Dr Stavros: Ο θεσμός του Οικογενειακού Ιατρού

Ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού θεωρείται βασικό στοιχείο ενός συστήματος υγείας. Ο θεσμός που λειτούργησε με επιτυχία μέχρι πρόσφατα, είναι ανάγκη να επαναδραστηριοποιηθεί. Αυτό μπορεί να γίνει με τους παρακάτω όρους.

Ο κάθε οικογενειακός γιατρός επιλέγεται από τους ασφαλισμένους μέχρι του αριθμού 2.500 ατόμων. Ο αριθμός αυτός εξασφαλίζει 25-30 επισκέψεις την ημέρα και μάλιστα δίχως προγραμματισμένη συνάντηση, ώστε ο γιατρός να είναι προσιτός όποτε χρειάζεται. Η σύνθεση αυτού του πλήθους, κατά το δυνατόν, ποικίλει ηλικιακά. Οι ασφαλισμένοι απευθύνονται στον γιατρό τους, εκτός περιπτώσεων εμφανώς επείγοντος χαρακτήρα, διαφορετικά δεν απολαμβάνουν των εκπτώσεων του συστήματος. Από εκεί αντιμετωπίζεται τον πρόβλημά τους ή παραπέμπεται σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Όπου κρίνεται ο οικογενειακός διερευνά με παρακλινικές εξετάσεις μέχρι οριστικής απόφασης. 

Έτσι ο γιατρός έχει τον έλεγχο των παρακλινικών εξετάσεων, ποιες και πότε έγιναν για κάθε ασφαλισμένο, πότε και ποια φάρμακα του χορηγήθηκαν, ώστε να αποφεύγονται οι άσκοπες δαπάνες. Παράλληλα ο κάθε οικογενειακός είναι εύκολο να ελέγχεται από το σύστημα για την συνταγογράφηση και την χρήση των παρακλινικών εξετάσεων. 

Με την σημερινή κατάσταση που διαμόρφωσε η πολιτεία δια του υπουργείου υγείας, ο κάθε ασφαλισμένος, με ένα δεκάρικο,δυστυχώς, επισκέπτεται όποιον γιατρό θέλει και απαιτεί ότι θέλει ώστε να γίνονται άσκοπα εξετάσεις αλλά και κανείς χρονίως πάσχων να μην παρακολουθείται από γιατρό. Οι αρρύθμιστοι χρονίως πάσχοντες ήδη οδεύουν, λόγω επιπλοκών προς την δαπανηρή νοσοκομειακή περίθαλψη.

Ο οικογενειακός γιατρός δέχεται, σε καθορισμένο ωράριο, στο ιατρείο του, ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός τον ασφαλισμένων στα υποκαταστήματα του συστήματος. Το ωράριο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 5 ώρες ημερησίως, η μία ώρα εξ΄ αυτών διατίθεται για κατ΄ οίκον επισκέψεις. Ο γιατρός κάνει ιδιωτικό ιατρείο διαφορετικά το σύστημα δεν μπορεί να συντηρεί τα ιδιωτικά ιατρεία. 

Ο οικογενειακός γιατρός κάνει τακτικό ιατρείο. Για τα επείγοντα περιστατικά η πολιτεία ενεργοποιεί, ήδη, άλλους μηχανισμούς.

Τέλος , με επιβάρυνση 15 Ευρώ ετησίως ανά ασφαλισμένο, η αμοιβή του ιατρού, ανάλογα με τον αριθμό των ασφαλισμένων που τον επέλεξαν μπορεί να είναι 3.215 Ευρώ μεικτά μηνιαίως.

Καλός γιατρός, για το σύστημα υγείας, είναι ο καλώς αμειβόμενος γιατρός.

Ο γιατρός έχει 6 χρόνια βασικές σπουδές και 5-6 χρόνια ειδικότητα, αρχίζει δε να εργάζεται περίπου στα 30.Υπάρχει δε ανάγκη συνεχούς επιμορφώσεως. Αν η πολιτεία επιμένει σε χαμηλές αμοιβές τότε το σύστημα θα παραμένει αναποτελεσματικό, δαπανηρό και μίζερο.

Υπάρχουν προς ανάλυση πολλά ακόμη θέματα.