Στα «κάγκελα» οι γιατροί στην Πάτρα: Δεν εκτονώνεται η κρίση με το διοικητή του Πανεπιστημιακού

Από Μαρία Τσιλιμιγκάκη - IATROPEDIA

Ανοιχτή επιστολή προς το διοικητή του Πανεπιστημιακού Πάτρας απέστειλε και το μέλος της ΕΙΝΑ και του ΚΙΝΙ, Γ. Γραμματικόπουλος ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει ότι σε συνάντηση που είχαν οι γιατροί με τον διοικητή "ακούσαμε σημεία και τέρατα και έφυγα με περισσότερες απορίες που είχα μπαίνοντας".

Διαβάστε παρακάτω την ανοιχτή επιστολή:

Στην συνάντηση Ιατρών και διοικητή ΠΓΝΠ που επέβαλλε ουσιαστικά η ΕΙΝΑ με την παράσταση διαμαρτυρίας για το φλέγον ζήτημα της κλήσης σε απολογία ειδικευόμενης συναδέλφου επειδή ζήτησε από εσάς να περάσετε έξω από το ιατρείο κατά την εξέταση ασθενούς, ακούσαμε σημεία και τέρατα. Προσωπικά έφυγα με περισσότερες απορίες από αυτές που είχα μπαίνοντας…

Μπορεί ένας τρίτος, μη ιατρός, να κρίνει πότε ξεκινάει και πότε τελειώνει μια εξέταση και μετά του αυθαιρέτου αυτού συμπεράσματος να διακόψει τον Ιατρό; Η Ιατρική εξέταση είναι απόρρητη και ιερή σε όλους τους χρόνους της: ιστορικό, φυσική εξέταση, οδηγίες προφορικές και γραπτές. Χρυσός κανόνας και οδηγός μια αγαπημένη μου φράση: η εξέταση ξεκινάει την ώρα που ο άρρωστος ανοίγει την πόρτα και τελειώνει την στιγμή που βγαίνει έξω από την πόρτα αυτή, όπως δεν σταματούσε να επαναλαμβάνει ο πανεπιστημιακός μας Δάσκαλος στην Νευρολογία V. Bonavita.

Πριν την συνάντηση μάλιστα κυκλοφόρησαν δηλώσεις σας κ. Πισιμίση που λίγο – πολύ κατηγορήσατε την ΕΙΝΑ για κατασκευασμένο επεισόδιο και σκευωρία εναντίον σας λέγοντας:

“Δεν μπήκα στο δωμάτιο. Στάθηκα στην πόρτα. Η γιατρός δεν εξέταζε. Καθόταν στο γραφείο της ενώ δε μιλούσε με τους γονείς που ήδη είχαν ντύσει το παιδί. Αμέσως μου φώναξε να βγω έξω. Ακόμα και όταν της είπαν οι άνθρωποι που ήταν μπροστά ότι είμαι ο διοικητής απάντησε ότι δεν την ενδιαφέρει, ότι εκείνη είναι η γιατρός κι ότι εκείνη κανονίζει.”

Θέμα 1ο: Εδώ ο ΙΔΙΟΣ παραδέχεστε πως διακόψατε την εξέταση και ας μην το αντιλαμβάνεστε. Μάταια προσπάθησα τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι συνάδελφοι να σας εξηγήσουμε πως δεν έχει ολοκληρωθεί η εξέταση και πως η Ιατρός έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά υποχρέωση να σας ζητήσει να περιμένετε βάσει του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας. Τι κι αν το είπαμε όλοι οι συγκεντρωμένοι, τι κι αν το λέει η ΕΙΝΑ, τι κι αν το λέει ο καθ’ ύλην αρμόδιος ως επιστημονικός φορέας Ιατρικός Σύλλογος Πατρών! Ο κ. Πισιμίσης έκρινε πως η εξέταση είχε τελειώσει, όπερ η εξέταση είχε τελειώσει, τελεία και παύλα! Αφού ο ασθενής ήταν ντυμένος και η Ιατρός δεν μιλούσε! Αν ανταπαντήσω Ο-Μ-G και τρία LOL, θα είμαι εριστικός; Για να μην πω WTF και γίνω “υβριστής” κατά τα κριτήρια σας…

Θέμα 2ο: “Ακόμα και όταν της είπαν… ότι είμαι ο διοικητής…” Α μπράβο! Πείτε το και ψαχνόμαστε τρεις μέρες τώρα! Εδώ είναι το όλο πρόβλημα κ. Πισιμίση, έτσι δεν είναι; Στο ότι θεωρείτε πως η διοικητική σας ιδιότητα σας ξεχωρίζει και σας επιφυλάσσει διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με την Ιατρική Δεοντολογία. Ε λοιπόν ΣΦΑΛΕΤΕ! ΖΟΝΓΚ! Πώς να σας το εξηγήσω, δεν πάει να είσαι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ένας τυχαίος πρόσφυγας, απέναντι στον Ηθικά και Δεοντολογικά ΑΚΕΡΑΙΟ ΙΑΤΡΟ είστε ακριβώς και εντελώς το ίδιο! Πολύ σωστά είπε η συνάδελφος πως δεν την ενδιαφέρει ποιος είστε, ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΤΗΣ! Πολύ σωστά τόνισε πως αυτή και μόνο αυτή, ως η έχουσα την ευθύνη του ιατρείου επειγόντων κατά την εφημερία, είναι υπεύθυνη για το τι και πως διαδραματίζεται εντός του σε ότι αφορά την Ιατρική – παρά το νεαρό της ηλικίας της – ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΤΗΣ!

Σας εξήγησαν πλείστοι άλλοι συνάδελφοι, νεότεροι αλλά και παλαιοί, με δεκαετίες άσκησης στην πλάτη, πως μπροστά στον ασθενή όλα – ΜΑ ΟΛΑ! – τα υπόλοιπα ζητήματα περνούν σε 2η γραμμή. Θα προσθέσω λοιπόν και μία δική μου σχετική εμπειρία – νομίζω την πλέον ενδεικτική. Ήμουν φαντάρος, υπεύθυνος Ιατρός Μονάδος εν υπηρεσία, όταν τραυματίστηκε αρκετά σοβαρά ένας νέος στρατιώτης. Παρέχοντας τις Α’ Βοήθειες και φορτώνοντας τον τραυματία στο Φ/Φ τζιπ ούρλιαξα στον Νοσηλευτή/Τραυματιοφορέα να ειδοποιήσει τον ΑΥΔΜ (Αξιωματικό Υπηρεσίας Διανυκτέρευσης Μονάδος) πως φεύγω άμεσα για το εγγύς νοσοκομείο. Επιστρέφοντας στην μονάδα, ο ΑΥΔΜ μαινόμενος απαίτησε να μάθει γιατί δεν είχα παρουσιαστεί εμπρός του ως όφειλα ζητώντας επίσημα άδεια διακομιδής πριν την διενεργήσω. Του απάντησα πολύ απλά ότι πρώτα έχω δώσει τον Όρκο του Ιατρού και κατόπιν αυτόν του Οπλίτη και πως αν το έκρινα απαραίτητο για την διασφάλιση της ζωής του συναδέλφου μου, θα είχα σπάσει και την μπάρα της πύλης ακόμα με το τζιπ για να τα καταφέρω – ας έκανε όπως νόμιζε. Ο ΑΥΔΜ κούνησε σιωπηλά το κεφάλι και ρώτησε πως ήταν το παληκάρι. Εσείς πάλι ίσως να με είχατε περάσει Στρατοδικείο!

Αντί να ζητάτε έγγραφες απολογίες και να προσπαθείτε να επιβληθείτε δημιουργώντας “πειθαρχικό τρόμο” θα έπρεπε να νιώθετε περήφανος που οι νέοι Ιατροί που στελεχώνουν και εν πολλοίς κρατάνε όρθιο το Νοσοκομείο που διοικείτε έχουν τόσο υψηλό αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος, είναι “αδιάβροχοι” σε πιέσεις και απόπειρες εντυπωσιασμού και δεν βάζουν νερό στο κρασί τους για κανέναν λόγο! Σας μίλησε, επιμένετε, απρεπώς η συνάδελφος όχι γιατί σας εξύβρισε ή έστω χρησιμοποίησε προσβλητικούς όρους αλλά για τον γεμάτο ένταση και αυστηρότητα τόνο της φωνής της. Αλήθεια κ. Πισιμίση, αν γινόταν κάποιο ιατρικό λάθος σε ένα τόσο σοβαρό περιστατικό όπως αυτό εν μέσω του οποίου προκαλέσατε ατυχώς ένταση, θα ερχόσασταν παρέα μια βόλτα μέχρι την Γούναρη 60;

