Ιδού τα ισοδύναμα στην υγεία!

Αιμίλιος Νεγκής - Virus.com.gr

Η εκμετάλλευση των κυλικείων στα νοσοκομεία θα μπορούσε να αντισταθμίσει την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ. Για παράδειγμα, πρόσφατα, το Γ. Γεννηματάς Αθηνών μίσθωσε δύο χώρους έναντι 220.000 ευρώ το χρόνο! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα αφήσει κατά μέρος τις ιδεοληψίες περί δημόσιου και ιδιωτικού;

Για τα κυλικεία στο Γ. Γεννηματάς είχα ασχοληθεί πριν περίπου ένα χρόνο (http://virus.com.gr/to-kylikeio-proklisi-sto-nosokomeio-gennimatas/). Έλεγα τότε ότι ο Διοικητής του νοσοκομείου Χρ. Τσάμης έχει κινήσει τις διαδικασίες για αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας του κυλικείου, ώστε επιτέλους το νοσοκομείο να έχει έσοδα από την όλη ιστορία.

Ε, λοιπόν, οι διαδικασίες προχώρησαν και αυτό το μήνα θα τεθούν σε λειτουργία δύο νέα κυλικεία στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς Αθηνών από την εκμετάλλευση των οποίων θα έχει ετήσια έσοδα της τάξης των 220.000 ευρώ!

Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με το κόστος αγοράς 6 αναισθησιολογικών μηχανημάτων, που τόσο έχει ανάγκη το νοσοκομεία, αλλά τόσον καιρό δεν είχε τα χρήματα για να αγοράσει!

Σκεφθείτε επίσης ότι τα έσοδα του νοσοκομείου από την είσπραξη του εισιτηρίου των 5 ευρώ σε ετήσια βάση δεν ξεπερνούσαν τα 80.000 ευρώ. Δηλαδή, τα έσοδα από τα δύο νέα κυλικεία όχι απλά αντισταθμίζουν το 5ευρο, αλλά είναι περίπου τρεις φορές περισσότερα.

Ιδού λοιπόν τα ισοδύναμα στην υγεία: Η εκμετάλλευση των κυλικείων στα νοσοκομεία θα μπορούσε να μας «σώσει» από το εισιτήριο των 5 ευρώ…

Βέβαια, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Η νομοθεσία μας είναι τελείως αναχρονιστική. Εκ πρώτης όψεως, τα νοσηλευτικά ιδρύματα και τα κέντρα Υγείας μπορούν να λειτουργούν τα ίδια ή να εκμισθώνουν σε τρίτους, χώρους και εγκαταστάσεις ως κυλικεία, ανθοπωλεία κ.λπ. για αύξηση των εσόδων τους, σύμφωνα με το νόμο 2519/1997 (άρθρο 28).

Ωστόσο, υπάρχει άλλη παλαιότερη νομοθεσία που δένει τα χέρια των υπευθύνων. Διάφοροι νόμοι (1324/1949, 1044/1971, 1043/1980, 3648/2008) προβλέπουν ότι το δικαίωμα εκμετάλλευσης των κυλικείων σε δημοσίους χώρους (συνεπώς και στα νοσοκομεία) παραχωρείται στους αναπήρους πολέμου και μετά τον θάνατό τους το δικαίωμα μεταβιβάζεται στις συζύγους και στις άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες τους.

Βέβαια, πιο πρόσφατα, με τον Ν.3919/2011 έγινε άρση των περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση σειράς επαγγελμάτων, ανάμεσά τους τα περίπτερα και τα κυλικεία. Ωστόσο και πάλι, ο νόμος έχει εξαιρέσει τα κυλικεία των νοσοκομείων. Οι νόμοι 4093/2012 και 4257/2014 αναφέρουν ότι το 30% των θέσεων συνεχίζει να παραχωρείται σε ΑΜΕΑ, πολύτεκνους και πολεμιστές Κύπρου.

Πρακτικά, αυτό που ισχύει είναι ότι σε πολλά νοσοκομεία οι δικαιούχοι ανάπηροι παραχωρούν ποσοστό ή το σύνολο της εκμετάλλευσης σε τρίτους, οι οποίοι προφανώς θησαυρίζουν, ενώ το δημόσιο, δηλαδή, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ έχουν μηδενικά έσοδα! Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι ο τζίρος ενός κυλικείου σε μεγάλο νοσοκομείο μπορεί να ξεπερνά το 1,5 εκατ. ευρώ!

Δεν είναι τυχαίο ότι στο λεκανοπέδιο της Αττικής τα περισσότερα κυλικεία έχουν «ενοικιασθεί» από τους αναπήρους σε εταιρείες, πίσω από τις οποίες φέρονται να βρίσκονται τρία συγκεκριμένα πρόσωπα. Εκτός των άλλων, δηλαδή, η υπόθεση των κυλικείων των νοσοκομείων αποτελεί και εστία διαφθοράς, την οποία ευαγγελίζεται να πατάξει η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ…

Για το θέμα αυτό έχει κάνει παρέμβαση και ο ίδιος ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, ο οποίος τα τελευταία χρόνια, έχει ζητήσει εγγράφως δύο φορές από τους συναρμόδιους υπουργούς Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας και Υγείας να προχωρήσουν σε τροποποίηση της νομοθεσίας. Η τελευταία φορά ήταν τον περασμένο Μάρτιο, αλλά δεν εισακούστηκε. Ίσως να έφταιγε η δημιουργική ασάφεια…

Ήρθε η ώρα για την κυβέρνηση να γίνει σαφής. Ας έχει υπόψη της ότι στα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία των Αθηνών, τα ετήσια έσοδα από την παραχώρηση του κυλικείου ξεπερνά το 1 εκατ. ευρώ το χρόνο. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι σε όλη τη χώρα υπάρχουν 130 νοσοκομειακές μονάδες, τότε βλέπουμε ότι τα έσοδα του ΕΣΥ μπορεί να είναι μερικές δεκάδες εκατ. ευρώ!

Ιδού το στοίχημα για τον Ανδρέα Ξανθό: Θα αφήσει κατά μέρος τις συριζαίικες ιδεοληψίες για τις σχέσεις δημόσιου και ιδιωτικού; Θα τολμήσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία και τις προτάσεις Ρακιντζή; Θα γίνει το Γ. Γεννηματάς παράδειγμα προς μίμηση ή άλλη μία χαμένη ευκαιρία;