Η κοι­νω­νι­κή ευ­θύ­νη των για­τρώ­ν

 BY EPOHI /

«Πι­στεύω ό­τι αν οι για­τροί συ­ναι­σθά­νο­νται τον κοι­νω­νι­κό τους ρό­λο πρώ­τα και με­τά τον ε­παγ­γελ­μα­τι­κό τους ρό­λο, και κυ­ρίως οι νέ­οι για­τροί, έ­χουν την ευ­και­ρία στις αι­τή­σεις για την πρω­το­βάθ­μια υ­γεία, εί­τε για τους γε­νι­κούς για­τρούς εί­τε για τους ει­δι­κευ­μέ­νους, να α­ντα­πο­κρι­θούν και να στη­ρί­ξουν το δη­μό­σιο σύ­στη­μα. 

Δεν βά­ζει κα­νείς το μα­χαί­ρι στο λαι­μό, ό­πως λέ­γε­ται, αλ­λά θεω­ρώ ό­τι αν κά­ποιος για­τρός νιώ­θει αυ­ξη­μέ­νη την κοι­νω­νι­κή ευ­θύ­νη που έ­χει έ­να­ντι των α­σθε­νών, θα πρέ­πει να προ­τι­μή­σει να ε­νταχ­θεί στο δη­μό­σιο σύ­στη­μα, ε­φό­σον το ί­διο το κρά­τος α­νοί­γει θέ­σεις για αυ­τές τις ει­δι­κό­τη­τες. Αν το κρά­τος δεν ά­νοι­γε, ό­πως συ­νέ­βαι­νε τό­σα χρό­νια α­πό την ε­πο­χή του Λο­βέρ­δου που πά­γω­σαν οι διο­ρι­σμοί στο δη­μό­σιο, θα ή­ταν λο­γι­κό και ε­πό­με­νο να προ­σπα­θεί ο κα­θέ­νας να βρει τρό­πο να ε­πι­βιώ­σει ε­παγ­γελ­μα­τι­κά ως ι­διώ­της μό­νο», σχο­λιά­ζει στην «Επο­χή» ο Τά­κης Γεωρ­γα­κό­που­λος, α­ντι­πρό­ε­δρος του Εθνι­κού Οργα­νι­σμού Πα­ρο­χής Υπη­ρε­σιών Υγείας (Ε­Ο­ΠΥΥ). 

Το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα με τη με­ταρ­ρύθ­μι­ση της πρω­το­βάθ­μιας υ­γείας πα­ρα­τη­ρεί­ται το ε­ξής πα­ρά­δο­ξο: ε­νώ η υ­πο­στε­λέ­χω­ση και υ­πο­βάθ­μι­ση της δη­μό­σιας υ­γείας εί­ναι χρό­νια κα­τα­κρι­τέα α­πό κοι­νω­νία, ε­παγ­γελ­μα­τίες του χώ­ρου υ­γείας, κόμ­μα­τα, ΜΜΕ κτλ, και οι προσ­λή­ψεις στο δη­μό­σιο το­μέα της υ­γείας πά­γιο αί­τη­μα, η α­ντα­πό­κρι­ση στην πρώ­τη προ­κή­ρυ­ξη για οι­κο­γε­νεια­κούς για­τρούς που θα συμ­βλη­θούν με τον Ε­Ο­ΠΥΥ ή­ταν πο­λύ μι­κρή. Πρό­κει­ται πε­ρί­που για 640 εν­δια­φε­ρό­με­νους, που θα ξε­κι­νή­σουν να ερ­γά­ζο­νται ως συμ­βε­βλη­μέ­νοι οι­κο­γε­νεια­κοί για­τροί την 1η Αυ­γού­στου. «Στην πρώ­τη προ­κή­ρυ­ξη φά­νη­κε ό­τι υ­πήρ­ξε α­προ­θυ­μία, κα­θο­δη­γού­με­νη και α­πό συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να και ε­νώ­σεις για­τρών δυ­στυ­χώς για λό­γους α­ντι­πο­λι­τευ­τι­κούς. Όσο περ­νά­ει ο και­ρός, ό­μως, φαί­νε­ται να πα­ρα­με­ρί­ζε­ται αυ­τή η α­ντί­δρα­ση. Ει­δι­κά στην ε­παρ­χία ε­πι­θυ­μούν συμ­βά­σεις με τον Ε­Ο­ΠΥΥ», ση­μειώ­νει ο Τά­κης Γεωρ­γα­κό­που­λος. Ρό­λο παί­ζει και το γε­γο­νός ό­τι α­κό­μα ι­σχύει και το πα­λιό σύ­στη­μα συμ­βε­βλη­μέ­νων για­τρών με τον Ε­Ο­ΠΥΥ (1.700), που ό­μως τέ­λος Ιου­λίου λή­γει και α­να­μέ­νε­ται έ­τσι να κι­νη­το­ποιη­θούν πε­ρισ­σό­τε­ροι για­τροί.