Αλλά ξέχασα, ειρήσθω εν παρόδω για το “επίτευγμα” όπως μας είπατε πως θεωρείτε την αναδιαμόρφωση του parking – μιας και αναφέρθηκε σήμερα – είχατε δηλώσει πως δεν πειράζει που οι ειδικευόμενοι εξοστρακίστηκαν δίπλα στο ελικοδρόμιο, αφού δεν είναι μόνιμο προσωπικό και δεν θα είναι για πολύ καιρό μαζί σας. Ας φάμε και λίγη βροχή παραπάνω λοιπόν, και ας βραχούν τα scrubs και τα παπούτσια μας στο “ποτάμι” που κατεβαίνει ανάμεσα στον δικό μας χώρο στάθμευσης και την είσοδο του ΤΕΠ – στις επόμενες 24 ώρες που θα συνεχίσουμε να τα φοράμε θα στεγνώσουν, που θα πάει. Δείγμα κι αυτό της αντίληψής σας και του (μη) σεβασμού σας σε αυτούς που φροντίζουν να υπάρχει για να την διοικείτε αυτή η “ναυαρχίδα” (δικός σας χαρακτηρισμός) του ΕΣΥ. Το δείξατε εξάλλου όταν συνάδελφος ειδικευόμενος παιδιατρικής προσπάθησε να σας εξηγήσει γιατί δεν είναι λογικό να απαιτείτε πραότητα φωνής επιπέδου αβά του Westminster μπροστά σε ένα σοβαρό περιστατικό και το μειδίαμα απόγνωσής του στην αδυναμία σας να καταλάβετε το εκλάβατε ως τάχα ειρωνεία από νεότερο και πως τολμάει, ο αναιδής! Ότι να ‘ναι κ. Πισιμίση! Ότι να ‘ναι!

Κατηγορήσατε “γνωστούς – άγνωστους” ανάμεσα στους συγκεντρωμένους, χωρίς να τους κατονομάσετε, για αντιπολιτευτικό μένος εναντίον του προσώπου σας και όχι των διοικητικών επιλογών σας, και εμμέσως πλην σαφώς προσπαθήσατε να δημιουργήσετε την εντύπωση πως η ΕΙΝΑ για κάποιο λόγο κάνει μικροκομματική αντιπολίτευση εντός του Νοσοκομείου. Σας απάντησε ο Πρόεδρος της ΕΙΝΑ πως αν ήταν αυτός ο σκοπός μας θα είχαμε γίνει πολύ πιο ενοχλητικοί για μια σειρά θεμάτων που αξιολογήσαμε ως ανεκτώς μικρά για να δηλητηριάσουν μια προσπάθεια συνεργασίας και συνύπαρξης. Στα πρώτα παραδείγματα υψώσατε την φωνή και δημιουργήθηκε – τόσο βολική για εσάς – ένταση. Αν θέλαμε να κάνουμε αντιπολίτευση τέτοιου ύφους κ. Πισιμίση, είχαμε και έχουμε συνεχείς “ευκαιρίες”. Δεν τις “αξιοποιούμε” γιατί πολύ απλά δεν μας ενδιαφέρει να παράγουμε γκρίνια και φασαρία για το γούστο και μόνο: προτιμούμε να ασχολούμαστε με τους ασθενείς μας, να ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις στην επιστήμη μας, να περνάμε καλά στο χώρο δουλειάς μας. 

Σας παραθέτω λοιπόν μια μικρή λίστα, όπως μου έρχεται στο μυαλό, και μόνο αναφορικά – δεν με ενδιαφέρει η αντιπαράθεση επ’ αυτών στην παρούσα: λειτουργία πάρκινγκ και χωροθέτηση αυτού (ταλαιπωρία εργαζομένων, κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος από τις συνεχείς αλλαγές και την πλημμελή σήμανση), ταμπέλες με καινοφανείς ονομασίες “κτιρίων” (ακριβέστερα πρόκειται για πτέρυγες) που κανείς δεν γνωρίζει και ουδέποτε βοήθησαν κανένα να βρει τον προσανατολισμό του (κόστος – όφελος), κάμερες με αυτόματη αναγνώριση πινακίδας οχήματος (κόστος – όφελος, καθεστώς διαχείρισης προσωπικών δεδομένων), απαράδεκτο φαγητό εφημερίας (ποιότητα παρασκευής, επιλογές συνδυασμών γευμάτων, διαθεσιμότητα φαγητού, ενδεχόμενη σύγκρουση συμφερόντων με το ιδιωτικό κυλικείο που το σερβίρει παράλληλα με δικά του επί πληρωμή γεύματα), ασφάλεια ΤΕΠ (ενόσω ασχολείστε με πάσης φύσεως περιφράξεις, νεόδμητα φυλάκια πύλης και πλείστες άλλες εξωτερικές κατασκευές και απασχολείτε προσωπικό ασφάλειας για μπάρες εδώ κι εκεί, στο ΤΕΠ επικρατεί το “μπάτε σκύλοι αλέστε”), μη διενεργηθείσα ανανέωση στρωμάτων στις κλίνες ασθενών (πολλά τελούν σε οικτρή κατάσταση), κακή κατάσταση ανελκυστήρων και μη εξασφάλιση δυνατότητας ταχείας μετάβασης ιατρικού προσωπικού (κόστος – προτίμηση αυτού του έργου από την “τροχονόμηση” των παρκινγκ), συνεχιζόμενο παρά την πρώτη νύξη της Τριμελούς γυρολόι τηλεορασάδων – καρεκλάδων (παρακώλυση ιατρικού και νοσηλευτικού έργου, έλεγχος μετάδοσης λοιμώξεων), διαλείπουσες αλλά συχνότατες ελλείψεις αντιδραστηρίων και φαρμάκων (διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα) κ.λ.π.

