Άρθρο του οικονομολόγου Γιώργου Καρακατσάνη
Η κυβέρνηση της αριστεράς αποδεικνύεται πολύ χειρότερη από κάθε φαντασία. Καθ” όλη τη διάρκεια της παραμονής της στην αντιπολίτευση, η τωρινή κυβέρνηση επέκρινε με δριμύτητα τους χειρισμούς προηγούμενων κυβερνήσεων αναφορικά με την τραπεζική κρίση στη χώρα μας.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις με διάφορους νομικούς και λογικούς ακροβατισμούς είχαν κατορθώσει να αφήσουν τις παλιές διοικήσεις να κρατήσουν το έλεγχο των τραπεζών τις οποίες είχαν χρεοκοπήσει.
Σημαία της τότε αντιπολίτευσης ήταν ότι εφ” όσον το δημόσιο κατείχε συντριπτικό ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου όλων των συστημικών τραπεζών, η ίδια σκόπευε να ασκήσει αυτό του το δικαίωμα μετά την ανάληψη της εξουσίας.
Οι τράπεζές μας ήταν από τότε χρεοκοπημένες και ήταν κοινό μυστικό ότι τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης πέφτανε τότε σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Η δε προοπτική της ανάκτησης από την πλευρά του ΤΧΠΣ των κεφαλαίων που επένδυσε για τη διάσωσή τους.
Η Ελλάδα δεν ήταν Σουηδία και το ΤΧΠΣ δεν ήταν Bankstödsnämnd. Παρά τη χρεοκοπία τους όμως οι τράπεζες παραμένανε στυλοβάτης του οικονομικού οικοδομήματος της χώρας. Η κατάρρευσή τους απλώς αντικατόπτριζε την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
Εξακολούθησαν να στηρίζουν χρεοκοπημένα ΜΜΕ, κόμματα και επιχειρήσεις διαφόρων «ευνοούμενων». Ο μεγάλος φόβος του συστήματος ήταν μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζε να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού δημοσίου πάνω στις τράπεζες και η τοπική ολιγαρχία έχανε το πιο σημαντικό όπλο άσκησης επιρροής της.
Η σημερινή κυβέρνηση όμως έλυσε τον γόρδιο δεσμό. Ο κ. Δραγασάκης, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και αφήνοντας την ελληνική κοινωνία να αναρωτιέται τι μέλει γενέσθαι με τους πλειστηριασμούς α” κατοικίας διεξήγαγε τη χειρότερη, μέχρι σήμερα, ανακεφαλαιοποίηση που έχουμε δει.
Όλοι γνωρίζαμε από παλιά ότι τα 42 δις που είχε δώσει το ΤΧΠΣ θα γινόταν πολύ γρήγορα 30, 20, 10 ή ακόμα και 5. Στον επόμενο γύρο ανακεφαιοποιήσεων, οι οποίες θα αποφευγόταν μόνο με ένα θαύμα, το ΤΧΠΣ θα έπρεπε να συνεισφέρει επί πλέον για να κρατήσει το ποσοστό που κατείχε στις ελληνικές τράπεζες. Τα δε warrants που είχαν δοθεί τότε έχουν από καιρό πεταχτεί στα σκουπίδια.
Η συμμετοχή του ΤΧΠΣ στις τράπεζες θα έπεφτε περαιτέρω. Διακηρυγμένος στόχος όλων ήταν οι τράπεζες να επιστρέψουν στους ιδιώτες. Αν βρισκόταν ιδιώτες να συνεισφέρουν στις τωρινές κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών, θα έπαιρναν μετοχές μπορεί και στο 1/10 της τιμής που είχε πληρώσει το ΤΧΠΣ.
Ούτε όμως αυτές οι τιμές ήταν ικανοποιητικές .. Ο κ. Δραγασάκης βρήκε τον τρόπο. Η αύξηση κεφαλαίου έγινε μέσω βιβλίου προσφορών, χωρίς να οριστεί εκ των προτέρων κατώτατη τιμή. Το δε βιβλίο προσφορών απευθυνόταν μόνο σε έξω-χώριους επενδυτές. Η δε τιμές που καθορίστηκαν τελικά ήταν πραγματικά απίστευτες.
