Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση: Το πλέγμα κινήτρων & αντικινήτρων

Δημήτρης Ν. Πατσάκης, 21.10.15

Οι γενικολογίες περί «δικαιοσύνης», «λογικής», «πρόνοιας των χαμηλοσυνταξιούχων» κ.τ.λ. απαιτούν, λογικά, την διαμόρφωση και δημοσιοποίηση τεκμηριωμένης πρότασης επί του πρακτέου.

Ως συντελεστές υπολογισμού των συνταξιοδοτικών παροχών, προφανώς και πρέπει να είναι:

-Οι αποδοχές ενεργείας (μισθωτοί)

-Το εκ του κυρίου επαγγέλματος δηλούμενο –καθαρό- εισόδημα

-Οι ανάλογες ίδιες εισφορές (κύριας & επικουρικής) σύνταξης

-Η πλήρης ασφαλιστική & φυσική ηλικία (π.χ. 35-40 & 65 έτη).

Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και «μπερδεύονται»:

Με ποια βάση π.χ. αξιώνει και δικαιούται σύνταξη ο «60-φεύγα» εργαζόμενος σε Δημόσιο (με οποιαδήποτε σχέση εργασίας), σε Ο.Τ.Α. ή σε Δ.Ε.Κ.Ω, με καλύτερους όρους από τον «συνάδελφο», συχνά με περισσότερα προσόντα και αναμφισβήτητη μεγαλύτερη προσφορά, τόσο στο Α.Ε.Π. όσο και στον Ασφαλιστικό του φορέα;

Aκόμη, για ποιόν ακριβώς λόγο ο (μεγαλο)δικηγόρος/ιατρός/μηχανικός ή ο επαγγελματίας π.χ. της Μυκόνου ή της Σαντορίνης εξομοιώνεται, ως προς τις εισφορές με τον μισθωτό συνάδελφό του που δεν ασκεί (αποδεδειγμένα ή εμφανώς) ελεύθερο επάγγελμα και τον μικρο-καφεπώλη της Σαμαρίνας ή τον «ψιλικατζή» των 20 τ.μ, προκειμένου να λάβουν την ίδια σύνταξη, με το «πρόσχημα» των ίδιων εισφορών;

Πώς εξηγείται ότι σε δεκάδες περιπτώσεις, οι εισφορές αποτελούν το 50 ή και περισσότερο από το 100% του δηλούμενου εισοδήματος και οι ασφαλισμένοι επιβιώνουν, δημιουργούν περιουσία και συνεχίζουν την άσκηση του επαγγέλματός τους;

Συμπερασματικά, η πρόταση του παρόντος, έχει ως εξής:

-Υπολογισμός σύνταξης βάσει εισφορών

-100% της πλήρους σύνταξης (π.χ. 70% του μ.ο. των μικτών αποδοχών ή καθαρού εισοδήματος από ελεύθερο επάγγελμα) στα 65-67/έτη ή (min) 40 ετών ασφάλισης.

-Προσαύξηση βάσει υπέρβασης του ελάχιστου ορίου εξόδου ή αυτοβούλως αυξημένων εισφορών.

-Αναπροσαρμογή του ποσού της δικαιούμενης σύνταξης, μετά το «κατώφλι» του βασικού ορίου εξόδου, με όρους –συνολικού- ατομικού ή οικογενειακού εισοδήματος, πλέον ή μείον αποδεδειγμένων βαρών και δαπανών (π.χ. Υγείας ή προστατευομένων μελών).

Για να σας δώσουμε μια εικόνα του «χάους», αρκεί να αναφερθεί πως η προσαύξηση π.χ. λόγω συζύγου ή τέκνων, έστω και επιπέδου «φιλοδωρήματος», αποδίδεται ασχέτως ύψους συντάξεως ή εισοδήματος του εξηρτημένου μέλους, σε δεκάδες ασφαλιστικούς φορείς. Σε τι ακριβώς χρησιμεύει το 1,5 η/μ ανειδικεύτου εργάτη ή 10/5% της σύνταξης στον/ην συνταξιούχο με 2-2,5 χιλιάδες μηνιαίο συνολικό εισόδημα, χωρίς δαπάνες π.χ. ενοικίου ή στεγαστικού δανείου, με σύζυγο με δικό της/του εισόδημα ή ανήλικα/σπουδάζοντα τέκνα;

Aκόμη, πως, ενώ «οδύρονται» για τις μειώσεις των αποδοχών τους (λόγω κατάργησης π.χ. επιδομάτων) υπάρχουν εργαζόμενοι που επιδιώκουν την συνταξιοδότηση, με ακόμη χαμηλότερες απολαβές (συνεπεία των οριζόντιων μειώσεων και των «malι» των 35/50ών);

Γιατί, οι κατά τα άλλα «κήρυκες» της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και του «Κράτους Πρόνοιας» δεν επιμένουν στην αυξομείωση των εισφορών τους με βάση το καθαρό εισόδημα από την άσκηση του επαγγέλματος, καταδικάζοντας την πλειοψηφία των «συναδέλφων» στην «ισότητα» των εισφορών (και των παροχών);