Γιατί είναι σε απόγνωση οι Νοσοκομειακοί Ιατροί Αχαΐας – Την Τετάρτη οι εκλογές τους

Πάνε σε εκλογές για νέο ΔΣ, εξηγούν τι τους ανησυχεί

Χρήστος Βεργανελάκης - PELOP.GR

Την ερχόμενη Τετάρτη θα εκλεγεί νέο διοικητικό συμβούλιο στους νοσοκομειακούς γιατρούς της Αχαΐας. Ανεξάρτητα ποια παράταξη θα εκλέξει περισσότερους συμβούλους στο νέο ΔΣ, το σίγουρο είναι ότι οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, δείχνουν ιδιαίτερα ανήσυχοι και μαζί τους ανησυχεί και ο απλός κόσμος, για προφανείς λόγους…

Η «Πελοπόννησος» δίνει σήμερα βήμα σε 3 νοσοκομειακούς γιατρούς, έναν από κάθε συνδυασμό (τρεις οι συνδυασμοί που κατέρχονται). Και οι τρεις καταθέτουν αγωνία, ανησυχία, αγανάκτηση…

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

1. Ποιο είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα των νοσοκομειακών γιατρών;

2. Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα ζητούσατε από τον υπουργό Υγείας σ’ ένα τε-τα-τετ μαζί του;

3.Η πιο μεγάλη σας ανησυχία;

Η Ιουλία Συροκώστα-Σταθοπούλου (κατεβαίνει με τη Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση) είναι παθολόγος- λοιμωξιολόγος, διευθύντρια ΕΣΥ στο ΠΓΝΠ και πρόεδρος του Συλλόγου φίλων Κλινικής Αποκατάστασης Κακώσεων Νωτιαίου Μυελού:

1. Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα των νοσοκομειακών γιατρών είναι η υποστελέχωση, που οδηγεί σε συνεχή υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση του Συστήματος Υγείας. Πολλοί λίγοι διορισμοί μόνιμων υγειονομικών, οι θέσεις καλύπτονται από συμβάσεις ομηρίας ενός ή δύο ετών. Πολλοί γιατροί έχουν οδηγηθεί σε παραίτηση λόγω των εξοντωτικών ωραρίων και των συνεχόμενων εφημεριών. Οι γιατροί της παθολογικής κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου αναγκάζονται και καλύπτουν εφημεριακά τα περιφερειακά Νοσοκομεία του Πύργου, του Αιγίου και των Καλαβρύτων. Η υποχρηματοδότηση κρατάει τους μισθούς μας καθηλωμένους, με περικοπές πάνω από 50% την τελευταία δεκαετία.

2. Ως πρόεδρος του ΣΦιΚΑ, θα τόνιζα πόσο απαράδεκτο είναι, 12 χρόνια μετά τα εγκαίνια και την έναρξη λειτουργίας της κλινικής, να παραμένει υποστελεχωμένη, χωρίς μόνιμο προσωπικό. Είναι τουλάχιστον ντροπή απέναντι σε αυτή την ομάδα ευάλωτου πληθυσμού και απέναντι στους ίδιους τους δωρητές.

3. Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι κρίσιμο, καθώς όλα τα σημάδια δείχνουν ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας οδεύει προς μερική ή ολική κατάργηση. Η κατάργησή του θα οδηγήσει σε ένα σύστημα στο οποίο οι άνθρωποι θα επιλέγονται με κοινωνικά κριτήρια, με την οικονομική τους δυνατότητα, με την εθνικότητα, το χρώμα, τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους. Φοβάμαι πολύ μήπως οδηγηθούμε σε ένα σύστημα που θα επιλέγεται ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει και που οι γιατροί θα είναι παρα-σκλάβοι «στα εργοστάσια» υγείας των μεγαλοεπενδυτών.

Ο Δημήτρης Ζιαζιάς (κατεβαίνει με την Ενιαία Μετωπική Ιατρική Συνεργασία) είναι επικουρικός παθολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πάτρας και απερχόμενος Πρόεδρος της ΕΙΝΑ:

1. Ο φαύλος κύκλος παραιτήσεων από το ΕΣΥ, που επιτείνει την υπερεργασία, και που μαζί με τη μισθολογική καθήλωση οδηγεί σε ακόμα περισσότερες παραιτήσεις. Αν δεν σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, το ΕΣΥ δεν θα υφίσταται τα επόμενα χρόνια και οι ασθενείς δεν θα έχουν περίθαλψη.

2. Διπλασιασμό μισθών και αποζημίωσης εφημεριών. Διπλασιασμό προσλήψεων μόνιμων γιατρών. Διπλασιασμό κρατικής χρηματοδότησης για το ΕΣΥ. Μόνο έτσι θα σπάσει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης. Θα του τόνιζα, επίσης, ότι εμπαίζει τους συμβασιούχους, δίνοντας μόνο έξι μήνες παράταση, ενώ είχε δεσμευτεί για δώδεκα.

3. Να συνεχιστεί η πολιτική διάλυσης του ΕΣΥ μέσω υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης χωρίς να αντιδράσει η κοινωνία. Να γίνει προνόμιο μόνο για τους λίγους και έχοντες η Δημόσια Περίθαλψη.

Ο Κωνσταντίνος Νικολακόπουλος (κατεβαίνει με τη Δημοκρατική Κίνηση Νοσοκομειακών Ιατρών) είναι MD, MSc, PhD επιμελητής Α’ Αγγειοχειρουργικής Κλινικής στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών και τομεάρχης Υγείας της ΔΕΕΠ Αχαϊας:

1.Πολύωρη εργασία με αρκετά χαμηλές αμοιβές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Πρέπει ν’ αλλάξει αυτό, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο.

2.Θα του ζητούσα μονιμοποίηση επικουρικών ιατρών και αύξηση μισθοδοσίας. Αμεσα, όμως.

3. Η διαρκής φυγή στο εξωτερικό πληθώρας νέων ιατρών. Και το πιο ανησυχητικό; Χωρίς ουσιαστική ελπίδα επαναπατρισμού.