Η Alpha, η μετοχή της οποίας διαπραγματευόταν στα 0,061 την Παρασκευή (20.11.2015) έκλεισε στα 0,04 (34% έκπτωση), η Eurobank από 0,021 έκλεισε στα 0,01 (50% έκπτωση), η Εθνική από 0,32 έκλεισε στα 0,02 (94% έκπτωση). Είναι φυσιολογικό σε μια οικονομία που παραπαίει κάποιος να ζητάει έκπτωση από τις χρηματιστηριακές τιμές για να συνεισφέρει σε μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Οι εκπτώσεις όμως είναι εξωπραγματικές.
Η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, η Τράπεζα Πειραιώς, με ενεργητικό 80 δις, 20.000 υπαλλήλους, 5,7 εκατομμύρια πελάτες έχει σήμερα χρηματιστηριακή αξία μικρότερη των 75 εκατομμυρίων (όχι δις). Τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύει η τράπεζα ανεβάζουν την αξία της στα 6,7 δις.
Μπορεί κανένας να μην πιστεύει αυτά τα νούμερα, σίγουρα όμως δε θα έπρεπε να μπορεί κανείς να την αγοράσει με 100 εκατομμύρια, τιμή που θα ίσχυε αν προσέφερε κάποιος τα 0,011 ευρώ, στα οποία εμπορεύεται η μετοχή της στο χρηματιστήριο. Το βιβλίο προσφορών της βέβαια δεν έκλεισε στα 0,011. Έκλεισε στα 0,003. Πουλήθηκαν μετοχές αξίας 1,43 δις με 97% έκπτωση από τη χρηματιστηριακή τους αξία.
Η συμμετοχή του δημοσίου έχει πρακτικά εκμηδενιστεί. Σε καμία τράπεζα δε θα κρατήσει άνω του 12%. Έχουν δοθεί 42 δις χρήματα μόνο για την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση, τα οποία θα βαραίνουν το δημόσιο χρέος της χώρας για δεκαετίες και αυτό που θα μας μείνει είναι μια συμμετοχή 2-10% σε κάποιες τράπεζες. Τα ξένα funds με 3-4 δις θα αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο.
Ποιοι είναι οι νέοι ιδιοκτήτες των τραπεζών μας; Κανένας δεν ξέρει. Τίποτα δεν αποκλείει σημαντικό κομμάτι να έχουν αποκτήσει οι παλιοί ιδιοκτήτες τους μέσω θυγατρικών και υπερακτίων εταιρειών τους στο εξωτερικό. Αυτό θα εξηγούσε σίγουρα τη σιγή που επικρατεί για το θέμα στα ΜΜΕ. Τα κέρδη που θα αποκομίσουν θα είναι σίγουρα τεράστια. Όταν αγοράζεις με 97% έκπτωση, το όποιο μικρό κέρδος γίνεται πολύ σημαντικό.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι πρέπει να είμαστε δίκαιοι με τους ιδιώτες επενδυτές. Οι απώλειες που έχουν υποστεί την τελευταία πενταετία στη χώρα μας είναι τεράστιες. Και λίγα κέρδη δεν κάνουν κακό. Ο συνήθης χαμένος είναι και πάλι το ελληνικό δημόσιο (αυτό δεν αλλάζει ποτέ, ανεξαρτήτως κυβέρνησης …)
Πάνε λοιπόν οι τράπεζες. Η άλλοτε ναυαρχίδα του ελληνικού επεκτατισμού στα Βαλκάνια, με συμμετοχές σε πάνω από 20 χώρες σε τρεις ηπείρους, έχει μείνει οριστικά γυμνή. Έφτασε στα όρια της χρεοκοπίας, διασώθηκε από το κράτος και χαρίζεται με 97% έκπτωση από την ήδη εκμηδενισμένη χρηματιστηριακή της αξία.
Η μία μετοχή της Πειραιώς, που διαπραγματευόταν στα €20 και €25 έφτασε στα 0,003 μετά από ένα reverse split 1/10, δηλαδή στα €0,0003 σε τιμές 2010 για να πουληθεί σε άγνωστο επενδυτή ..
Σίγουρα ταιριάζουν στην περίπτωσή της οι στίχοι του Απολείπειν ο θεός Aντώνιον …
Γιώργος Καρακατσάνης
Οικονομολόγος
Τα άρθρα το Γ. Καρακατσάνη δημοσιεύονται στον ιστότοπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου