Το ΕΣΥ ζητεί νοσηλευτές-υπερανθρώπους

Γιούλη Επτακοίλη - kathimerini.gr

Μπορεί να την/τον ψάχνουν τρεις-τέσσερις συγγενείς ασθενών. Nα πιέζουν να περάσει από τον θάλαμο. Σε όλους απαντάει «θα έρθω» και πράγματι μπορεί να περάσουν δέκα, είκοσι, τριάντα λεπτά ή και περισσότερο, αλλά θα πάει στον θάλαμο. Δεν καθυστερεί επειδή λουφάρει, το αντίθετο, δεν προλαβαίνει να πάρει ανάσα. Η κάθε μέρα είναι ένας αγώνας δρόμου και αντοχής.

Να πάρει τη θερμοκρασία. Να κάνει την ένεση. Να αλλάξει τον ορό. Να κάνει αιμοληψία. Να τρέξει σε ένα επείγον περιστατικό. Να πει και δυο λόγια στον ασθενή. «Πώς είναι σήμερα η κυρία Μαρία; Καλύτερα τη βλέπω…», κι ας μην είναι ακριβώς αλήθεια. Κανέναν δεν έβλαψαν δυο τρυφερές κουβέντες. Να δώσει λίγη προσοχή στους συγγενείς που ξεροσταλιάζουν περιμένοντας τους γιατρούς, ελπίζοντας σε μια καλή είδηση.

Στην Ελλάδα αναλογούν 0,4 νοσηλευτές ανά κλίνη, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 2,03 ανά κλίνη.

Στην Ελλάδα αναλογούν 0,4 νοσηλευτές ανά κλίνη, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 2,03 νοσηλευτές ανά κλίνη. Σύμφωνα με διεθνείς δείκτες ποιότητας, στις παθολογικές κλινικές θα πρέπει να υπάρχει ένας νοσηλευτής στη βάρδια ανά πέντε ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι σε μία κλινική με 40 ασθενείς θα έπρεπε να υπάρχουν οκτώ νοσηλευτές. Σύμφωνα με το συνδικαλιστικό τους όργανo, στο ΕΣΥ υπάρχουν κατά μέσον όρο δύο νοσηλευτές για 40 κλίνες. Οι περισσότεροι έχουμε κάποια εμπειρία από τα δημόσια νοσοκομεία. Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν υπερβάλλουν οι νοσηλευτές, δεν παρουσιάζουν μια αλλοιωμένη εικόνα. Είναι λίγοι, κακοπληρωμένοι, αδικημένοι.

Νυχτερινές βάρδιες, Σαββατοκύριακα, Χριστούγεννα και Πάσχα, αργίες στο νοσοκομείο. Πρόγραμμα που βγαίνει την τελευταία στιγμή και δυσκολεύει κάθε άλλο προγραμματισμό στη ζωή τους. Δουλειά δύσκολη. Εξουθένωση, άγχος, συναισθηματική πίεση, συχνά επικίνδυνες συνθήκες εργασίας όταν λ.χ. πρόκειται για τμήματα όπως τα ψυχιατρικά. Τα τελευταία χρόνια έχουν αποχωρήσει πολλοί νοσηλευτές από το ΕΣΥ. Αν συνυπολογιστούν και οι συνταξιοδοτήσεις, κάθε χρονιά που περνάει το εργασιακό περιβάλλον επιδεινώνεται για όσους παραμένουν.

Αλλά δεν είναι μόνον οι συνθήκες και η μισθολογική αντιμετώπιση – ο μισθός του νεοδιόριστου μόνιμου υπαλλήλου της νοσηλευτικής υπηρεσίας είναι για τον νοσηλευτή πανεπιστημιακής εκπαίδευσης 836 ευρώ (το 2011 ήταν 803 ευρώ). Ακόμη και να βελτιωθεί ο μισθός τους, που θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει ικανοποιώντας και το αίτημά τους να μπουν σε ειδικό μισθολόγιο, υπάρχει κάτι που αλλάζει πολύ πιο δύσκολα. Το ότι πολλοί απ’ αυτούς, που επέλεξαν αυτή τη δουλειά και έχουν στο βιογραφικό τους γερά μεταπτυχιακά, αισθάνονται ότι δεν έχουν να περιμένουν κάτι από το σύστημα. Νιώθουν παραγκωνισμένοι, αναξιοποίητοι, ξεχασμένοι. Ενα γρανάζι σε μια μηχανή που δεν έχει στόχο την καλύτερη ποιότητα της νοσοκομειακής φροντίδας, αλλά το «πώς θα βγει η δουλειά».