HEALTH REPORT.GR
Οι εξαγγελίες της πολιτικής ηγεσίας όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας προοιωνίζουν την επιλογή της «ατμομηχανής» του δημόσιου τομέα ως κυρίαρχο άρμα ανάπτυξης του δημόσιου συστήματος υγείας στη χώρα μας.
Αυτή η πολιτική επιλογή έρχεται σε μία εποχή που η λειτουργία του ατομικού ιατρείου που συμμετέχει στο δημόσιο υγειονομικό χάρτη, ασφυκτιά κάτω από το ζυγό του περίτεχνα ασαφούς, ληστρικού και απαξιωτικού πλαισίου λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ.
Ο Οργανισμός με τον πενιχρότατο προϋπολογισμό και την χρηματοδοτική πενία, μέσω της δεσπόζουσας μονοπωλιακής του θέσης, επιδιώκει την εναπόθεση της μαύρης τρύπας του ως ωρολογιακή βόμβα στα κεφάλια των συνεργατών του ιατρών και των παρόχων υγείας. Η σκιά των 2,2 δις οφειλών του, η χρηματοδοτική ανεπάρκεια των ασφαλιστικών ταμείων και της κρατικής επιχορήγησης αποτελούν καθημερινή μάστιγα για τη λειτουργία του κυρίαρχου κρατικού «γίγαντα».
Από τη γέννηση του ΕΟΠΥΥ μέχρι σήμερα, η συρρίκνωση στη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας υπολογίζεται στο 50%. Η έλλειψη υλοποίησης των στρατηγικών στόχων του οδήγησε στην υποβάθμιση της ποιότητας υπηρεσιών υγείας, της πρόληψης και της προαγωγής υγείας.
Η συστηματική υποχρηματοδότηση με την εφαρμογή των πενιχρών κλειστών προϋπολογισμών, η μόνιμη διοικητική «ασάφεια» με τη συνοδό πολυδαίδαλη γραφειοκρατία, η έλλειψη αξιόπιστων ελεγκτικών μηχανισμών καθώς και η ανεπιτυχής μεταρρύθμιση του ΠΕΔΥ επέβαλαν τον κατακερματισμό, την αποδιοργάνωση και την καταστολή των πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας.
Η εφαρμογή του πλαφόν των δωρεάν 200 επισκέψεων που «συνωστίζονται» τις πρώτες ημέρες του μήνα απαξιώνουν το ιατρικό έργο και επιδεινώνουν την ταλαιπωρία και την αγωνία του ασφαλισμένου. Ο περιορισμός του αριθμού των εξετάσεων και το χρηματικό πλαφόν της φαρμακευτικής δαπάνης άνοιξαν την πύλη της «άτακτης» υποχώρησης του Οργανισμού από την πλήρη κάλυψη της υγειονομικής περίθαλψης των ασφαλισμένων.
Η λειτουργία του ΠΕΔΥ με την υποστελέχωση, τις ελλείψεις και την υποχρηματοδότηση αδυνατεί προς το παρόν να καλύψει τις ανάγκες του ασφαλιστικού πληθυσμού.
Παράλληλα, 2,5 εκατ. ανασφάλιστοι περιμένουν με αγωνία να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους ασφαλισμένους, χωρίς να έχει εξασφαλιστεί προς το παρόν η επάρκεια χρηματοδότησης για αμφότερες τις κατηγορίες.
Οι ιδεοληψίες και οι αγκυλώσεις της μεταρρύθμισης
Η δημόσια συζήτηση για τη διαδικασία ανάσχεσης της ανθρωπιστικής κρίσης και χάραξης νέας πολιτικής υγείας έχει αναδείξει πολλές στρεβλώσεις που οφείλουν να επισημανθούν προς αποφυγή λανθασμένων αποφάσεων σε ένα σύστημα που έχει εξαντλήσει το όριο ανοχής του:
1. Η ΠΦΥ αποτελεί θεμέλιο λίθο του οικοδομήματος της δημόσιας υγείας και δεν είναι συμπληρωματική υπηρεσία στην νοσοκομειακή περίθαλψη.
2. Η ΠΦΥ οφείλει να έχει διακριτό ρόλο από την νοσοκομειακή περίθαλψη. Η συμβίωσή τους χωρίς την απαραίτητη οριοθέτηση οδηγεί στην άλωση, στον κατακερματισμό και την υποβάθμιση και των δύο συστημάτων. Το πολιτισμένο διαζύγιο είναι προτιμότερο από έναν αποτυχημένο γάμο.
3. Το ατομικό ιδιωτικό ιατρείο / εργαστήριο δεν ταυτίζεται με το εμπορικό προσανατολισμό των μεγάλων συμφερόντων στο χώρο της υγείας που άνθισαν μετά την επέλαση της απελευθέρωσης του ιατρικού επαγγέλματος.
4. Η δαιμονοποίηση του ιδιωτικού τομέα ως κύριου εκφραστή παραβατικής και σπάταλης συμπεριφοράς μπορεί να εκληφθεί μόνο ως κακόγουστο αστείο, εάν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των σκανδάλων στο δημόσιο τομέα. Η συμβολή του ιδιωτικού τομέα υγείας στο ΑΕΠ της χώρας είναι ιδιαιτέρως σημαντική και μοχλός ανάπτυξης.
Επίσης ο μεγάλος αριθμός των εργασιακών θέσεων στον ιδιωτικό υγειονομικό τομέα συμβάλλουν στην μείωση της ανεργίας. Η στάση πληρωμών και το ενδεχόμενο απολύσεων του ιδιωτικού τομέα χρήζουν του ανάλογου σεβασμού από την πολιτεία και ισότιμης μέριμνας, σε σχέση με το δημόσιο τομέα.
5. Ο «στοχοποιημένος» ιδιωτικός τομέας έχει αποτρέψει την εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης, εξυπηρετώντας το 90% των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ και συνεισφέροντας με παθητική χρηματοδότηση του Οργανισμού μέσω κουρεμάτων των δεδουλευμένων αμοιβών του ποσού αξίας άνω του 1 δις, στη στήριξη της ΠΦΥ και νοσοκομειακής περίθαλψης. Στα χρόνια της κρίσης προσφέρει ευρεία κάλυψη των υγιειονομικών υπηρεσιών σε όλη την Επικράτεια με αμεσότητα πρόσβασης, ταχύτητα και αξιοπιστία.
6. Η γενικευμένη γνώση του οικογενειακού ιατρού συγκεντρώνει υπηρεσίες υγείας με μικρό κόστος για το σύστημα. Η εξειδικευμένη γνώση που παρέχεται από τους ειδικούς ιατρούς εξασφαλίζει την βέλτιστη προσέγγιση της διάγνωσης και επιλογής της καταλληλότερης θεραπείας, με εξοικονόμηση πόρων, συμβάλλοντας στην αποτελεσματικότητα της περιστολής των δαπανών και βελτίωσης της ποιότητας της δημόσιας υγείας.
Η επιτυχημένη σύζευξη και αρμονία των δύο υποσυστημάτων είναι επιβεβλημένη για την αρτιότερη οργάνωση της ΠΦΥ. Τα κλειστά συστήματα έχουν επιδείξει σοβαρές εγγενείς αδυναμίες και δυσλειτουργίες κατά το πρόσφατο παρελθόν.
7. Η ισοπέδωση του ιατρικού μισθολογίου επέφερε την μαζική υγειονομική φυγή των νέων ιατρών. Οι προκηρύξεις θέσεων ιατρικής εργασίας με απαξιωτικούς οικονομικούς όρους έχει προσκρούσει στην έλλειψη ενδιαφέροντος προσέλευσης των νέων ιατρών που αποτελούν την ατμομηχανή του υγειονομικού συστήματος. Το γεγονός αυτό δημιούργησε μεγάλο κύμα ιατρικής μετανάστευσης προς το εξωτερικό, στερώντας τις δυνατότητες αναγέννησης του γερασμένου ΕΣΥ.
8. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός δημοσίου και ιδιωτικού τομέα προκαλεί ρήγμα στην ολοκληρωμένη παροχή υπηρεσιών υγείας. Η συνύπαρξη των δύο τομέων πρέπει να εξομαλυνθεί με κανόνες αποτελεσματικότητας / αποδοτικότητας σε βάση υγιούς και ισότιμου ανταγωνισμού.
9. Απεριόριστη ή ελεγχόμενη κάλυψη των πολιτών; Η εφαρμογή της ηλεκτρονικής κάρτας υγείας με κοστολογημένες υπηρεσίες και ελεγχόμενο όριο χρήσης ανά ασφαλισμένο, προς αποφυγή της υγειονομικής σπατάλης είναι ένα σύγχρονο εργαλείο που πρέπει να εισαχθεί νομοτελειακά στο σύστημα, εξασφαλίζοντας πλήρως την ελεύθερη επιλογή του ιατρού από τον πολίτη.
10. Δωρεάν υγεία ή ορθολογική σχέση ποιότητας/κόστους υγείας; Το δόγμα της «δωρεάν» υγείας ανοίγει τις πύλες εισαγωγής του στοιχείου της υπερβολικής, άσκοπης και μη αναγκαίας δαπάνης κατά την εκτίμηση ή απαίτηση του πολίτη. Ο απαιτητικός ή ο υποχόνδριος ασφαλισμένος έχει τη δυνατότητα να εισάγει περιττές δαπάνες υγείας από μη απαραίτητες ή επαναληπτικές ιατρικές πράξεις / εξετάσεις, κατά παραγγελία, εξαγοράζοντάς τες με το χαμηλό αντίτιμο της συνταγογράφησης στους ιατρούς ή μέσω της «δωρεάν» ανεξέλεγκτης πρόσβασης στο δημόσιο σύστημα υγείας.
11. Τα οφέλη του «ανασφάλιστου» έναντι του ακριβού κόστους της ασφάλισης δημιουργούν επικίνδυνο ρήγμα στο ασφαλιστικό σύστημα, οδηγώντας μερικούς πολίτες στο να ενταχθούν στην κατηγορία του ανασφάλιστου κατά επιλογή και όχι εξ’ ανάγκης.
12. Αναζήτηση επιπρόσθετων πόρων χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας. Το δόγμα της απεριόριστης κάλυψης των αναγκών των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων μέσα από το δημόσιο σύστημα υγείας προσκρούει στο αυστηρό και αναίσθητο τοίχο της χρηματοδοτικής πενίας και του υποστελεχωμένου γηρασμένου συστήματος. Επιβεβλημένη είναι η άμεση αύξηση του προϋπολογισμού για τη δημόσια υγεία βάσει του μέσου όρου του ΟΟΣΑ με την παράλληλη αναζήτηση επιπρόσθετων πόρων και εισοδηματικών κριτηρίων συμμετοχής του ασφαλισμένου στη δαπάνη.
Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς τον κυρίαρχο ρόλο του δημόσιου τομέα στην χάραξη των πολιτικών της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής πολιτικής της χώρας.
Παρόλα αυτά οι αγκυλώσεις και οι ιδεοληψίες όσον αφορά την ορθολογιστική προσέγγιση του σχεδίου έκτακτης διάσωσης του εθνικού υγειονομικού συστήματος ενδέχεται να δημιουργήσουν συνθήκες μαζικού οικονομικού κραχ σε ιδιωτικές μονάδες υγείας και υγειονομικής οξείας γενικευμένης απο-ασφάλισης του πληθυσμού.
Οι κανόνες των οικονομικών της υγείας είναι σαφείς και ρητοί, και ο στρατηγικός σχεδιασμός πολιτικής οφείλει να είναι πολύ προσεκτικός, ιδίως στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία όπου η ισορροπία του υγιειονομικού συστήματος της χώρας κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή.
Άννα Μαστοράκου
Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Πατρών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου