Αφήστε τους να πεθάνουν. «Διασωλήνωση τραχείας σε ασθενείς ορόφου με επικείμενο θάνατο»

Μακάβριες αποφάσεις καλούνται να εφαρμόσουν γιατροί σε μεγάλα νοσοκομεία, «επιταχύνοντας» τον θάνατο ασθενών, με αμφιλεγόμενα επιστημονικά προσχήματα που στην πραγματικότητα υποκρύπτουν λόγους οικονομικών περικοπών…

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει σήμερα ένα απίστευτο έγγραφο της διευθύντριας Ιατρικής Υπηρεσίας του Αττικόν -ενός εκ των μεγαλύτερων νοσοκομείων του λεκανοπεδίου και της Ελλάδας-, με το οποίο ζητεί από τους διευθυντές όλων των κλινικών και τους γιατρούς να μην προβαίνουν στη μηχανική υποστήριξη -με «διασωλήνωση τραχείας»- των ασθενών «με επικείμενο θάνατο»!

Το έγγραφο είναι πρόσφατο, καθώς έχει ημερομηνία 3 Δεκεμβρίου 2013, και παραμένει σε εφαρμογή μέχρι σήμερα, χωρίς πάντως να είναι γνωστό σε ποιον βαθμό οι γιατροί, που έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη και δεσμεύονται από τη συνείδησή τους, το υλοποιούν.

Η υπογραφή στο έγγραφο είναι της Γεωργίας Γερολουκά – Κωστοπαναγιώτου, η οποία μάλιστα είναι καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και το θέμα του τιτλοφορείται ως εξής: «Διασωλήνωση τραχείας σε ασθενείς ορόφου με επικείμενο θάνατο».

Το φυσικό τέλος

Οπως αναφέρει συγκεκριμένα προς τους συναδέλφους της γιατρούς, «συχνά συμβαίνει να καλείται σε νοσηλευτικούς θαλάμους ορόφων η Ομάδα Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης (BLUE LINE) για διασωλήνωση τραχείας σε ασθενείς χωρίς κανένα προσδόκιμο επιβίωσης, ευρισκόμενους στο φυσικό τέλος της ζωής των».

Στη συνέχεια αποφαίνεται ότι «η διασωλήνωση τραχείας και ο μηχανικός αερισμός έχουν νόημα σε ασθενείς οι οποίοι προβλέπεται ότι θα ζήσουν και όχι σε εκείνους οι οποίοι βρίσκονται στο φυσικό τέλος της ζωής τους, π.χ. λόγω ανίατου νοσήματος μη επιδεχόμενου θεραπείας κ.λπ.»

Και ακολουθεί η εντολή:

«Παρακαλούνται οι υπεύθυνοι ειδικευμένοι θεράποντες των ασθενών κατά την τακτική επίσκεψη στους νοσηλευτικούς θαλάμους:

α) να διευκρινίζουν στους ειδικευόμενους και τους εφημερεύοντες ποιοι από τους ασθενείς τους δεν έχουν να ωφεληθούν από τον μηχανικό αερισμό ως ευρισκόμενοι πλησίον στον φυσικό τέλος της ζωής τους και

β) να ενημερώνουν σχετικά τους συγγενείς των ασθενών».

Για να δικαιολογήσει όλα τα παραπάνω η κυρία Κωστοπαναγιώτου, καταλήγει:

«Αυτό που οφείλουμε να προσφέρουμε στη φάση αυτή είναι οπωσδήποτε η επαρκής ηρεμία, η αποτελεσματική αναλγησία (εφόσον υπάρχει πόνος) και ό,τι συνάδει με την ιατρική δεοντολογία της παρηγορητικής ιατρικής (palliative care).

Η αναιτιολόγητη εφαρμογή ενδοτραχειακής διασωλήνωσης και μηχανικού αερισμού μόνον ταλαιπωρία προσφέρει στον ασθενή που βρίσκεται πλησίον του αναμενόμενου φυσικού τέλους της ζωής του».

Καθώς από επιστημονικής και δεοντολογικής πλευράς το ζήτημα που εγείρεται είναι μείζον, η σκοπιμότητα μιας τέτοιας εντολής, όπως εκτιμάται, συνδέεται περισσότερο με τις περικοπές που επιχειρούνται σε αυτές τις εποχές μνημονιακής τρέλας και στον χώρο της Υγείας. Προφανώς για κάποιους, που θεωρούν την οικονομία των αριθμών σημαντικότερη από τη ζωή των ανθρώπων, αν αυτό στέλνει ταχύτερα στον θάνατο και ασθενείς «οι οποίοι δεν προβλέπεται ότι θα ζήσουν» είναι λεπτομέρεια…

eggrafo attikon Κ. δημοκρατια κλικ εδω

http://www.dimokratianews.gr/