Ένα, δύο, ακούει κανείς στον ΕΟΠΥΥ; Τί γίνεται με τον κλινικό έλεγχο γενικών κλινικών, ψυχιατρικών, διαγνωστικών κέντρων και κέντρων αποκατάστασης, που πολυδιαφήμισε η προηγούμενη κυβέρνηση;
Πληροφορίες μου αναφέρουν ότι ο κλινικός έλεγχος ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις εκλογές. Όμως, ουδείς γνωρίζει το τελικό αποτέλεσμα – πλην προφανώς των ελεγκτικών εταιρειών.
Ωστόσο, αυτές αρνούνται να παραδώσουν στον ΕΟΠΥΥ τα πορίσματα ανά πάροχο! Διότι πολύ απλά δεν έχουν εξοφληθεί από τους παρόχους. Προφανώς, κάποιοι πάροχοι προσδοκούσαν μετά τις εκλογές η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει το Μνημόνιο (με ένα άρθρο...) και άρα και τον κλινικό έλεγχο...
Βέβαια, διαψεύστηκαν. Το Μνημόνιο έγινε Πρόγραμμα και η Τρόικα φεύγει και έρχονται οι Θεσμοί. Μπορεί ο Παναγιώτης Κουρουμπλής να μην έχει ξεκαθαρίσει τι μέλλει γενέσθαι, αλλά αν δεν προχωρήσει στον κλινικό έλεγχο, τότε θα πρόκειται για σκάνδαλο.
Θυμίζω ότι ο κλινικός έλεγχος μόνο στις ιδιωτικές κλινικές οδήγησε σε περικοπή περίπου 30 εκατ. ευρώ επί συνόλου 280 εκατ. για το έτος 2013. Όπως πληροφορούμαι άλλα τόσα είναι από τους υπόλοιπους ιδιώτες παρόχους. Ήτοι περίπου 60 εκατ. !
Σκανδαλώδες θα είναι επίσης αν η νέα κυβέρνηση δεν συνεχίσει τον κλινικό έλεγχο και τα επόμενα χρόνια. Σημειώνω ότι το Μνημόνιο – ε συγνώμη το Πρόγραμμα – προέβλεπε έλεγχο σε πραγματικό χρόνο σε ιδιωτικές κλινικές και λοιπές μονάδες του ιδιωτικού τομέα.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος για τον κ. Κουρουμπλή. Αντί να αναλώνεται σε σοβιετικού τύπου δηλώσεις για διακοπή συμβάσεων με τον ιδιωτικό τομέα, ας προχωρήσει στον έλεγχο σε πραγματικό χρόνο στις ιδιωτικές κλινικές. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον.
Μα καλά θα μου πει κανείς αφελώς: Και γιατί να μην ενισχυθεί ο δημόσιος τομέας και να στραφεί η ζήτηση στα δημόσια νοσοκομεία και όχι στις ιδιωτικές κλινικές; Η απάντηση είναι απλή: η διαφθορά και η ρεμούλα είναι τόσο μεγάλη στα δημόσια νοσοκομεία, που όσο περισσότεροι ασθενείς εξυπηρετεί τόσο μπαίνει μέσα το δημόσιο!
Ακούγεται σκληρό είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Σκεφθείτε για παράδειγμα ότι σήμερα το 80% των προμηθειών των νοσοκομείων γίνονται ουσιαστικά με απευθείας αναθέσεις, αφού διαγωνισμοί έχουν να γίνουν εδώ και χρόνια. Ουδείς ελέγχει τις καταναλώσεις σε ποσότητες υλικών, αναλωσίμων και φαρμάκων.
Να σας δώσω και άλλο ένα στοιχείο: Το ΕΣΥ μας στοιχίζει (μισθοί και λειτουργικά) περίπου 4,5 δις ευρώ και εμφανίζεται να έχει 1,5 εκατ. νοσηλείες. Στον αντίποδα, οι ιδιωτικές κλινικές αντλούν από τον ΕΟΠΥΥ περίπου 230 εκατ. ευρώ για 400.000 νοσηλείες. Είπατε τίποτε;
Όχι, δεν είμαι υπέρμαχος των ιδιωτών. Δεν κατανοώ όμως όσους είναι υπέρμαχοι του δημοσίου. Εκείνο που έχει σημασία είναι το Κράτος να ελέγχει την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Ντρέπομαι που θα το πω, αλλά το Κράτος δεν ελέγχει τίποτε από τα δύο. Γεγονός ανεπίτρεπτο.Τουλάχιστον στα μεγάλα, ιδιωτικά θεραπευτήρια έχουν υποχρεωθεί να πιστοποιήσουν τις μονάδες τους, διεκδικώντας συμβόλαια με τις ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά και για να μπουν στη διεθνή και εξόχως ανταγωνιστική αγορά του ιατρικού τουρισμού.
Γι’ αυτό, επιβάλλεται η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει σε κλινικό έλεγχο και στα δημόσια νοσοκομεία. Μα καλά θα μου πει πάλι κάποιος: Είναι δυνατόν το ΕΣΥ να κάνει περιττές χρεώσεις στον ΕΟΠΥΥ;
Κι όμως, όχι μόνο κάνει, αλλά του δίνει και καταλαβαίνει. Χρεώνει ακριβά ΚΕΝ (νοσήλια) σε μία απέλπιδα προσπάθεια των διοικήσεων των νοσοκομείων να καταγράψουν υψηλές απαιτήσεις από τον ΕΟΠΥΥ και να ισοσκελίσουν τις υπέρογκες δαπάνες. Είμαι, δε, σε θέση να γνωρίζω ότι αυτό έγινε στο παρελθόν και με εντολή των ιθυνόντων του υπουργείο Υγείας, ώστε να "μαγειρευτούν" τα οικονομικά στοιχεία των νοσοκομείων και να αποκρυβεί πόσο μέσα μπαίνουν...
Να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα, που πιστεύω ότι θα σας έχει τύχει σε δημόσιο νοσοκομείο. Ένας ασθενής μπαίνει σήμερα για νοσηλεία και ενώ είναι προγραματισμένο να χειρουργηθεί σε δύο ημέρες, τελικά, η επέμβαση γίνεται σε 6 ή 7 ημέρες.
Οι αιτίες πολλές: Είτε γιατί καθυστέρησαν οι εξετάσεις, είτε γιατί δεν υπάρχει κενή αίθουσα χειρουργείου, είτε γιατί δεν υπάρχει διαθέσιμο κρεβατι στην εντατική είτε γιατί δεν υπάρχουν τα σχετικά υλικά. Είτε γιατί απλά κάποιοι στο δημόσιο δουλεύουν με άλλους ρυθμούς...
Το αποτέλεσμα είναι ότι η πρακτική αυτή έχει τεράστιο κόστος για το Κράτος. Το νοσοκομείο θα υποχρεωθεί να χρεώσει στον ΕΟΠΥΥ κάποιο ακριβό ΚΕΝ (ίσως και με επιπλοκές) ώστε να ανταπεξέλθει στο υψηλό κόστος παρατεταμένης νοσηλείας του ασθενή.
Αν λοιπόν γινόταν κλινικός έλεγχος, η πρακτική αυτή θα ξεσκεπαζόταν και πλέον τα νοσοκομεία θα υποχρεώνονταν να δουλέψουν αποδοτικά. Γεγονός που μεσοπρόθεσμα θα οδηγούσε σε βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας, αφού όλοι θα ήταν αναγκασμένοι να ακολουθήσουν διεθνώς αποδεκτά πρωτόκολλα...
Μα καλά θα με ρωτήσει ξανά κάποιος: Γιατί τόσον καιρό δεν παρεμβαίνει ο ΕΟΠΥΥ; Μα και εδώ η απάντηση είναι απλή και δείχνει πόσο σχιζοφρενικό είναι το ελληνικό σύστημα υγείας. Ο ΕΟΠΥΥ έχει να πληρώσει νοσήλια στα νοσοκομεία κάτι χρόνια! Σκεφθείτε ότι το 2014 ειναι ζήτημα να απέδωσε καμιά 300αριά εκατ. ευρώ.
Το κενό καλύφθηκε προφανώς από τον κρατικό προϋπολογισμό με απευθείας χρηματοδότηση των νοσοκομείων. Έτσι, τα νοσοκομεία χρεώνουν ότι θέλουν στον ΕΟΠΥΥ, αφού αυτός δεν πρόκειται να πληρώσει... Και το φαύλο καθεστώς αδιαφάνειας συνεχίζεται αενάως...
Σας άφησα για το τέλος τον αδιάψευστο μάρτυρα. Το 2014, ένα αυτοδιαχειριζόμενο ταμείο υγείας, που είναι ανεξάρτητο από τον ΕΟΠΥΥ, αυτό του Προσωπικού Εθνικής Τράπεζας (ΤΥΠΕΤ) ανέθεσε σε μία ιδιωτική, ελεγκτική εταιρεία να κάνει ελέγχους για τις νοσηλείες των ασφαλισμένων του στα δημόσια νοσοκομεία.
Το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει όσα σας είπα νωρίτερα. Η ελεγκτική «έκοψε» το 20% των δαπανών ως περιττές! Αντιστρόφως, το ΕΣΥ κάνει μη αναγκαίες χρεώσεις 20%... Ακούει κανείς στην Αριστοτέλους;
καλά θα πρέπει βέβαια να λάβετε υπόψιν σας ότι οι ιδιωτικές ελεγκτικές απαρτίζονται από άσχετους με τις ειδικότητες που ελέγχουν Ιατρούς ή Ιατρούς με μηδενική προϋπηρεσία σε Νοσοκομεία ή απλά νέους Ιατρούς μηδενικής εμπειρίας. Απλά, κόβουν για να φαίνεται ότι κόβουν
ΑπάντησηΔιαγραφή