Προσπαθήσατε να δημιουργήσετε την εντύπωση πως δεν πρόκειται για κάποιο σοβαρό λάθος εκ μέρους σας αναφέροντας πως έχετε παραστεί τυχαίως – αλλά σιγά το πράγμα (;) – σε φυσική εξέταση τρίτου από έμπειρο και ενεργό συνδικαλιστικά Ιατρό στο ΤΕΠ. Όταν αυτός όμως προσπάθησε να σας εξηγήσει πως κακώς – κακίστως – αυτό έχει συμβεί και πως οφείλεται στην χαώδη κατάσταση που επικρατεί στο ΤΕΠ και για την οποία θα έπρεπε να έχετε επιμεληθεί παρέμβασης και όχι σε δική του επιλογή, κλωτσήσατε πονηρά την μπάλα στην εξέδρα, μοιράζοντας παράλληλα φιλοφρονήσεις από εδώ και επικρίσεις από εκεί, αυξάνοντας τεχνηέντως την ένταση. Θα σας πρότεινα εξάλλου να αφήσουμε κατά μέρος την ανεκδοτική περιπτωσιολογία και κατά πόσο αυτή στηρίζει την υπόθεση ξεχωριστής μεταχείρισης ατόμων βάσει διοικητικών και όχι ιατρικών κριτηρίων και με ποιου την ευθύνη. Ας αρκεστούμε απλά στην υπόθεση πως ίσως κάποιοι στο παρελθόν σας επέτρεψαν την λάθος εντύπωση για την ισοτιμία απέναντι στην Ιατρική Επιστήμη.

Τέλος, δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς συνάδει η προσήλωση στους τύπους που επιδείξατε ζητώντας, και επιμένοντας παρά την αντίθετη γνώμη του καθ’ ύλην αρμόδιου επιστημονικού φορέα, του αρμόδιου συνδικαλιστικού οργάνου και πλήθους Ιατρών εντός και εκτός νοσοκομείου όσον αφορά το δίκαιο ή μη της αγανάκτησής σας, έγγραφη απολογία από την συνάδελφο για το υποκειμενικό σας αίσθημα απαξίωσης και υποβιβασμού, αντί μιας απλής συζήτησης με την ίδια και τον υπεύθυνο Διευθυντή της όπως επανειλημμένα σας προτείναμε, με μια σειρά από “στρογγυλέματα” και “δε βαριέσαι” στιγμές που παραθέσατε στην συνάντηση. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στα εξής:

Δεν είναι απαραίτητη η προσκόμιση της έγγραφης απολογίας εντός του τριημέρου που ορίζει ο κανονισμός – οι περισσότεροι εξάλλου απαντούν εκπρόθεσμα.

Δεν έγινε και κανένα έγκλημα που έχετε παρευρεθεί συμπτωματικά/ατυχηματικά σε Ιατρική εξέταση τρίτων.

Δεν έχετε αντιδράσει έως τώρα ενώ έχετε βρεθεί, μας βεβαιώσατε, μάρτυρας άγριων τσακωμών μεταξύ Ιατρών που, όπως γλαφυρά περιγράψατε, “γαμοσταυριζόμαστε μεταξύ μας” αλλά ο υψωμένος τόνος φωνής χωρίς ύβρεις ή προσβολές της συναδέλφου σας έβγαλε από τα ρούχα σας.

Εν κατακλείδι, θα συνιστούσα αλλαγή οπτικής και λιγότερη και λιγότερο επιλεκτική προσήλωση στους τύπους. Στόχος μας είναι η επιτυχής θεραπεία των ασθενών, όχι το βραβείο καλών τρόπων της αυλής του Windsor. Έχουμε άλλα, πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τον ερεθισμένο εγωισμό σας. Και όπως λέει και ο λαός, “το γινάτι βγάζει μάτι”.