Συγκλονίζει η περιγραφή ανεμβολίαστου Πατρινού στην «Π» – Βρέθηκε ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση – «Εκείνη την ημέρα πίστεψα, ότι είναι η τελευταία μου»

«Οταν άρχισα να συνέρχομαι και μπόρεσα να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με τη γυναίκα μου το πρώτο πράγματα που της είπα ήταν να πάει να εμβολιαστεί ώστε σε περίπτωση που ασθενήσει να μην ζήσει αυτό το μαρτύριο», δηλώνει στην «Π».

Μαρίνα Ριζογιάννη - Pelop.gr

Αναζητήσαμε στις Κλινικές Κορονοϊού της Πάτρας, ανεμβολίαστους ασθενείς που βρέθηκαν ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση και πιθανόν τον θάνατο.

Το ερώτημα που τους θέσαμε είναι: «Μετανιώσατε που δεν εμβολιαστήκατε;».

Η απάντηση που λάβαμε από τον κ. Παναγιώτη Κ., ηλικίας 62 ετών που νοσηλεύτηκε τρεις εβδομάδες στην Κλινική Κορονοϊού του ΠΓΝΠ είναι αφοπλιστική: «Αν δεν είχα ασθενήσει προφανώς δεν θα με καλούσατε να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Επίσης αν είχαν πληρώσει το βαρύ τίμημα της επιλογής μου να μην εμβολιαστώ, που είναι ο θάνατος, επίσης δεν θα με καλούσατε. Είμαι όμως από τους τυχερούς που έζησα. Βέβαια όλο αυτό που εφιαλτικό που πέρασα πιστεύω ότι θα το κουβαλάω για πάντα στην ψυχή και στο μυαλό μου. Αν ήξερα ότι θα βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση σίγουρα θα ήμουν ο πρώτος που θα άπλωνα το μπράτσο μου για να εμβολιαστώ».

Δεν εμβολιαστήκατε από άποψη ή από φόβο;

«Θα έλεγα και τα δύο. Ακούγονται τόσα πολλά γύρω μας που μπερδευτήκαμε. Προσωπικά δε θύμωσα πολύ με αυτή την καμπάνια που γινόταν, με τα δωράκια που μοίραζαν στους νέους και φυσικά με τον πόλεμο κατά των ανεμβολίαστων. Δεν ανήκω στην κατηγορία αυτών που βγαίνουν στον δρόμο και φωνάζουν για τα εμβόλια. Απλά επέλεξα αυτό εγώ και η γυναίκα μου χωρίς όμως να το διατυμπανίζουμε».

Όταν ασθενήσατε μετανιώσατε γι’ αυτή σας την απόφαση;

«Θα σας έλεγα ότι μετά από αυτά που έζησα θα έβγαινα στην πλατεία φωνάζοντας υπέρ του εμβολίου. Είμαι γενικά ένας άνθρωπος υγιέστατος και μέχρι τώρα το μόνο φάρμακο που έπαιρνα ήταν το ντεπόν για πονοκέφαλο. Γενικά πρόσεχα, φορούσα μάσκα και κρατούσα αποστάσεις. Πραγματικά δεν ξέρω από πού και πώς κόλλησα. Την ημέρα όμως που εμφάνισα πυρετό σκέφτηκα μέσα μου- και δεν το είπα καν στη γυναίκα μου- ”αν είναι κορονοϊός, τι θα μου συμβεί που είμαι ανεμβολίαστος;’.’ Δεν σας κρύβω ότι όταν μου είπαν ότι το μοριακό τεστ ήταν θετικό, φοβήθηκα πάρα πολύ. Ακουγα και στην τηλεόραση συνεχώς να λένε για τους ανεμβολίαστους, οπότε αντιλαμβάνεστε τι σκέψεις μου μπήκαν στο μυαλό. Απομονώθηκα από τη σύζυγό μου και το παιδί μου, οι οποίοι ευτυχώς δεν νόσησαν, και ζούσα μόνος μου σε ένα άλλο διαμέρισμα που έχουμε. Και μόνο αυτή η αλλαγή με στενοχώρησε πάρα πολύ που δεν μπορούσα να δω τους δικούς μου ανθρώπους. Είχα πάρει και μετρούσα συνεχώς το οξυγόνο μου και ήμουν σε επικοινωνία με τον γιατρό μου. Μέχρι που έφτασε η μέρα και η σειρήνα του ασθενοφόρου ήχησε κάτω από το σπίτι μου. Είχα προλάβει να μιλήσω μέσω υπολογιστή με τη γυναίκα μου και το παιδί μου. Εκείνη την ημέρα είχα πιστέψει ότι είναι η τελευταία μου».

Όταν πήγατε στο νοσοκομείο είχατε πιστέψει μέσα σας ότι πάτε για διασωλήνωση;

«Το είχα σίγουρο. Με έβλεπα σε κρεβάτι στη ΜΕΘ γιατί είχα πειστεί ότι ως ανεμβολίαστος αυτή θα είναι η κατάληξή μου. Εφτασα πολύ κοντά σε αυτό το στάδιο αλλά οι γιατροί και οι νοσηλευτές με υπομονή έδωσαν μάχη. Επί δύο εβδομάδες ήμουν μπρούμυτα στο κρεβάτι. Ημουν τόσο εξασθενημένος που δεν μπορούσα να κοιτάξω τι συμβαίνει γύρω. Οι πόνοι σε όλο μου το σώμα αβάσταχτοι. Η απόλυτη μοναξιά δε που βίωνα καθώς δεν είχα με κανέναν επικοινωνία και κανένας δεν ήταν δίπλα μου να μου συμπαρασταθεί επιδείνωνε όλη αυτή την κατάσταση. Σας εξομολογούμαι ότι έλεγα μέσα μου ότι δεν θα άντεχα άλλο. Οταν άρχισα να συνέρχομαι και μπόρεσα να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με τη γυναίκα μου το πρώτο πράγματα που της είπα ήταν να πάει να εμβολιαστεί ώστε σε περίπτωση που ασθενήσει να μην ζήσει αυτό το μαρτύριο. Ακόμα και τώρα, δύο μήνες μετά την περιπέτειά μου ξυπνάω στον ύπνο μου από αυτό τον εφιάλτη. Επίσης αισθάνομαι στο σώμα μου εξάντληση. Δεν αισθάνομαι τόσο δυνατός όσο πριν αρρωστήσω. Πιστεύω ότι είναι εγκληματικό όλο αυτό που άφησαν να γίνει γύρω από τα εμβόλια με ευθύνη πολλών γιατρών που βγήκαν είτε δημόσια είτε ιδιωτικά και έλεγαν πράγματα. Επρεπε από την πρώτη στιγμή που άρχισε να εμφανίζεται αυτό το κίνημα να ληφθούν μέτρα. Είναι δυνατόν να είναι επικεφαλής του αντιεμβολιαστικού κινήματος γιατρός, όταν είναι σε θέση να δει τι συμβαίνει στις Κλινικές και τις ΜΕΘ; Επρεπε να βάλουν μπροστά πολίτες που νόσησαν να πουν την εμπειρία τους. Εγώ όποιον βρίσκω του περιγράφω αυτά που έζησα και τον παροτρύνω να εμβολιαστεί αν φυσικά δεν έχει κάποιο πρόβλημα».

Γιατί ο συνομιλητής μας δεν δίνει τα πλήρη στοιχεία του στην εφημερίδα «Πελοπόννησος»: Γιατί δεν θέλει να βιώσει τη δοκιμασία που περνάει ένα «πρόσωπο της ημέρας»…