Οι α­ντι­δρά­σεις

Οι α­ντι­δρά­σεις μέ­ρους των για­τρών, ό­πως έ­χου­με ξα­να­γρά­ψει, α­φο­ρούν κυ­ρίως στο νέο τρό­πο μι­σθο­δο­σίας τους. Μέ­χρι τώ­ρα οι ι­διώ­τες για­τροί που έ­κα­ναν σύμ­βα­ση με τον Ε­Ο­ΠΥΥ πλη­ρώ­νο­νταν για μέ­χρι 200 ρα­ντε­βού το μή­να, ό­που ο α­σφα­λι­σμέ­νος έ­πρε­πε να δώ­σει τα χρή­μα­τα κα­τά την ε­πί­σκε­ψη και να του ε­πι­στρα­φούν με­τά α­πό τον Ε­Ο­ΠΥΥ. Το πρό­βλη­μα με αυ­τό το σύ­στη­μα ή­ταν ό­τι υ­πήρ­χαν φαι­νό­με­να δια­φθο­ράς, δη­λα­δή κα­λού­σε ο α­σθε­νής να κλεί­σει ρα­ντε­βού μέ­σω Ε­Ο­ΠΥΥ, του έ­λε­γαν ό­τι έ­χουν ε­ξαν­τλη­θεί και ό­τι μπο­ρού­σε να ε­πι­σκε­φθεί το για­τρό μό­νο με τους ι­διω­τι­κούς ό­ρους. Έτσι ο α­σθε­νής και πλή­ρω­νε τη, με­γά­λη συ­νή­θως, ι­διω­τι­κή ε­πί­σκε­ψη, αλ­λά και χρη­σι­μο­ποιού­ταν το Α­ΜΚΑ του σαν να εί­χε πά­ει μέ­σω δη­μο­σίου και έ­τσι ο για­τρός πλη­ρω­νό­ταν δι­πλά. Με το νέο σύ­στη­μα, προ­κει­μέ­νου να α­πο­φευχ­θούν τέ­τοια φαι­νό­με­να, οι για­τροί έ­χουν συ­γκε­κρι­μέ­νο πλη­θυ­σμό ευ­θύ­νης και κα­θη­με­ρι­νό ω­ρά­ριο που θα τους ε­ξυ­πη­ρε­τούν, ε­νώ οι α­σθε­νείς θα ε­πι­σκέ­πτο­νται τον οι­κο­γε­νεια­κό για­τρό δω­ρεάν. Το αρ­χι­κό σχέ­διο ή­ταν για την τε­τράω­ρη, πεν­θή­με­ρη υ­πη­ρε­σία που θα προ­σφέ­ρουν στο δη­μό­σιο, οι συμ­βε­βλη­μέ­νοι οι­κο­γε­νεια­κοί για­τροί να έ­χουν πά­γιο μι­σθό πε­ρί­που 1.600 ευ­ρώ (πριν α­μεί­βο­νταν 10 ευ­ρώ το ρα­ντε­βού) και α­πό ε­κεί και πέ­ρα να μπο­ρούν να ερ­γά­ζο­νται και ως ι­διώ­τες. Επει­δή ο πλη­θυ­σμός ευ­θύ­νης των για­τρών θα εί­ναι 2.200 ά­το­μα για τους γε­νι­κούς για­τρούς και τους πα­θο­λό­γους και 1.500 για τους παι­διά­τρους, υ­πήρ­ξε το προ­η­γού­με­νο διά­στη­μα το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι θα α­μεί­βο­νται μό­λις 0,7 ευ­ρώ τον α­σθε­νή. 

Αυ­τό βέ­βαια θα ί­σχυε μό­νο αν και οι 2.200 άν­θρω­ποι της πε­ριο­χής εί­χαν νο­σή­σει, που το πρό­βλη­μα τό­τε δεν θα ή­ταν το μι­σθο­λο­γι­κό των για­τρών, αλ­λά ό­τι θα εί­χα­με κρί­ση παν­δη­μίας στη χώ­ρα.

Επει­δή, ό­μως οι α­ντι­δρά­σεις των για­τρών συ­νε­χί­ζο­νται, το υ­πουρ­γείο Υγείας α­να­κοί­νω­σε αυ­τή την ε­βδο­μά­δα τρο­πο­ποιή­σεις, προ­κει­μέ­νου να συμ­με­τά­σχουν στην πρω­το­βάθ­μια υ­γεία. Συ­γκε­κρι­μέ­να προ­βλέ­πε­ται ο α­σθε­νής αν προ­σέλ­θει ε­κτός του 4ω­ρου που ο­ρί­ζει ο κά­θε για­τρός, να πλη­ρώ­νει ως να πη­γαί­νει σε ι­διώ­τη, να μην εί­ναι αυ­στη­ρά 5νθη­με­ρο το ω­ρά­ριο που θα ο­ρί­σουν οι για­τροί, δια­τη­ρώ­ντας ό­μως το κα­τώ­τα­το ό­ριο των 20 ω­ρών ε­βδο­μα­διαίως ως υ­πη­ρε­σία στο δη­μό­σιο, να μην εί­ναι υ­πο­χρεω­τι­κές οι δω­ρεάν κα­τ’ οί­κον ε­πι­σκέ­ψεις και αυ­τές να πρέ­πει να πραγ­μα­το­ποιού­νται μέ­σα στο ο­ρι­σμέ­νο 4ω­ρο υ­πη­ρε­σίας στο δη­μό­σιο, προ­κει­μέ­νου να εί­ναι δω­ρεάν για τους α­σφα­λι­σμέ­νους του Ε­Ο­ΠΥΥ. Ση­μειώ­νε­ται ό­τι πα­ρά και αυ­τές τις διευ­κο­λύν­σεις, η Ένω­ση Ια­τρών Ε­Ο­ΠΥΥ α­να­κοί­νω­σε πως «αρ­νού­μα­στε κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά την ο­μη­ρία μας και έ­χου­με ευ­θύ­νη να προ­στα­τεύ­σου­με τους ια­τρούς, αλ­λά και τους α­σφα­λι­σμέ­νους α­πό τις ι­δε­ο­λη­πτι­κές εμ­μο­νές ε­νός α­σφυ­κτι­κά κλει­στού και α­πάν­θρω­που συ­στή­μα­τος, που θα έ­χει μειω­μέ­νο ή αρ­νη­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα στην κα­θη­με­ρι­νή ια­τρι­κή πρα­κτι­κή του α­σφα­λι­στι­κού τους τα­μείου».

Το νέο σύ­στη­μα

«Ο α­σθε­νής θα α­πο­κτή­σει έ­να προ­σω­πι­κό για­τρό, που θα ξέ­ρει το ι­στο­ρι­κό του, θα μά­θει να τον συμ­βου­λεύε­ται και να τον ε­μπι­στεύε­ται, α­ντί να πη­γαί­νει α­πό μό­νος του σε ει­δι­κό­τη­τες, που πολ­λές φο­ρές εί­ναι λαν­θα­σμέ­νες σε σχέ­ση με το πρό­βλη­μα που έ­χει, ή στα νο­σο­κο­μεία για πε­ρι­στα­τι­κά που δεν εί­ναι ε­πεί­γο­ντα. Έτσι λει­τουρ­γεί διε­θνώς με ε­πι­τυ­χία το σύ­στη­μα των οι­κο­γε­νεια­κών για­τρών», ε­ξη­γεί και υ­πε­ρα­σπί­ζε­ται το και­νούρ­γιο θε­σμό ο Τά­κης Γεωρ­γα­κό­που­λος. Ση­μειώ­νε­ται πως στο νέο σύ­στη­μα οι πο­λί­τες κα­λού­νται να δια­λέ­ξουν μέ­σω η­λεκ­τρο­νι­κού συ­στή­μα­τος ποιος θα εί­ναι ο οι­κο­γε­νεια­κός για­τρός α­πό τους συμ­βε­βλη­μέ­νους της πε­ριο­χής τους, τον ο­ποίο θα μπο­ρούν να αλ­λά­ξουν σε πε­ρί­πτω­ση που δεν τους ι­κα­νο­ποιεί με­τά α­πό έ­ξι μή­νες. Αν έ­χουν κά­ποιο πρό­βλη­μα υ­γείας που χρειά­ζε­ται άλ­λη ει­δι­κό­τη­τα, πέ­ραν της γε­νι­κής ια­τρι­κής ή της πα­θο­λο­γίας, θα πα­ρα­πέ­μπο­νται στο για­τρό που πρέ­πει α­πό τον οι­κο­γε­νεια­κό τους για­τρό, ή μπο­ρούν να κλεί­σουν α­πό μό­νοι τους ρα­ντε­βού στα κέ­ντρα υ­γείας (πρώην Ι­ΚΑ) ή να πά­νε στο νο­σο­κο­μείο αν εί­ναι ε­πεί­γον πε­ρι­στα­τι­κό, ό­πως συ­νέ­βαι­νε και πριν.

Τα κέ­ντρα υ­γείας α­στι­κού ή α­γρο­τι­κού τύ­που, που α­πο­τε­λούν το δεύ­τε­ρο σκα­λο­πά­τι της πρω­το­βάθ­μιας υ­γείας, σύμ­φω­να με τον α­ντι­πρό­ε­δρο του Ε­Ο­ΠΥΥ, λει­τουρ­γούν κα­νο­νι­κά με διά­φο­ρες ει­δι­κό­τη­τες, ό­πως πά­ντα. Πα­ρό­λα αυ­τά, ό­πως ση­μειώ­νει ο ί­διος, ε­πει­δή α­πό το υ­πουρ­γείο έ­χει κρι­θεί ό­τι χρειά­ζε­ται η πε­ραι­τέ­ρω στε­λέ­χω­σή τους, κα­θώς τα προ­η­γού­με­να χρό­νια εί­χαν α­πα­ξιω­θεί, α­να­μέ­νε­ται να υ­πάρ­ξει προ­κή­ρυ­ξη και για αυ­τά.

Πα­ράλ­λη­λα, συ­νε­χί­ζε­ται η προ­σπά­θεια να στη­θεί και το πρώ­το σκα­λο­πά­τι, που πέ­ραν των συμ­βε­βλη­μέ­νων οι­κο­γε­νεια­κών για­τρών, εί­ναι οι το­πι­κές μο­νά­δες υ­γείας (ΤΟ­ΜΥ), που λει­τουρ­γούν κα­θη­με­ρι­νά α­πό τις 8 το πρωί έως τις 9 το βρά­δυ, με γε­νι­κούς για­τρούς, πα­θο­λό­γους και παι­διά­τρους, που και ε­κεί κα­λού­νται οι για­τροί να κά­νουν το κοι­νω­νι­κό τους χρέ­ος υ­πο­βάλ­λο­ντας αί­τη­ση για πρόσ­λη­ψη. «Μέ­ρα με τη μέ­ρα αυ­ξά­νο­νται οι το­πι­κές μο­νά­δες υ­γείας σε κά­θε πό­λη. Η με­ταρ­ρύθ­μι­ση στην πρω­το­βάθ­μια υ­γεία προ­χω­ρά, αλ­λά θέ­λει χρό­νο, για­τί έ­να σύ­στη­μα δεν μπο­ρεί να στη­θεί ως δια μα­γείας. Το σύ­στη­μα πά­ντως δεν θα μεί­νει α­κά­λυ­πτο. Η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση έ­χει δεί­ξει ό­τι θέ­λει να δώ­σει έμ­φα­ση στο δη­μό­σιο σύ­στη­μα υ­γείας», κα­τα­λή­γει ο Τά­κης Γεωρ­γα­κό­που­λος, το­νί­ζο­ντας ό­μως πως για τις νη­σιω­τι­κές πε­ριο­χές θα πρέ­πει να υ­πάρ­ξει ει­δι­κή μέ­ρι­μνα και να ξα­ναϊδω­θεί ο σχε­δια­σμός, ώ­στε να υ­πάρ­ξουν πε­ρισ­σό­τε­ρες ΤΟ­ΜΥ, α­φού οι α­σθε­νείς δεν εί­ναι δυ­να­τόν να πά­νε σε ό­μο­ρη πε­ριο­χή, ό­πως συμ­βαί­νει στην η­πει­ρω­τι­κή Ελλά­δα.

Τζ. Α.