Να αποφεύγεται η συγκρουσιακή άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής Υγείας, ιδιαιτέρως στους τομείς στους οποίους αναζητείται η ευρύτερη πολιτική συνεννόηση, προτείνει το Σάββατο 18 Αυγούστου, σε συνέντευξή του στο healthview.gr, ο βουλευτής και συντονιστής της ΕΠΕΚΕ Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ Σάκης Παπαδόπουλος, ο οποίος «ξεδιπλώνει» επίσης τις δικές του κριτικές θέσεις για την νέα πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και τη χάραξη της φαρμακευτικής πολιτικής, ενώ ζητεί η κομματική αντιπαράθεση στην Υγεία να διεξάγεται με όρους πολιτικού πολιτισμού, με επιχειρήματα και τεκμηρίωση.
Συνέντευξη στον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟ
Είστε ο εισηγητής στη διακομματική επιτροπή της Βουλής για το Φάρμακο. Έχετε διαπιστώσει ενδεχόμενα συγκεκριμένα σημεία συγκλίσεων με την αντιπολίτευση στον τομέα της φαρμακευτικής πολιτικής ή επιδιώκετε απλώς τέτοια σημεία να αναδειχθούν μέσα από τον διάλογο στην επιτροπή;
Σημεία συγκλίσεων και αποκλίσεων διαπιστώνουμε από τις πρώτες συνεδριάσεις της Διακομματικής Επιτροπής χάραξης Μακροπρόθεσμης Εθνικής Στρατηγικής για το Φάρμακο. Οι συγκλίσεις είναι πολύ περισσότερες και αρκετά σημαντικές. Αφορούν κυρίως την αναγκαιότητα να αφήσουμε πίσω τις στρεβλώσεις και παθογένειες που οδήγησαν σε σκανδαλώδη διαχείριση του δημοσίου χρήματος στην υγεία και το φάρμακο, σε στρεβλή και διαπλεκόμενη τιμολογιακή πολιτική, σε εξωφρενικές τιμές ορισμένων φαρμάκων, σε αθρόες ατεκμηρίωτες εισαγωγές, σε εκμαυλισμό συνειδήσεων, σε επιβάρυνση των ασθενών με αφόρητες δαπάνες από την τσέπη τους… Δεν θέλω να κάνω αναλυτική αποτίμηση από τώρα. Αναμένουμε μέχρι την 31/8/2018 τα υπομνήματα Συλλόγων Ασθενών, Συνδέσμων Ελληνικών Επιχειρήσεων παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου, Κοινωνικών Φορέων, Πανεπιστημιακών Δασκάλων, Συλλογικοτήτων του χώρου της Υγείας και του Φαρμάκου, Δημόσιων Οργανισμών… όλων των εμπλεκόμενων με το φάρμακο, προκειμένου να συνεχίσουμε με την αξιοποίησή τους στις θεματικές ενότητες που θα διερευνήσουμε. Συνεδρίαση της Επιτροπής θα γίνει την 18/9/2018. Στη συνέχεια θα προχωρήσουμε στον εντοπισμό σημείων σύγκλισης, σε συμπεράσματα και πόρισμα διαχρονικής αξίας, καθώς συμφωνήσαμε ότι η Επιτροπή πρέπει να είναι Διαρκής για να εφοδιάζει τη Βουλή με υλικό που συμβάλλει στον σχεδιασμό εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής.
Ποια σημεία της εφαρμοζόμενης ήδη φαρμακευτικής πολιτικής νομίζετε ότι πρέπει να αλλάξουν ριζικά;
Όλοι κατανοούμε ότι ο ρόλος των γιατρών είναι πολύτιμος στην δεοντολογική χρησιμοποίηση του φαρμάκου ως κοινωνικού αγαθού κι όχι ως καταναλωτικού προϊόντος. Η ενημέρωση των γιατρών σε Ιατρικά Συνέδρια – Ημερίδες για καινοτόμες θεραπείες, ειδικές θεραπείες, νέα φάρμακα για τα συνήθη νοσήματα – αλλά και τα σπάνια – τα ειδικά – τα νεοπλασματικά, νέες φαρμακευτικές ιδιότητες γνωστών ουσιών, συνδυασμούς φαρμάκων, ανθεκτικότητα μικροβίων, παρενέργειες και ανεπιθύμητες δράσεις… πρέπει να αναληφθεί από το ΚΕΣΥ – τον ΕΟΦ – το ΕΣΥ – τις Ιατρικές Εταιρείες και να πάψει να είναι υπόθεση των Πολυεθνικών Φαρμάκου. Πρέπει να κοπεί κάθε δυνατότητα επηρεασμού των γιατρών στη συνταγογράφησή τους, κάθε δίαυλος εκμαυλισμού της ιατρικής συνείδησης. Πρέπει να ολοκληρώσουμε τα θεραπευτικά και διαγνωστικά πρωτόκολλα. Να κάνουμε ελεγχόμενη και δεοντολογική την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Σας ικανοποιεί ο τρόπος και η ταχύτητα στην υλοποίηση της νέας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στη χώρα μας ή νομίζετε ότι έχουν διαπραχθεί και λάθη;
Οφείλουμε να επιταχύνουμε την μεταρρύθμιση της ΠΦΥ κυρίως με την άμεση αναβάθμιση της στελέχωσης και του εξοπλισμού των Κέντρων Υγείας, αλλά και με την οργάνωση και στελέχωση των ΤΟΜΥ, καθώς και με πιο δελεαστικά κίνητρα στους ειδικευμένους γιατρούς για υπογραφή συμβάσεων με τον ΕΟΠΥΥ.
Υπάρχει μία κριτική στο θεσμό του οικογενειακού γιατρού, ιδιαιτέρως σε εκείνος του οικογενειακού γιατρού με gatekeeping, σύμφωνα με την οποία αυτό το σχήμα ανταποκρίνεται στα δεδομένα και τις κατευθυντήριες οδηγίες του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για μία εικοσαετία πριν. Μιλάνε για πολύ παρωχημένο θεσμό. Πως απαντάτε;
Δεν θέλουμε τον οικογενειακό γιατρό σε ρόλο ελεγκτή της πρόσβασης των ασθενών στους γιατρούς ειδικοτήτων και στα Νοσοκομεία. Θέλουμε να είναι ο άρτια εκπαιδευμένος σύμβουλός τους, ο συνεργάτης τους στη διαχείριση του προβλήματος υγείας που έχουν ή υποψιάζονται ότι έχουν, ο γιατρός που θα ξέρει το ατομικό αναμνηστικό της οικογένειας – τους εμβολιασμούς – την κληρονομικότητα – τα χρόνια νοσήματα, ο γιατρός που κάνει πρόληψη – αγωγή και προαγωγή της υγείας, ο γιατρός που θα κατευθύνει δεοντολογικά στους παρακλινικούς ελέγχους – στους εξειδικευμένους – στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη – στα ειδικά κέντρα, ο γιατρός που θα παρακολουθεί την πορεία αποκατάστασης της υγείας των πολιτών που αναλαμβάνει να είναι οικογενειακός τους γιατρός.
Υπάρχουν σημεία κριτικής από την αντιπολίτευση ή τους ιατρικούς συλλόγους και τις ιατρικές εταιρείες στο θέμα της νέας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, τα οποία σας βρίσκουν σύμφωνο ή όλη η κριτική στο εγχείρημα είναι για πέταμα;
Έχουν δίκιο ότι ο σημερινός αριθμός οικογενειακών γιατρών – δημόσιων λειτουργών δεν επαρκεί να καλύψει το σύνολο των πολιτών και πρέπει να βρεθεί τρόπος συνεργασίας και με τον ιδιωτικό τομέα, που δεν θα επιβαρύνει την τσέπη των πολιτών. Αυτός ο τρόπος συζητείται με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο.
Ήπια, διαλλακτική πολιτική, η οποία θα αναζητά συγκλίσεις και συναινέσεις στην Υγεία ή συγκρουσιακή και σε υψηλούς τόνους προς κάθε κατεύθυνση πολιτική Υγείας; Η θεωρία της Πολιτικής Υγείας, πάντως, βρίσκει ως εξαιρετικά αλυσιτελή μία συγκρουσιακή προς τους πάντες πολιτική Υγείας… Πως τοποθετείστε σε αυτό το ιδεοτυπικό δίπολο;
Η κυβερνητική πολιτική υγείας διευκολύνει τις συγκλίσεις γιατί αφορά κυρίως τη στήριξη και ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας που βρίσκονταν σε συνθήκες κατάρρευσης. Επιδιώκει την ολοκλήρωση μεταρρυθμίσεων που άρχισαν με την ψήφιση του Νόμου 1397/1983. Στοχεύει σε ενα καθολικό και αποτελεσματικό ΕΣΥ που θα προσφέρει αυτά που διακήρυσσε η εισηγητική έκθεση του 1397 : ισότιμη και έγκαιρη πρόσβαση σε ποιοτικές – δωρεάν – υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρόληψης των νόσων – ΠΦΥ – επείγουσας περίθαλψης – νοσηλείας στο σπίτι – αποκατάστασης της υγείας. Αιχμές έχει την υπερώριμη μεταρρύθμιση στη ΠΦΥ, τα αυτοτελή ΤΕΠ, την θεσμική ανασυγκρότηση του ΕΣΥ, την κεντρικοποίηση των προμηθειών, την αναδιοργάνωση της δημόσιας υγείας, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, τη νέα πολιτική φαρμάκου. Στα ζητήματα αυτά μπορούν να προκύψουν ευρύτατες ή και περιορισμένες διακομματικές συμφωνίες – συναινέσεις με όσους συμφωνούν ότι η υγεία είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα κι όχι εμπόρευμα προς πώληση με τους κανόνες της αγοράς. Η συναίνεση μπορεί να αφορά και τη διακομματική διεκδίκηση τολμηρής αύξησης των κρατικών δαπανών για την υγεία στο ύψος των ευρωπαϊκών δεδομένων. Η κυβερνητική πολιτική υγείας είναι αναγκαστικά συγκρουσιακή όταν αναζητούνται ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα για τη ρεμούλα – για το « πάρτυ» με το δημόσιο χρήμα, για τη διαπλεκόμενη σκανδαλώδη πολιτική διαχείριση στην υγεία και το φάρμακο σε μεγάλο βάθος χρόνου. Η σύγκρουση αυτή μπορεί να γίνεται όμως και σε χαμηλούς τόνους, καθώς η διερεύνηση πολιτικών ή και ποινικών ευθυνών έχει ανατεθεί στην αρμόδια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για κατάθεση πορίσματος. Τα αναμφισβήτητα σκάνδαλα του εκμαυλισμού συνειδήσεων από τη ΝΟΒΑΡΤΙΣ και της προκλητικής διασπάθισης του δημοσίου χρήματος στο ΚΕΕΛΠΝΟ, βρίσκονται στην ευθύνη των Δικαστικών Αρχών καταπολέμησης της διαφθοράς για καταλογισμό ευθυνών, οπότε μέχρι την έκδοση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης, η κομματική αντιπαράθεση μπορεί να γίνεται και σε συνθήκες πολιτικού πολιτισμού, με επιχειρήματα και τεκμηρίωση.
Αν είναι τα χρήματα να δοθούν σε άσχετους, και να μη δοθούν στους γιατρούς, δε χρειάζεται καμμία αύξηση δημοσίων δαπανών υγείας. Δε μπορεί να υπάρχουν σήμερα φαρμάκεία που παίρνουν απ τον εοπυυ 50.000 ευρώ το μήνα ή φυσικοθεραπευτές που παίρνουν απ τον εοπυυ 15.000 ευρώ το μήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή