήμερα σε 47 εκατομμύρια, αλλά αναμένεται να αυξηθεί σε 76 εκατομμύρια έως το 2030. Στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελβετία, η Ισπανία, η Σουηδία και η Νορβηγία έχουν τον υψηλότερο επιπολασμό (επίπτωση στον γενικό πληθυσμό), με το 6,3% έως 6,5% του πληθυσμού ηλικίας 60 ετών και άνω να εκτιμάται ότι έχει άνοια.
Για ένα άτομο που πλήττεται από άνοια, η προοπτική είναι ζοφερή. Σε πρώτη φάση, δεν υπάρχει θεραπεία.
Το θέμα έχει απασχολήσει τη σύνοδο κορυφής της G7, τον Δεκέμβριο του 2013, στο Λονδίνο.
Πέρα από την παροχή κινήτρων για δημόσιες επενδύσεις στην έρευνα και την ενθάρρυνση των ιδιωτικών επενδύσεων στην εξεύρεση μιας θεραπείας, η ποιότητα ζωής των ανθρώπων που ζουν με άνοια παραμένει χαμηλή στις περισσότερες χώρες.
Αυτό πρέπει να αλλάξει μέσα από την εκπαίδευση γιατρών και των φροντιστών και τον εξοπλισμό τους με καλύτερα εργαλεία για την αξιολόγηση των αναγκών των πασχόντων.
Πρέπει να υπάρξει καλύτερος συντονισμός στις υπηρεσίες Υγείας και κοινωνικής φροντίδας, αξιολόγηση παραμέτρων, όπως η ποιότητα ζωής, η ασφάλεια των υπηρεσιών και των ιατρικών προϊόντων, η αποτελεσματικότητα και η ανταπόκριση.
Φτωχοί
Σε μία εποχή «μεγάλων δεδομένων», τα συστήματα Υγείας παραμένουν φτωχοί συγγενείς.
Για τη βελτίωση της φροντίδας για ασθενείς ηλικίας με σύνθετη φροντίδα χρειάζεται αποτύπωση όλων των δεδομένων, ώστε να αποτυπωθεί μία αναλυτική εικόνα της ποιότητας της φροντίδας που παρέχεται στους ασθενείς, ιδιαίτερα εκείνων που επηρεάζονται από χρόνιες ή πολλαπλές χρόνιες παθήσεις.
Η αντιμετώπιση των αδυναμιών στη διαχείριση αυτής της υποδομής, μπορεί να οδηγήσει μεταξύ άλλων – στην καλύτερη έκβαση της παρεχόμενης φροντίδας και στην προστασία των προσωπικών δεδομένων υγείας, που θα αποτελέσουν βασικές προτεραιότητες για το μέλλον.
Δ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου