ΠΟΣΟ «ΦΤΑΙΝΕ» ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ;

Δημήτρης Ν.Πατσάκης

Όπως αποδεικνύεται, σχεδόν ο μοναδικός «ένοχος» της απερίγραπτης και προκλητικής σπατάλης στον χώρο της Υγείας, είναι τα φάρμακα. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, όχι τα ίδια τα σκευάσματα, αλλά το κόστος τους. Το γεγονός πως, μέσα σε λίγα μόλις χρόνια (2009-12) επιτεύχθηκε μείωση στον όγκο των πωλήσεων σε όγκο κατά 15%, αναφερόμενοι εκτός νοσηλευτικού χώρου, δηλαδή οι έχοντες ανάγκη θεραπείας αρκέστηκαν μόλις σε 70 περίπου εκατομμύρια λιγότερα «κομμάτια», δεν έχει απασχολήσει σοβαρά κανένα κατά συρροήν καταγγέλλοντα τις συνέπειες του «μνημονίου». 

Σύμφωνα με στοιχεία αρμοδιοτέρων και εξ αντικειμένου ειδικών του χώρου, η κατά κεφαλήν κατανάλωση φαρμάκων στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι υπερβολικά υψηλή, σε σύγκριση με άλλες χώρες του ίδιου οικονομικο-κοινωνικού περίπου επιπέδου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις υπηρεσίες υγείας. Αντίστοιχα υψηλός είναι και ο ρυθμός και ο όγκος χρήσης απεικονιστικών διαγνωστικών εξετάσεων, συνήθως εκτελουμένων από τον ιδιωτικό τομέα. 

Όσοι έχουν κάνει λόγο, έστω και ως «ιδέα» για την θέσπιση plafonts συνταγογράφησης Αξονικών/Μαγνητικών τομογραφιών, μαστογραφιών ή εξετάσεων Οστικής Πυκνότητας, ανάλογα με την ηλικία, τον ιατρικό «φάκελο», την όποια κληρονομικότητα και την ανάγκη προσδιορισμού της προδιάθεσης εκδήλωσης νόσου κ.τ.λ, έστω επικαλούμενοι τον περιορισμό της ακτινοβολίας στον πληθυσμό, έχουν αγνοηθεί επιδεικτικά. 

Ούτως ειπείν, όλες οι «αμαρτίες» βαρύνουν τις τιμές των φαρμάκων. Το γιατί, με τόσο λιγότερα «κουτιά», σε βαθμό που να περισσεύουν και για «δωρεές» στις διάφορες δομές που εμφανίστηκαν με την εκδήλωση της Κρίσης και τις συνέπειες λόγω αποκλεισμού τμήματος του πληθυσμού λόγω ανεργίας και λήξης του διαστήματος «χάριτος», δεν έχουμε παρατηρήσει τραγικές συνέπειες εξ αιτίας διακοπής λήψης φαρμάκων ή αμέλειας τήρησης των ιατρικών οδηγιών, αυτό είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί. 

Όντως, η Κρίση έχει επηρεάσει και την Υγεία. Δομές με κακοπληρωμένο, πλην έμπειρο και φιλότιμο προσωπικό, εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας χωρίς χειριστές, ενώ περισσεύουν οι π.χ. διοικητικοί υπάλληλοι και το προσωπικό ασφαλείας, καθαριότητας & σίτισης (κυρίως μέσω εργολαβικών αναθέσεων), Μ.Ε.Θ. χωρίς νοσηλευτές ενώ εκατοντάδες είναι αποσπασμένοι σε αλλότρια καθήκοντα εκτός νοσοκομείων κ.ά, δίνουν καθημερινά μάχες με την ανθρώπινη, σωματική και ψυχική αντοχή, προκειμένου να διαφυλάξουν και να προστατεύσουν τα αυτονόητα. 

Ατυχώς, το πρόβλημα εξακολουθεί να εντοπίζεται στην «τιμή» του φαρμάκου. Ωσάν να μην αντιλαμβάνεται κανείς πως δεν είναι μόνο η τιμή η αιτία του κακού. Όταν επιβάλλονται «εκ των άνω» οριζόντιες διατιμήσεις, μη λαμβάνοντας υπόψη την σπουδαιότητα της α΄ έναντι της β΄δραστικής ουσίας, την συμμετοχή π.χ. των 500 πρώτων σε κατανάλωση σκευασμάτων στην συνολική δαπάνη κ.τ.λ, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι η έλλειψη, είτε με απόσυρση είτε λόγω παράλληλων εξαγωγών ή και μείωσης ρυθμού εφοδιασμού της αγοράς. 

Με την διαφορά πως, στην περίπτωσή μας δεν έχουμε να κάνουμε με π.χ. τσιμέντο, ζάχαρη ή ζυμαρικά, αλλά με άκρως απαραίτητα υλικά για την ίδια την Ζωή. 

Αποσείοντας κάθε ιδεολογική φόρτιση, αδυνατώ να αντιληφθώ, όσο δεν έχω απαντήσεις και γνώση μέτρων και προθέσεων, το τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους όσοι έχουν επιφορτισθεί με την «σωτηρία» μας. 

Αν π.χ. ο απώτερος στόχος είναι η διαμόρφωση τριτοκοσμικών συνθηκών στην Υγεία, με τα φάρμακα να διακινούνται δίκην προ-δικτατορικής «Αυγής» ή με «κωδικούς» παράνομων αντιστασιακών οργανώσεων, δεν έχουν παρά να το δηλώσουν εγκαίρως. Γιατί, αν δεν «κρατηθεί» η παραγωγή και η αγορά –εννοείται με ελέγχους, κίνητρα και προοπτικές- τότε το τέλος είναι κοντά…….

RODIAKI.GR