Η μετεξέλιξη του ΕΟΠΥΥ

Δατσέρης Ι. Ε.

ΤΟ ΒΗΜΑ. 

Ή όταν η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία συναντά τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό.

Η ιδέα είναι απλή, σχεδόν αυτονόητη. Δημιουργούνται περίπου 400 Κέντρα Υγείας. Ένα σε κάθε Καλλικρατικό Δήμο και ένα ή περισσότερα σε κάθε Δημοτικό Διαμέρισμα στις μεγάλες πόλεις. Παρέχουν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης , δηλαδή ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί εκτός Νοσοκομείου και υπηρεσίες απλής διαγνωστικής ιατρικής, δηλαδή ακτινογραφίες και υπερηχογραφήματα, εξετάσεις αίματος κλπ. Σε αυτά συναρθρώνονται οι συμβεβλημένοι με τα Ταμεία γιατροί της περιοχής. Η πανελλαδική αυτή δομή είναι ανεξάρτητη διοικητικά και οικονομικά από τα Νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ.

Τα πλεονεκτήματα είναι προφανή. Υπάρχει αμεσότητα πρόσβασης του πολίτη για την ευρύτατη πλειονότητα των συνήθων ασθενειών. Αποφορτίζονται τα Νοσοκομεία από περιττό βάρος. Μειώνεται η γραφειοκρατία και η ταλαιπωρία. Ο ΕΟΠΥΥ επικεντρώνεται στον κύριο ρόλο του να αγοράζει υπηρεσίες, επιβάλλοντας και ελέγχοντας την ποιότητά τους. Αναπτύσσεται υγιής ανταγωνισμός του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Περιορίζεται η υπερκατανάλωση υπηρεσιών και πόρων.

Η ιδέα είναι παλαιά. Γενεσιουργός αιτία η ανάγκη δημιουργίας μιας αποτελεσματικής δημόσιας πρωτοβάθμιας περίθαλψης και αφορμή η ανεξέλεγκτη άνθιση των «τσεκαπ-ατζήδικων» διαγνωστικών κέντρων. Κυοφορήθηκε στα μισά της δεκαετίας του ’90, βρήκε πρωτόλεια εφαρμογή στα δίκτυα πρωτοβάθμιας υγείας το 1996 επί Υπουργίας Κώστα Γείτονα, που ψηφίστηκαν και δεν εφαρμόστηκαν. Μορφοποιήθηκε σε σχέδιο από την Πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό του Κοινωνικού Κράτους το 2000. Είδε τη μορφή Σχεδίου Νομοθετικής πρωτοβουλίας επί Υπουργίας Κώστα Στεφανή το 2004, αλλά δεν πρόλαβε να γίνει Νομοσχέδιο. Ξεχάστηκε το 2004 ως το 2010 και το 2011 θεωρήθηκε πρόσθετη εστία σύγκρουσης , ουσιαστικά έμπλεξε στα γρανάζια της άσκησης πολιτικής, διοικητικής και οικονομικής εξουσίας μεταξύ των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας, του ΙΚΑ και του ΕΣΥ και δεν νομοθετήθηκε ταυτόχρονα με την ίδρυση του ΕΟΠΥΥ.

Το 2013 κατορθώσαμε να μετρήσουμε και ανακαλύψαμε, υποκριτικά έκπληκτοι, ότι το χάος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τον πολίτη δεν ικανοποιεί και μας «βάζει μέσα», με το σημερινό ΑΕΠ και τους υπάρχοντες περιορισμούς, 1.2 δις ευρώ πάνω-κάτω!

Κάποτε να έχουμε το θάρρος να πούμε ότι ξέραμε ,αλλά δεν τολμήσαμε. Ότι η ανάγκη μεταρρυθμίσεων έρχεται από το πριν, είναι πέραν των Μνημονίων και αφορά επιτακτικά το σήμερα.

Ο νυν Υπουργός Υγείας ,επί του παρόντος , φαίνεται να υιοθετεί μια ριζοσπαστική φιλελεύθερη σχολή σκέψης και να υπηρετεί τη Μακιαβελική αρχή της άσκησης αποτελεσματικής πολιτικής υπέρ του Δημοσίου Συμφέροντος. Για πρώτη φορά έχουμε μια προσέγγιση στελέχους της Νέας Δημοκρατίας με το τμήμα των εκσυγχρονιστών Σοσιαλδημοκρατών του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε εξαιρετικής σημασίας -κοινωνικά , πολιτικά και οικονομικά –τομέα της δημόσιας ζωής. Μακάρι να ευοδωθεί η προσπάθεια και να μην εξαντληθεί σε επικοινωνιακές εξάρσεις αντιπερισπασμού ή υποχωρήσει από την επικράτηση ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.

O κ. Γιάννης Δατσέρης είναι αντιπρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας