ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΤΕΓΗΣ ΥΓΙΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΣΑΥ: Εξαώροφο κτίριο σε προνομιακή θέση, αναζητεί τον ιδιοκτήτη του

Διεκδικείται από τον ΕΟΠΥΥ

Συνεχίζεται η λεηλασία της ακίνητης περιουσίας του ΤΣΑΥ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Παρότι σε καλή κατάσταση, το εξαώροφο κτίριο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 175, παλαιά Στέγη Υγειονομικών, σήμερα αδιευκρίνιστης ιδιοκτησίας, δεν φιλοξενεί καμία δραστηριότητα και δεν παράγει κανένα εισόδημα.

Είναι μία ακόμα ιστορία καφκικής γραφειοκρατίας, από αυτές που, αθροιστικά, συνέβαλαν στην απαξίωση μεγάλου μέρους της δημόσιας (με την ευρεία έννοια) περιουσίας. Το εξαώροφο κτίριο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 175 (διασταύρωση με οδό Πανόρμου), αδιευκρίνιστης επί του παρόντος ιδιοκτησίας, παρότι παραμένει σε καλή κατάσταση, δεν φιλοξενεί σήμερα καμία δραστηριότητα και δεν παράγει κανένα εισόδημα.

Στο κτίριο ήταν εγκατεστημένη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Στέγη Υγειονομικών, που παρείχε στέγη και περίθαλψη σε ηλικιωμένα ή ανίκανα για εργασία άτομα του υγειονομικού κλάδου. Το κτίριο ανεγέρθη συγκεκριμένα για τον σκοπό αυτό, κατόπιν σχετικής συμφωνίας με το ελληνικό Δημόσιο, που είχε παραχωρήσει το οικόπεδο. Το 1992, με τον νόμο 2071, η Στέγη μετετράπη σε υπηρεσία του ΤΣΑΥ (Ταμείου Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών) και πέρασε στην κυριότητα του Ταμείου.

Μειωμένη ζήτηση

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο αριθμός των ανθρώπων που στεγαζόταν στο κτίριο της λεωφόρου Αλεξάνδρας συνεχώς μειωνόταν. Παρά τη μειωμένη ζήτηση για τις υπηρεσίες της, το Ταμείο εξακολουθούσε να δαπανά σημαντικά ποσά για να λειτουργεί η Στέγη – ιδιαίτερα για το προσωπικό.

Τελικά –όπως αναφέρει τον Δεκέμβριο του 2010 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης, σε απάντησή του σε ερώτηση του βουλευτή της Ν.Δ. Αθ. Γιαννόπουλου– με υπουργική απόφαση του 2005, έκλεισε η Στέγη. Οι δύο τελευταίοι διαμένοντες μεταφέρθηκαν σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, ενώ η δυνατότητα περίθαλψης στη λεωφόρο Αλεξάνδρας αντικαταστάθηκε από μηνιαίο επίδομα που έδινε στους δικαιούχους του Tαμείου τη δυνατότητα περίθαλψης στις κατά τόπους μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων. Το προσωπικό της Στέγης μεταφέρθηκε στο ΤΣΑΥ.

Το Tαμείο στη συνέχεια επιχείρησε να αλλάξει τον σκοπό του κτιρίου, ώστε να το αξιοποιήσει με διαφορετικό τρόπο. Θα αποδεικνυόταν κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση. Η αρχική αίτηση για αλλαγή σκοπού στο Εφετείο Αθηνών (Φεβρουάριος 2006) κρίθηκε δύο χρόνια αργότερα απαράδεκτη. Η δεύτερη αίτηση (Αύγουστος 2008) υπέστη κύρια παρέμβαση από το Δημόσιο, που ζήτησε την απόρριψή της. Ο λόγος ήταν ότι η αρχική συμφωνία του 1956 προέβλεπε ότι η παραχώρηση του οικοπέδου από το κράτος θα ίσχυε μόνο για όσο το κτίριο θα εκπλήρωνε τον αρχικό του σκοπό. Το αποτέλεσμα –όπως αναφέρει ο κ. Κουτρουμάνης τον Δεκέμβριο του 2010– ήταν να ματαιωθεί η εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο και να επιδιωχθεί λύση μέσω νομοθετικής ρύθμισης.

Νέο πρόβλημα

Η ρύθμιση αυτή –με τον νόμο 3996/2011– ήταν προς όφελος του ΤΣΑΥ – ή του τομέα υγειονομικών του ΕΤΑΑ, όπως είχε στο μεταξύ μετονομαστεί. Εν τω μεταξύ, όμως, είχε προκύψει ένα νέο πρόβλημα. Το 1999, με υπουργική απόφαση, το κτίριο είχε καταγραφεί στον κλάδο Ασθένειας του ΤΣΑΥ, ο οποίος συστεγαζόταν στο ίδιο ταμείο με τον κλάδο Συντάξεων (άρα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία σε ποιον από τους δύο κλάδους θα καταγραφόταν). 

Με τον διαχωρισμό όμως των κλάδων Ασθενείας και Συντάξεων και τη σύσταση του ΕΟΠΥΥ, δημιουργήθηκε ζήτημα. Ως ιδιοκτησία του κλάδου Ασθενείας του πρώην ΤΣΑΥ, το κτίριο ήταν ξαφνικά υποψήφιο για μεταβίβαση στον ΕΟΠΥΥ. Οπως εξηγούν στην «Κ» υπηρεσιακοί παράγοντες του ΕΤΑΑ, το ζήτημα ήταν ιδιαίτερα θολό, καθώς ο τομέας Υγείας του Ταμείου συναποτελείται από τις παροχές σε χρήμα και τις παροχές σε είδος, με μόνο τη δεύτερη κατηγορία να απορροφάται από τον ΕΟΠΥΥ.

Τον Αύγουστο του 2013, το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε διαπιστωτική πράξη με την οποία το κτίριο μεταβιβάζεται στον τομέα Υγείας Υγειονομικών του ΕΤΑΑ. Το Δ.Σ. του ΕΤΑΑ κατέθεσε ενστάσεις και αιτήθηκε την ακύρωση της διαπιστωτικής πράξης και τη μεταβίβαση της κυριότητας του κτιρίου στον Τομέα Σύνταξης Υγειονομικών του ταμείου. Η νομική υπηρεσία του υπουργείου δεν έχει ακόμα απαντήσει.

Ετσι οι μήνες περνούν, με το κτίριο να μένει αναξιοποίητο. Μέχρι προ ολίγων ετών, τουλάχιστον ώς το 2011, το ισόγειο του κτιρίου μισθωνόταν (σύμφωνα με την απάντηση Κουτρουμάνη στην ερώτηση Γιαννόπουλου).

Το 2010 το νοίκιαζαν δύο καταστήματα που κατέβαλαν ετησίως το 17% της αντικειμενικής αξίας των χώρων. Σήμερα, παρά την προνομιακή του θέση, είναι κι αυτό κενό. Οπως λέει στέλεχος του ΕΤΑΑ: «Μας το ζητάνε πολλοί, αλλά μέχρι να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό δεν μπορεί να γίνει τίποτα».