Του Tyler Cowen - Capital.gr
Το ζήτημα της ανοσίας της αγέλης - πιο συγκεκριμένα, το εάν ορισμένες πόλεις ή ευρύτερες περιφέρειες και περιοχές την αποκτούν νωρίτερα από το αναμενόμενο και, επομένως, έχουν υψηλότερη του προβλεπομένου προστασία έναντι της Covid-19 - έχει τραβήξει τελευταία την προσοχή των αναλυτών.
Ακόμα και αν αυτή η υπόθεση αποδειχθεί αληθινή, ωστόσο, εξακολουθεί να θέτει τον πλανήτη μπροστά σε μερικές πραγματικά σημαντικές προκλήσεις και να επιβάλλει τη συνεχή και έντονη καταπολέμηση της πανδημίας.
Στοιχεία για την ανοσία της αγέλης μπορούν να παρατηρηθούν, για παράδειγμα, στη Σουηδία, όπου το ποσοστό κρουσμάτων και θανάτων έχει υποχωρήσει κατακόρυφα, παρόλο που οι Σουηδοί εξακολουθούν να μην φορούν μάσκες ή να ασχολούνται σχολαστικά με την τήρηση κοινωνικών αποστάσεων.
Στο Λονδίνο, τα μπαρ, οι κινηματογράφοι και πολλοί άλλοι χώροι είναι πλέον ανοιχτοί, ωστόσο η κατάσταση σε υγειονομικό επίπεδο μοιάζει σταθερή, με χαμηλά επίπεδα θνητότητας.
Φυσικά, τόσο η Σουηδία όσο και η νοτιοανατολική Αγγλία χτυπήθηκαν σκληρά από τον κορονοϊό νωρίς κατά το ξέσπασμα της πανδημίας, οπότε εάν απέκτησαν ανοσία της αγέλης, αυτό πιθανόν να οφείλεται στο γεγονός ότι είδαν μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού τους να μολύνεται από τον κορονοϊό και να αναπτύσσει έτσι κάποια μορφή προστασίας.
Οι "υπερμεταδότες"
Ορισμένοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι περιοχές μπορούν να αποκτήσουν έστω μερική ανοσία της αγέλης με έκθεση της τάξης τουλάχιστον του 20% του πληθυσμού, ενώ σε προηγούμενες εκτιμήσεις γινόταν λόγος έως και για αναγκαία έκθεση του 70%. Εάν τα πράγματα έχουν πράγματι έτσι, αυτό θα ήταν πολύ καλό νέο για τις περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο από την αρχή της υγειονομικής κρίσης μέχρι και σήμερα.
Υπάρχουν ωστόσο επιφυλάξεις. Πρώτον, πολλές υποθέσεις επί του ζητήματος της ανοσίας της αγέλης επικαλούνται την έννοια των "υπερμεταδοτών" - δηλαδή ότι ένας σχετικά μικρός αριθμός ανθρώπων αντιπροσωπεύει ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό της μετάδοσης του ιού.
Ίσως οι μπάρμεν, οι ψάλτες στην εκκλησία και οι οδηγοί λεωφορείων να είναι εκείνοι που διαδίδουν τον ιό σε τόσο πολλούς άλλους νωρίς κατά την πορεία της πανδημία. Τώρα που αυτές οι ομάδες έχουν εκτεθεί σε υψηλό βαθμό και έχουν αποκτήσει ανοσία, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη υπόθεση, ο ιός είναι πολύ πιο δύσκολο να διαδοθεί.
Αυτή η λογική βγάζει κάποιο νόημα, πλην ενός παράγοντα: ότι η ταυτότητα των πιθανών υπερμεταδοτών ενδεχομένως να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου.
Για παράδειγμα, ίσως οι ψάλτες στη χορωδία της εκκλησίας να ήταν υπερμεταδότες νωρίτερα μέσα στον χειμώνα, ωστόσο με τη διακοπή λειτουργίας των περισσότερων εκκλησιαστικών χορωδιών εν μέσω πανδημίας, ίσως τα μέλη της αστυνομίας για την ασφάλεια των μεταφορών (TSA) στις ΗΠΑ να είναι π.χ. οι νέοι υπερμεταδότες στη χώρα. Τα αεροπορικά ταξίδια, εξάλλου, αυξάνονται σταθερά. Η έναρξη του χειμώνα και του ψυχρότερου καιρού μπορεί να μετατρέψει, για παράδειγμα, τους σερβιτόρους σε ένα νέο σύνολο υπερμεταδοτών, καθώς περισσότεροι άνθρωποι θα γευματίζουν σε κλειστούς χώρους.
