Δικαίωση γιατρών του ΕΟΠΥΥ

Τα Πρωτοδικεία αμφισβητούν ευθέως τη συνταγματικότητα του ν. 4238/2014 για το ΠΕΔΥ.

Της Ντάνι Βέργου - efsyn.gr

Παρά το γεγονός ότι αποφάσεις δικαστηρίων, η μία μετά την άλλη, δικαιώνουν τους εργαζόμενους γιατρούς στις μονάδες πρώην ΕΟΠΥΥ νυν ΠΕΔΥ ως προς τη διατήρηση των ιατρείων τους, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ποιείται την νήσσαν.

Σαν να μη θέλει να δημιουργήσει ένα νέο πρωτοβάθμιο σύστημα που να λειτουργεί ή σαν να θέλει να το κλείσει… Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι δεν δίνει πολιτική λύση, μετά την έκδοση δεκάδων προσωρινών διαταγών και απολύτως τεκμηριωμένων αποφάσεων ασφαλιστικών μέτρων από υψηλόβαθμους δικαστές-προέδρους Πρωτοδικών που αμφισβητούν ξεκάθαρα τη συνταγματικότητα του νόμου 4238/2014 «Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (ΠΕΔΥ), αλλαγή σκοπού ΕΟΠΥΥ και λοιπές διατάξεις». Ο λόγος γίνεται για τις ρυθμίσεις του άρθρου 17 του εν λόγω νόμου, οι οποίες προβλέπουν χωρίς μεταβατική ρύθμιση την υποχρέωση του ιατρικού προσωπικού του ΕΟΠΥΥ να επιλέξει ανάμεσα στην άσκηση του ελευθέριου επαγγέλματος και την απασχόλησή του στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Με δύο νέες αποφάσεις του (7957 και 7958), το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας υποχρεώνει το υπουργείο Υγείας «να αποδεχτεί την παρεχόμενη εργασία 60 γιατρών χωρίς διακοπή του ελευθέριου επαγγέλματός τους μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της κύριας αγωγής τους».

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση κατά την άσκηση της γενικής ρυθμιστικής του αρμοδιότητας, ο νομοθέτης προσκρούει σε δύο ισχύουσες συνταγματικές αρχές: της αναλογικότητας και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης. Ο συνδυασμός των δύο, όπως αναφέρεται, «σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο δικαιολογεί, αλλά και υπό προϋποθέσεις επιβάλλει τη θέσπιση μεταβατικών ρυθμίσεων, όταν ανατρέπονται επί μακρόν δημιουργηθείσες νόμιμες καταστάσεις υπέρ μιας κατηγορίας πολιτών, χωρίς να υπάρχουν υπέρτεροι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που να καθιστούν άνευ ετέρου αναπότρεπτη και επιτακτική την άμεση εφαρμογή της νεότερης δυσμενούς ρύθμισης».

Οι γιατροί ζημιώνονται χωρίς να είναι εμφανής, επισημαίνεται, κάποιος συγκεκριμένος και υπέρτατος λόγος δημοσίου συμφέροντος, που να καθιστά απαγορευτική την πρόβλεψη οποιασδήποτε μεταβατικής ρύθμισης για το ήδη υπηρετούν ιατρικό προσωπικό του ΕΟΠΥΥ. «Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αιτιολογική έκθεση δεν αιτιολογούνται η άμεση έναρξη του ασυμβίβαστου των ιατρών του ΕΟΠΥΥ και η έλλειψη κάθε μεταβατικής ρύθμισης», εξηγεί το δικαστήριο και προσθέτει: «Είναι σαφές ότι ο στόχος της σύντομης υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που επέρχονται με τον νόμο αυτό δεν εξαρτάται και δεν σχετίζεται με τη δυνατότητα ή μη του ιατρικού προσωπικού του ΕΟΠΥΥ να ασκεί ελευθέριο επάγγελμα, πολύ περισσότερο που ο νομοθέτης θα μπορούσε να προβλέψει ότι οι ιατροί του ΕΟΠΥΥ είναι πλήρους, όχι όμως ταυτόχρονα και αποκλειστικής απασχόλησης».

Προϋποθέσεις

Ακόμα και η αναγγελλόμενη ενοποίηση πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και ΕΣΥ, θα μπορούσε να δικαιολογήσει το ασυμβίβαστο -εξηγεί το σκεπτικό-, αλλά μόνο μετά την κατάταξη του ιατρικού προσωπικού του ΕΟΠΥΥ σε θέσεις κλάδου ιατρών του ΕΣΥ, όχι όμως πριν από αυτήν, όπως συμβαίνει με τις διατάξεις του 4238. Πολύ δε περισσότερο όταν η κατάταξή τους σε θέσεις του ΕΣΥ είναι μελλοντική και αβέβαιη, εφόσον έχει προβλεφθεί διαδικασία αξιολόγησης από την οποία θα εξαρτηθεί αν θα καταλάβουν ή όχι σχετική θέση στο ΕΣΥ. Ακόμη δε και αν η αξιολόγηση είναι θετική, ενδεχομένως να απαιτηθούν πολλά έτη προκειμένου να καταλάβουν θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία.

Ετσι, η αιφνίδια διακοπή του ελευθέριου επαγγέλματος, σύμφωνα με την απόφαση, οδηγεί τους γιατρούς στην απώλεια της φήμης και των πελατών- ασθενών τους, τα οποία δεν θα δυνηθούν να επανακτήσουν σε περίπτωση που δεν καταλάβουν θέση έστω και σε αβέβαιο χρονικό διάστημα στο ΕΣΥ.

………………………………………………………………………………………………..

Δεκάδες προσωρινές διαταγές και αποφάσεις δικαστηρίων

Μέχρι στιγμής μετράμε 4 αποφάσεις τριών προέδρων Πρωτοδικών, που αφορούν τις προσφυγές 120 γιατρών, και δεκάδες προσωρινές διαταγές, που αφορούν επιπλέον 1.000. Καμία αρνητική απόφαση, παρά μόνο δύο απορριπτικές τύποις ως αόριστες (έλειπαν στοιχεία, τα οποία συμπληρώθηκαν και οι εργαζόμενοι έλαβαν εν τέλει προσωρινή διαταγή).

Θυμίζουμε ότι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ κλήθηκαν να επιλέξουν είτε την απασχόληση στον δημόσιο τομέα υγείας είτε την άσκηση της ιατρικής ως ελευθερίου επαγγέλματος, παρότι παγίως δεν υφίστατο γι’ αυτούς (πριν από τις διατάξεις του 4238) ασυμβίβαστο μεταξύ των δύο, ή προηγουμένως στο ΙΚΑ.

Ειδικότερα, εντός προθεσμίας επτά εργάσιμων ημερών από την έκδοση των διαπιστωτικών πράξεων θέσης τους σε διαθεσιμότητα, οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ κλήθηκαν να υποβάλουν αίτηση για τη μετάταξη/μεταφορά τους σε οργανικές θέσεις πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Προϋπόθεση δε για την ανάληψη υπηρεσίας της νέας θέσης ήταν η διακοπή άσκησης του ελευθερίου επαγγέλματος.