Γιατί οι Έλληνες γιατροί φεύγουν στην Κύπρο και δεν γυρίζουν πίσω

Tovima.gr

Οι διαχρονικές παθογένειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, όπως η υποστελέχωση, η ένδεια σε υποδομές και οι χαμηλοί μισθοί, αποτελούν τα βασικά αντικίνητρα παραμονής στην Ελλάδα - Τι λένε αυτοί που έφυγαν και γιατί δεν γυρίζουν πίσω.

«Οταν παίρνεις μια τέτοια απόφαση – να αφήσεις μια οργανωμένη ζωή – στα 60 σου, δεν την παίρνεις εύκολα. Για να παρθεί μια τέτοια απόφαση, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Αφησα πίσω τον κοινωνικό μου κύκλο και το συγγενικό μου περιβάλλον, τη ζωή μου…». Με αυτά τα λόγια η Πατρούλα Μανωλοπούλου, εντατικολόγος – αναισθησιολόγος, εργαζόμενη για σχεδόν 25 χρόνια στο ΕΣΥ, αναφέρεται σε μια καθοριστική επιλογή: την παραίτησή της από το Γενικό Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» της Πάτρας και την εγκατάσταση στην Κύπρο. Δεν είναι η μόνη.

«Υπάρχουν κλινικές που στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από Ελλαδίτες»υποστηρίζει, σημειώνοντας πως μεγάλος αριθμός συναδέλφων της έχουν ακολουθήσει και συνεχίζουν να ακολουθούν το ίδιο δρομολόγιο, αναζητώντας τη γη της επαγγελματικής επαγγελίας.

Οι έλληνες γιατροί εξομολογούνται στο «Βήμα» πως βρίσκουν στο νεότευκτο Γενικό Σύστημα Υγείας της Κύπρου έναν επαγγελματικό παράδεισο, αποτελούμενο από υψηλές οικονομικές απολαβές και ιδανικές εργασιακές συνθήκες.

«Ογκολόγοι, γυναικολόγοι, χειρουργοί από την Ελλάδα έρχονται εδώ γιατί δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Γιατί δεν μπορούν να ζήσουν πια εκεί. Εδώ μπορεί να μην πλουτίζεις, αλλά τουλάχιστον ζεις σαν άνθρωπος» υπογραμμίζει ο Ευάγγελος Κλαπάκης, γενικός ιατρός που μαζί τη γυναικολόγο σύζυγό του ζουν και εργάζονται στην Κύπρο τα τελευταία έξι χρόνια. «Εγώ έφυγα με βασικό καθαρό μισθό στα χέρια μου, ως διευθύντρια, στα 1.980 ευρώ. Στην Κύπρο ήρθα με έναν βασικό μισθό διπλάσιο, αλλά μαζί με τις προσαυξήσεις και τα επιπλέον επιδόματα το ποσό μπορεί να είναι τριπλάσιο» συνεχίζει η Πατρούλα Μανωλοπούλου.

Στην Μεγαλόνησο, πέραν του συντριπτικά υψηλότερου βασικού μισθού, οι απολαβές των γιατρών ενισχύονται περαιτέρω με την καταβολή σημαντικών επιδομάτων τόσο για την πραγματοποίηση εφημεριών όσο και για τις επιπλέον υπηρεσίες που παρέχουν.

«Η σύζυγός μου εκπαιδεύει φοιτητές Ιατρικής, κάτι που προστίθεται επιπλέον στον μισθό της» περιγράφει ο Ευάγγελος Κλαπάκης, ενώ η έμπειρη εντατικολόγος – αναισθησιολόγος διευκρινίζει: «Για έξι εφημερίες ως διευθύντρια του ΕΣΥ το ποσό που μου αναλογούσε από το κρατικό κονδύλι ήταν 800 ευρώ. Στην Κύπρο, μία εφημερία Κυριακής αντιστοιχεί με το σύνολο όλων αυτών των εφημεριών». Για την ίδια, τα παραπάνω αποτυπώνουν εμφατικά «την εκτίμηση στο έργο που προσφέρει το ιατρικό προσωπικό αλλά και τον σεβασμό του κόσμου στον επαγγελματία που έχει απέναντί του».

Γιατί εγκαταλείπουν το ΕΣΥ

«Συνάδελφοι που έμεναν και δούλευαν ήδη στην Κύπρο ήταν αυτοί που μας περιέγραψαν την κατάσταση. Προσωπικά, έκανα την αίτηση σε μια παρόρμηση της στιγμής» παραδέχεται η Μαρτσέλα Βολνεάνσκι, γενική γιατρός από την Κεφαλλονιά, που την εγκατέλειψε πριν από δύο χρόνια για να μεταβεί και αυτή στην Κύπρο. Οι διαχρονικές παθογένειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας – όπως η υποστελέχωση, η ένδεια σε υποδομές και οι χαμηλοί μισθοί – αποτελούν τα βασικά αντικίνητρα παραμονής στην Ελλάδα που ενισχύουν το κύμα μαζικής φυγής των τελευταίων ετών.

«Ημουν υπέρμαχος του ΕΣΥ και δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου εκτός του. Δυστυχώς, πρόκειται για ένα σύστημα που συνεχώς φθίνει. Οχι από άποψη διάθεσης ανθρώπων, αλλά από άποψη υποστηρικτών μηχανισμών» τονίζει η Πατρούλα Μανωλοπούλου, που εξαιτίας της εργασιακής εξουθένωσης και της ματαίωσης που βίωσε ως συνέπεια τόλμησε τη μεγάλη αλλαγή.

«Στην ουσία αυτό που με ώθησε να φύγω ήταν τα εξαντλητικά ωράρια και ότι δεν υπήρχε μια σταθερή βάση, έπρεπε να πας τη μία μέρα εδώ, την άλλη εκεί, πότε δεν ήσουν στο ιατρείο και πότε δεν ήσουν στο νοσοκομείο» θυμάται, από την πλευρά της, η γενική γιατρός από την Κεφαλλονιά και υπογραμμίζει τον υπερβολικό φόρτο εργασίας ενός γενικού γιατρού στην ελληνική περιφέρεια αλλά και τα συνεχόμενα «νυχτέρια» λόγω της υποστελέχωσης: «Εκανα το πρωινό μου στο ιατρείο, στη συνέχεια πήγαινα στην άλλη άκρη του νησιού για να κάνω τη βραδινή μου βάρδια και μετά επέστρεφα πάλι στο χωριό για να εργαστώ την επόμενη μέρα πάλι στο ιατρείο».

Μιλώντας για τις συνθήκες που συνάντησε στην Κύπρο, στο αντίστοιχο Κέντρο Υγείας που υπηρετεί, η Μαρτσέλα Βολνεάνσκι είναι σαφής ως προς τις διαφορές: «Δεν υπάρχουν «νυχτέρια» εδώ. Εργαζόμαστε πρωινό, πενθήμερο, οκτάωρο. Επιπλέον, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε πόσες εφημερίες θα κάνουμε».

Δεν γυρίζουν πίσω

«Ερχομαι πολύ συχνά στην Ελλάδα και στενοχωριέμαι κάθε φορά που μιλάω με τους συναδέλφους εκεί, αφού κάθε φορά συνειδητοποιώ ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα. Περιφέρεται ένα ΕΣΥ μισοπεθαμένο και δεν παίρνει κανένας την απόφαση ή να το πεθάνει ή να το αναστήσει» λέει φορτισμένη η εντατικολόγος – αναισθησιολόγος.

Εχοντας σχεδόν συμπληρώσει τα τρία έτη του συμβολαίου που είχε συνάψει με τον Οργανισμό Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας της Κύπρου, θα έχει σύντομα τη δυνατότητα επιλογής σύναψης νέου συμβολαίου, αορίστου χρόνου, νιώθοντας απόλυτα δικαιωμένη για την επιλογή της.

«Δουλεύω σε ένα οργανωμένο σύστημα, σε μια μεγάλη και πολύ καλή μονάδα, είμαι ενταγμένη σε μια ομάδα υψηλού επιστημονικού επιπέδου, αμείβομαι επαρκώς και κυρίως νιώθω ότι δεν με κοροϊδεύει το κράτος και ότι με σέβονται»καταλήγει.

Συντονισμός: Αγγελος Σκορδάς

Γράφει: Ηλιάνα Δανέζη

Επιμέλεια: Παναγιώτης Σωτήρης