Τέλος η πρόσθετη αμοιβή για τους υπαλλήλους των δημόσιων νοσοκομείων

Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) έκρινε ότι το μόνιμο υπαλληλικό προσωπικό όλων των κρατικών νοσοκομείων της χώρας δεν δικαιούται να λάβει την πρόσθετη αμοιβή του νόμου 201/1975, η οποία είχε χορηγηθεί ως κίνητρο προσέλευσης μισθωτών σε θέσεις προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων (από 1.1.1997), ούτε δικαιούται να λάβει αναδρομικά την αμοιβή αυτή για την διετία 1997-1999.

Onmed.gr

Συγκεκριμένα, ο νόμος 201/1975 καθόριζε το πλαίσιο του προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ενώ με τον νόμο 2470/1997, «αναμόρφωση μισθολογίου προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης», η ισχύς των διατάξεων του οποίου άρχισε από 1.1.1997, έγινε η αναμόρφωση του μισθολογίου του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης και καταργήθηκαν επιδόματα, αμοιβές και αποζημιώσεις, αλλά παράλληλα, προβλέφθηκαν νέα επιδόματα.

Ακολούθησε ο νόμος 3205/2003 «μισθολογικές ρυθμίσεις λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου κλπ» σύμφωνα με τον οποίο τα επιδόματα, αμοιβές και αποζημιώσεις που καταβάλλονται με οποιαδήποτε ονομασία και από οποιαδήποτε πηγή, «καταργούνται εφόσον δεν προβλέπεται ρητά η χορήγησή τους από τις διατάξεις του νόμου αυτού».

Κατόπιν των νομοθετικών μεταβολών, ανέκυψε το ζήτημα εάν καταργήθηκε η πρόσθετη αμοιβή και αν «ναι» ποιο είναι το χρονικό σημείο της κατάργησής της.

Στο μεταξύ, προσέφυγαν στα δικαστήρια, νοσηλευτικό προσωπικό (71 άτομα) κρατικού νοσοκομείου και ζητούσαν να τους καταβληθεί νομιμοτόκως, σε καθένα από αυτούς, το ποσό των 10.509 ευρώ, ως διαφορά αποδοχών που προέκυψε από την παράλειψη καταβολής της, κατά το νόμο 201/1975, πρόσθετης αμοιβής, για το χρονικό διάστημα από 1.1.1997 έως και 31.12.1999.

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την υπ΄ αριθμ. 3/2015 απόφασή της, έκρινε ότι «η πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 δεν καταργήθηκε ούτε με το νόμο 2470/1997, ούτε με το ν. 3205/2003 και τούτο διότι η πρόσθετη αυτή αμοιβή δεν συνιστά επίδομα ή ειδική πρόσθετη παροχή, αλλά μέρος των νομίμων αποδοχών που λαμβάνει υπάλληλος νοσηλευτικού ιδρύματος για την απασχόλησή του».

Αντίθετα, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 1472/2016 απόφασή της, έκρινε το αντίθετο, δηλαδή ότι «η πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του νόμου 201/1975, η οποία θεσπίσθηκε ως κίνητρο προσέλκυσης προσωπικού σε νοσηλευτικά ιδρύματα, καταργήθηκε από την έναρξη ισχύος του νόμου 2470/1997, ήτοι από 1.1.1997, εφόσον δεν προβλέφθηκε, ειδικώς, η διατήρησή της από τις διατάξεις του νόμου αυτού».

Η υπόθεση οδηγήθηκε στο ΑΕΔ λόγω των αντιθέτων αποφάσεων που είχαν εκδώσει για το ζήτημα αυτό, το Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Άρειος Πάγος.

Το ΑΕΔ, με την υπ΄ αριθμ 16/2017 απόφασή του, με πρόεδρο, τον πρόεδρο του ΣτΕ Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας, Ευθύμιο Αντωνόπουλο, τάχθηκε υπέρ των θέσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ.

Το ΑΕΔ έκρινε ότι η επίμαχη πρόσθετη αμοιβή καταργήθηκε από την έναρξη ισχύος του νόμου 2470/1997, δηλαδή από 1.1.1997 και το νοσηλευτικό προσωπικό κλπ των δημοσίων νοσοκομείων δεν δικαιούται το ποσό των 10.509 ευρώ, ως διαφορά αποδοχών.