Πάτρα: Αφήνοντας το ΕΣΥ μετά από 29 χρόνια- Η γιατρός Αγγελική Τσιντώνη μιλάει στο thebest

Τσίχλα Κωνσταντίνα

konstantinatsi@hotmail.com 

Πλέον διατηρεί το δικό της ιατρείο

Μετά από μία μακρόχρονη πορεία στο νοσοκομείο του Ρίου και την παθολογική κλινική του, η παθολόγος- ηπατολόγος Αγγελική Τσιντώνη (διευθύντρια ΕΣΥ), είπε «αντίο» στο δημόσιο σύστημα υγείας θέλοντας, όπως αναφέρει και η ίδια μιλώντας στο thebest.gr, να διαφυλάξει τον αυτοσεβασμό της.

Όπως εξομολογείται η απόφαση δεν ήταν εύκολη, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι εργάζεται πλέον 29 χρόνια ως γιατρός ενώ τα τελευταία 22 είναι ειδικευμένη στο ΕΣΥ. Εκτός από μία μικρή περίοδο που βρισκόταν στον νοσοκομείο Μεσολογγίου, όλα τα υπόλοιπα χρόνια εργαζόταν στο νοσοκομείο του Ρίου, οπότε το «αντίο» όπως λέει δεν το είπε με χαρά. Πλέον διατηρεί το ιδιωτικό της ιατρείο.

Τι είναι αυτό που κάνει όλο και περισσότερους γιατρούς να αποχαιρετούν απογοητευμένοι το ΕΣΥ;

Ο λόγος που με οδήγησε στο να πάρω την απόφαση να φύγω από το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν ο αυτοσεβασμός μου

Γιατί αποφασίσατε μετά από τόσα χρόνια να αφήσετε το δημόσιο σύστημα υγείας;

Μπήκα στο δημόσιο σύστημα υγείας από άποψη και το όνειρο ήταν να φύγω από αυτό όταν πλέον θα έπαιρνα τη σύνταξή μου. Η κατάσταση όμως τον τελευταίο καιρό έχει γίνει τόσο δύσκολη και σε σχέση με τις συνθήκες της δουλειάς μας αλλά και σε σχέση με το πώς βλέπουν οι ασθενείς την κατάσταση που επικρατεί.

Ένας ασθενής φυσικά δεν μπορεί να αντιληφθεί την κόπωση ενός γιατρού που βρίσκεται στο νοσοκομείο για ώρες. Όταν παραμένει πέντε μέρες στα επείγοντα, σε ένα ράντζο χωρίς να μπορεί να ανέβει ή να κατέβει από αυτό γιατί είναι ψηλό και χωρίς να υπάρχουν συνθήκες αξιοπρέπειας, χωρίς τουαλέτα να πάει, βλέπει τον γιατρό. Δεν βλέπει ούτε τον διοικητή ούτε τον υπουργό.

Ζητάει λοιπόν τον λόγο από το γιατρό για όλα αυτά που συμβαίνουν. Έχει συμβεί ακόμα και να σπάσει κάτι κάποιος ασθενής επειδή έπεσε από το κρεβάτι. Η πανδημία μας εξάντλησε όλους, κυρίως σωματικά. Τα νοσοκομεία έμειναν πίσω και στην εκπαίδευση των νεαρών γιατρών αλλά και σε πολλά πράγματα. Υπάρχει μία κατάσταση παρακμής. Ο λόγος που με οδήγησε στο να πάρω την απόφαση να φύγω από το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν ο αυτοσεβασμός μου. Όλα αυτά τα χρόνια έκανα ό,τι μπορούσα και το όνειρό μου ήταν να συνεχίσω στα δημόσια νοσοκομεία όμως δεν κατάφερα να αντέξω. Δεν έφυγα με χαρά, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

Πολλοί νέοι γιατροί αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα…

Το σύστημα υγείας της Ελλάδας δεν είναι καθόλου ελκυστικό για τους γιατρούς από καμία άποψη. Είμαστε υπερβολικά κακοπληρωμένοι και απαξιωμένοι, ακόμα και στα μάτια των ασθενών. Στα μάτια των ασθενών τα χρόνια της πανδημίας επιδεινώθηκε η κατάσταση με επίταση της ψυχοσωματικής επιβάρυνσης και πλήρη έλλειψη εκπαίδευσης για τους νέους γιατρούς.

Σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς, την πολύμηνη καθυστέρηση στην καταβολή των εφημερίων- που πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υπερβούμε κατά πολύ τον προβλεπόμενο χρόνο εργασίας- αλλά και τις μετακινήσεις κυρίως νέων γιατρών όπου γης για να καλυφθούν οι τρύπες, οδήγησαν στη φυγή νέων γιατρών στο εξωτερικό.

Προφανώς και οι ελλείψεις που επιδεινώνονται από τη φυγή αυτή έχουν επίπτωση στην παροχή υπηρεσιών υγείας στους ασθενείς. Γιατί όταν ο ασθενής ακούει ότι στα νοσοκομεία συμβαίνουν ωραία και καλά πράγματα και έρχεται και βλέπει την πραγματικότητα, θεωρεί ότι εμείς φταίμε που δεν γίνονται τα πράγματα όπως πρέπει.

Έρχεσαι κοντά με ανθρώπους την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Αν είσαι νοήμων άνθρωπος, αυτό σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα κάπως διαφορετικά και εκτιμάς περισσότερο αυτά που έχεις…

Εσείς δεν εγκαταλείψατε τη χώρα, αποφασίσατε όμως να συνεχίσετε στον ιδιωτικό τομέα…

Είμαι μεγάλη για να αφήσω τη χώρα. Ο ιδιωτικός τομέας από την άλλη ήταν κάτι που δεν είχα κάνει. Αποφάσισα να δω πώς είναι τα πράγματα και σε αυτόν τον τομέα. Καλύτερα να μετανιώνει κανείς γι΄αυτά που κάνει παρά γι΄αυτά που δεν κάνει. Αν κάποιος είναι καλός σε αυτό που κάνει, μπορεί να προσφέρει από οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. Υπάρχουν αξιόλογοι γιατροί στον ιδιωτικό τομέα όμως δεν έχουν όλοι οι ασθενείς τη δυνατότητα να απευθυνθούν εκεί. Πολλοί τον προτιμούν γιατί είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα, υπάρχουν καλύτερες συνθήκες νοσηλείας.

Ποια ήταν τα θετικά της παραμονής στο ΕΣΥ;

Η συνεργασία με τους συναδέλφους που είναι πολύτιμη και σε επιστημονικό και σε ανθρώπινο επίπεδο. Σημαντική είναι και η συνεργασία με νεότερους γιατρούς που είναι ειδικευόμενοι αλλά και τους ακόμα πιο νέους που είναι οι φοιτητές. Είναι κάτι που σου δίνει ζωή, η συνεργασία αυτή δεν αφήνει το μυαλό να «γεράσει».

Πώς είναι αυτή η επαφή ενός γιατρού με τον ανθρώπινο πόνο;

Πάνω απ΄ όλα οφείλουμε να είμαστε επαγγελματίες. Ο ασθενής έρχεται όχι για να κλάψουμε μαζί αλλά για να βρει λύση στο πρόβλημά του. Δυστυχώς πολλές φορές το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κλάψουμε μαζί γιατί μπορεί να είναι η κατάσταση τέτοια που δε γίνεται αλλιώς. Έρχεσαι κοντά με ανθρώπους στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Αν είσαι νοήμων άνθρωπος, αυτό σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα κάπως διαφορετικά και να εκτιμάς περισσότερο αυτά που έχεις…

Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι δυσλειτουργίες; Ποια ζητήματα βρίσκονται σε προτεραιότητα;

Πάνω απ’ όλα πρέπει το κράτος να δώσει σημασία στο δημόσιο σύστημα υγείας. Αν το κάνει, αν ακούσει τους ανθρώπους που είναι μέσα σε αυτό θα κάνει μία αρχή. Πρέπει το κράτος να κάνει το σύστημα υγείας πιο ελκυστικό για τους γιατρούς, να θέλουν να μείνουν σε αυτό, να νιώθουν ότι προσφέρουν στο σύνολο και ότι αμείβονται γι΄αυτό. Ένας γιατρός δεν κοιτάζει ποιος είναι ο ασθενής και ποια είναι η καταγωγή του. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του ΕΣΥ. Υπάρχουν «στραβά» στο δημόσιο σύστημα αλλά δεν υπάρχουν μόνο αυτά, υπάρχουν και πολλά καλά που πρέπει να τα θυμηθούμε και να τα ενισχύσουμε.