Με άλλα λόγια, η ανοσία της αγέλης μπορεί να αποτελεί μια προσωρινή κατάσταση. Ακριβώς οι ίδιες οικονομικές και κοινωνικές μετατοπίσεις και αλλαγές τις οποίες επιφέρει ο ιός μπορεί να προκαλέσουν την εναλλαγή προσώπων στον ρόλο των δυνητικών "υπερμεταδοτών", καταργώντας έτσι μέρος της αποκτηθείσας προστασίας.
Δεν υπάρχει εγγύηση "μονιμότητας" της ανοσίας
Σχετικό με το συγκεκριμένο ζήτημα είναι και το γεγονός ότι οι περιοχές με ανοσία αγέλης είναι ευάλωτες σε "εισβολή" από λιγότερο προστατευμένες περιοχές της ίδιας χώρας.
Ίσως η έχουσα πληγεί σκληρά πόλη της Νέας Υόρκης να έχει αποκτήσει έστω μερική ανοσία της αγέλης, ωστόσο στον βαθμό που η πόλη αρχίσει να φαντάζει ασφαλής μετά από κάποιους μήνες, οι κάτοικοι άλλων περιοχών και πόλεων θα αρχίσουν να την επισκέπτονται και να διαμένουν εκεί, καταργώντας και πάλι μέρος του τρέχοντος επιπέδου προστασίας.
Οι ίδιοι οι Νεοϋορκέζοι, εν τω μεταξύ, θα "ρισκάρουν" περισσότερο στην καθημερινότητά τους και θα εκτίθενται σε υψηλότερες δόσεις του ιού. Τα τρέχοντα επίπεδα ανοσίας τους, αν και χρήσιμα, δεν θα τους καταστήσουν άτρωτους έναντι όλων των πιθανών μορφών και βαθμών έκθεσης στον ιό.
Όπως αξίζει να ειπωθεί για ακόμη μια φορά, δεν υπάρχει εγγύηση μονιμότητας όσον αφορά την ανοσία της αγέλης.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι παγκόσμιο στη φύση του και μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά σοβαρό: ένα πιθανό κίνητρο για προσφυγής στην υπόθεση της ανοσίας της αγέλης είναι ότι ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού είχε ήδη εκτεθεί σε παρεμφερείς κορονοϊούς, λαμβάνοντας έτσι μερική ανοσία έναντι της Covid-19. Στην ουσία, αυτή η "δεξαμενή" προστατευμένων ατόμων βοήθησε να επιβραδυνθεί ή και να σταματήσει η εξάπλωση του ιού νωρίτερα απ’ ό, τι θα περίμενε κανείς.
Υπάρχει ωστόσο μια παγίδα. Εάν αυτό ισχύει, η συγκεκριμένη υπόθεση σημαίνει ότι ο ιός εξαπλώνεται πολύ πιο γρήγορα μεταξύ ομάδων με ελάχιστη ή καθόλου προστασία ανοσίας. (Αν το R=2,5, αλλά έστω το 50% του δομικού πληθυσμού έχει προστασία, υπάρχει ένα R περίπου στο 5 για τον μη προστατευμένο πληθυσμό, ώστε το συνολικό R να κυμαίνεται στο 2,5). Έτσι, εάν ορισμένα μέρη του κόσμου απολαμβάνουν μικρότερη προστασία από τις διασταυρούμενες ανοσίες, η Covid-19 είναι πιθανό να τις "καταστρέψει" υγειονομικά ακόμη περισσότερο - και μάλιστα με αστραπιαία ταχύτητα.
Όλα αυτά κινούνται βεβαίως πάντα στη σφαίρα των υποθέσεων. Αυτό το σενάριο, ωστόσο, μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση του μεγάλου απολογισμού κρουσμάτων και θυμάτων της Covid-19 σε μεγάλο μέρος της Λατινικής Αμερικής και πιθανόν στην Ινδία και τη Νότια Αφρική. Η ανοσία της αγέλης, ως γενική έννοια, θα μπορούσε να σημαίνει έναν πιο επικίνδυνο ιό για ορισμένες περιοχές του κόσμου και υποομάδες του γενικού πληθυσμού.
Η συνεχής παρακολούθηση της πορείας της Σουηδίας, της νοτιοανατολικής Αγγλίας και της Νέας Υόρκης θα αποκαλύψει πιθανώς εάν η υπόθεση της ανοσίας της αγέλης έχει βάση. Ανεξάρτητα όμως από το τι θα δείξουν τα συγκεκριμένα στοιχεία, δεν είναι καιρός να μειώνει κανείς την επιφυλακή του έναντι της απειλής την οποία συνιστά ο κορονοϊός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου