Γράφει: Δήμητρα Ευθυμιάδου
Οι γυναίκες έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν διακοπή κύησης σε δημόσια νοσοκομεία αλλά και οι γιατροί μπορούν να αρνούνται να συμμετάσχουν, αποφαίνεται η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής.
Μετά το πρόσφατο περιστατικό στη Σάμο όπου οι αναισθησιολόγοι επικαλούμενοι λόγους ηθικής, σταμάτησαν να χορηγούν αναισθησία σε διακοπή κύησης, εφόσον δε συνέτρεχαν ιατρικοί λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής εξέτασε λεπτομερώς το θέμα.
Να σημειωθεί ότι η άρνηση των γιατρών στη Σάμο να συμμετάσχουν σε αμβλώσεις είχε προκαλέσει και την παρέμβαση του υπουργείου Υγείας αλλά και ερωτήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα το υπουργείο Υγείας διά της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας είχε διερευνήσει το θέμα καθώς- όπως επεσήμανε- επρόκειτο για μια απρόβλεπτηαπόφαση, με δεδομένο ότι μέχρι πρόσφατα οι ίδιοι οι Αναισθησιολόγοιδιενεργούσαν επί σειρά ετών την αποδεκτή νομικώς κατά τ΄ άλλα διακοπή κύησηςκάτω των δώδεκα (12) εβδομάδων σε ενήλικες γυναίκες και υπό την γονεϊκή συναίνεση, σε ανήλικες γυναίκες κάτω των δεκαοκτώ (18) ετών.
Τι απεφάνθη η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής
Η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής πάντως σε πόρισμά της αναγνωρίζει πλήρως το δικαίωμα στις γυναίκες να αποφάσιζουν ελεύθερα για το αν θα συνεχίσουν ή όχι μία κύηση, και μάλιστα θεωρεί ότι η ιατρική πράξη της διακοπής μίας κύησης πρέπει να μπορεί να γίνεται σε δημόσιο νοσοκομείο.
Όπως σημείωνει η Επιτροπή: «Εξ ορισμού, από τη δημόσια παροχή φροντίδας υγείας δεν νοείται να εξαιρούνται νόμιμες ιατρικές πράξεις προς όλους τους πολίτες, εν όψει του κοινωνικού δικαιώματος της Υγείας (άρθ. 21 παρ. 3 Συντ.). Επομένως, η Πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει με αποτελεσματικό τρόπο τη διενέργεια κάθε νόμιμης ιατρικής πράξης, ανεξάρτητα μάλιστα από τους λόγους που αυτή εμποδίζεται (οικονομικούς, διοικητικούς ή ηθικούς)».
Γι αυτό και η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής προτείνει όταν υπάρχει άρνηση γιατρών να πραγματοποιήσουν μία άμβλωση να υπάρχει η πρόβλεψη:
-διενέργειας της πράξης από ιδιώτες ιατρούς, με επιβάρυνση της δημόσιας ασφάλισης.
– να γίνεται μετάβασης ιατρού από άλλο δημόσιο νοσοκομείο για τη διενέργεια της πράξης στο νοσοκομείο του τόπου κατοικίας της ενδιαφερομένης.
– για διευκόλυνση μεταφοράς της τελευταίας σε άλλο δημόσιο νοσοκομείο για τη διενέργεια της ιατρικής πράξης, ιδίως όταν η περιοχή που κατοικεί η ενδιαφερόμενη είναι απομακρυσμένη.
Αλλά και οι γιατροί μπορούν να αρνούνται τις αμβλώσεις!
Ωστόσο η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής αναγνωρίζει το δικαίωμα άρνησης και στους γιατρούς, καθώς κάτι τέτοιο προβλέπεται και από την ιατρική δεοντολογία και μάλιστα καλύπτεται και από σχετικό νόμο.
Η Επιτροπή δε θεωρεί ότι πρέπει να επιβάλλεται στο ιατρικό προσωπικό των νοσοκομείων να συμμετάσχουν σε ιατρικές πράξεις που δεν επιθυμούν έστω κι αν παραβιάζουν τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικά.
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Για την Επιτροπή δεν αποτελεί ενδεδειγμένη ηθικά λύση η επιβολή υποχρέωσης στους ιατρούς δημόσιου νοσοκομείου που εκφράζουν συνειδησιακή αντίρρηση στην τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης, να προβούν σε τέτοια πράξη, εν όψει του υπαλληλικού τους καθήκοντος.
Τούτο, διότι η αντίρρηση αυτή αποτελεί κατοχυρωμένο δικαίωμα και μάλιστα ειδικά στο πλαίσιο του ιατρικού δικαίου, με υποκείμενο κάθε ιατρό: μια υποχρέωση «παραίτησης» από το δικαίωμα αυτό των ιατρών δημόσιων νοσοκομείων, θα ισοδυναμούσε με ανεπίτρεπτη εξαίρεσή τους από το διεθνώς αναγνωρισμένο πλαίσιο της ιατρικής δεοντολογίας.
Εξ άλλου, η πρόβλεψη όρου «παραίτησης» από το δικαίωμα για τον διορισμό ιατρών σε δημόσια νοσοκομεία –ακόμη και αν πρόκειται για κάποιο ποσοστό αυτών- επίσης δεν ενδείκνυται, κυρίως διότι θα αγνοούσε το ενδεχόμενο μιας μεταγενέστερης αλλαγής πεποιθήσεων ορισμένων από αυτούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου