Παρά τις αλλαγές και τις βελτιώσεις, λόγω μνημονίων, το σύστημα της φαρμακευτικής δαπάνης εξακολουθεί να είναι προβληματικό. Είναι βαριά η κληρονομιά της πολυφαρμακίας, της υπερσυνταγογράφησης και μιας σειράς άλλων επιβαρυντικών παραγόντων.
Τις στρεβλώσεις του τεκμηριώνει η παρατηρούμενη μεγάλη απόκλιση, όπως απορρέει από πιο πρόσφατα στοιχεία. Πράγμα το οποίο επιβαρύνει τους πάντες, λόγω της αρχιτεκτονικής του συστήματος. Από τους ασφαλισμένους και τον ΕΟΠΥΥ μέχρι και τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Μπροστά στο διαφαινόμενο αδιέξοδο και στη συνέχιση της αυξητικής τάσης των δαπανών, που προοιωνίζεται ακόμη μεγαλύτερη απόκλιση, αλλά μπροστά και στους στόχους, εξαιτίας μνημονιακών δεσμεύσεων, ο ΕΟΠΥΥ καλείται να λύσει έναν γόρδιο δεσμό. Στο πλαίσιο αυτό, όπως αποκαλύπτει σήμερα το «Εθνος της Κυριακής», καταθέτει μια εφικτή όσο και εξειδικευμένη πρόταση για σημαντικές συστημικές αλλαγές.
Το κομβικό σημείο βρίσκεται στη σύνδεση της συμμετοχής του φορέα και του ασφαλισμένου στη δαπάνη, με τη θεραπευτική αξία του φαρμάκου. Αυτή προβλέπεται να είναι κλιμακωτή, ανάλογα με τη φύση και τη χρήση του σκευάσματος. Με τον τρόπο αυτόν μεταβάλλεται ουσιαστικά το υφιστάμενο σύστημα. Εκείνο που γνωρίζουμε έως σήμερα και βασίζεται στην οριζόντια συμμετοχή. Δηλαδή μέχρι 10% επιβάρυνση για τις χρόνιες παθήσεις και 25% για τις υπόλοιπες, ενώ είναι μηδενική για σοβαρές παθήσεις πολιτών ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων.
Το νέο μοντέλο φαίνεται ορθολογικό και ότι κινείται προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας του συστήματος. Παρόμοιο εφαρμόζεται ήδη στην Πορτογαλία, όπου υπήρχαν προβλήματα παραπλήσια με τα ελληνικά. Εκεί, σε γενικές γραμμές ισχύει ένα σύστημα που αρχίζει από μηδενικές δαπάνες, με εκτόξευση της συμμετοχής πολύ ψηλά στις περιπτώσεις νέων φαρμάκων των οποίων η θεραπευτική αξία δεν έχει αποδειχθεί. Τα αποτελέσματα θεωρούνται ικανοποιητικά. Αυτό όμως στα καθ' ημάς ουδέν προεξοφλεί. Εξαρτάται από την ελληνοποίηση του μοντέλου και την εφαρμογή του.
Πέραν όμως του οικονομικού σκέλους, το μοντέλο προσφέρεται και ως όχημα για τον περιορισμό της πολυφαρμακευτικής μάστιγας. Δημιουργεί προϋποθέσεις προστασίας της υγείας από τη χρήση φαρμακευτικών προϊόντων με το... κιλό. Επιπλέον αποτελεί αντικίνητρο για τα μη θεραπευτικά, ενώ αναδεικνύει την παράμετρο κόστους - ωφέλειας. Το υπουργείο Υγείας αντιμετωπίζει ευνοϊκά το σχέδιο. Θα τεθεί υπόψη του επικεφαλής των θεσμών για το φάρμακο.
Ανεξαρτήτως της συγκεκριμένης πρότασης, αλλά και με δεδομένους τους δημοσιονομικούς περιορισμούς στη φαρμακευτική δαπάνη, κάθε παρέμβαση και αλλαγή σ' έναν κατεξοχήν ευαίσθητο χώρο δεν μπορεί παρά να υπακούει σε ανθρωποκεντρικά κριτήρια. Με ενίσχυση και διεύρυνσή τους υπέρ ασθενών και ασφαλισμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου