LIVE, TO DIE ANOTHER DAY

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Με το μαρτύριο του Σίσυφου μοιάζει πια το ελληνικό οικονομικό δράμα. Εκεί που όλοι νόμιζαν ότι ξεμπέρδεψαν με την ψηφοφορία της Κυριακής, αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και μπορεί να ψηφίστηκε και το νέο οικονομικό πρόγραμμα, αλλά τα βήματα που μένει να γίνουν είναι πολλά. Και τα πιθανά στραβοπατήματα… περισσότερα. Κάτι που φάνηκε και από την αναβολή του Eurogroup, που θα γίνει κατ’ αρχήν με …τελεκόνφερανς, και αν πέσουν οι γραπτές δεσμεύσεις βλέπουμε. Σαν να μας έχουν χεσμένους δηλαδή.

Αυτό το τελευταίο, αν είμαστε και ειλικρινείς, δεν απέχει πολύ και από την πραγματικότητα. Ίσως και γι αυτό οι ξένοι λένε ότι «κάτι μυρίζει» στην Αθήνα. Μπορεί να εννοούν αυτό, μπορεί να εννοούν τα «καύσιμα» των μολότοφ, την αποπνικτική οσμή των χημικών, ή το μπαρούτι μιας επικείμενης κοινωνικής έκρηξης. Το βέβαιο πάντως είναι ότι οσμή υπάρχει.

Πώς βλέπουν το θέμα μας οι ξένοι;

Απλά… Πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει δύο δρόμους. Είτε να κάνει οτιδήποτε της ζητούν οι δανειστές και να πάρει τα 130 δισ. ευρώ, είτε να αφήσει την κατάσταση ως έχει και να πέσει στην χρεοκοπία. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο εύκολα, διότι και να πάρει τα 130 δις. πάλι τίποτα δεν θα είναι βέβαιο. Γι αυτό και οι ξένοι πιέζουν για όσο το δυνατόν μεγαλύτερες παραχωρήσεις, ΤΩΡΑ. Γι αυτό και τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι όλο αυτό το έργο που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας δεν θα είναι κάτι άλλο από μια βασανιστική πορεία, ένας Γολγοθάς προς την χρεοκοπία, ή και την έξοδο από το ευρώ…

Ένα σχόλιο που περιέγραφε εύστοχα τα ελληνικά πράγματα με πολεμικούς όρους στον αγγλοσαξονικό τύπο, προ ημερών, έλεγε ότι η Ελλάδα μπορεί να ζήσει για να πεθάνει κάποια άλλη μέρα (live, to die another day) δηλαδή να κερδίσει λίγο χρόνο ζωής. Το σχόλιο προσέθετε ότι οι δανειστές έχουν απελπιστεί με την ανικανότητα της Αθήνας να ανταποκριθεί στους όρους της χρηματοδότησής της και έχουν επίγνωση του πόσο μάταιο είναι να χρηματοδοτήσουν εκ νέου μία χαμένη μάχη.

Κατά συνέπεια, ένα θέμα που κάποτε ήταν ταμπού -η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη- πλέον δίνει και παίρνει στις συζητήσεις. Πόσο μάλλον όταν και το ίδιο το πολιτικό σκηνικό στη χώρα έχει χάσει την παραδοσιακή του υπόσταση (δεξιοί και προοδευτικοί) και μετακινείται στο φάσμα των οπαδών του ευρώ (μνημιονιακοί) και της δραχμής.  Έτσι, αυτό που έγινε σαφές στις συζητήσεις για το δεύτερο πακέτο στήριξης ήταν το ότι  χώρες όπως η Φινλανδία, η Ολλανδία, η Γαλλία, πιθανότατα δε, και η Γερμανία- είναι πλέον διατεθειμένες να συζητήσουν το ενδεχόμενο μιας ευρωζώνης χωρίς την Ελλάδα.

Από την πλευρά τους, ακόμη και αν δεν υιοθετούν επίσημα τέτοια σενάρια (όπως ο πιο σκληρός Βορράς) οι Γερμανοί φαίνεται να συζητούν το λεγόμενο plan B που προβλέπει μια ελληνική χρεοκοπία εντός του ευρώ. Κάτι που συζητούν σίγουρα περισσότεροι απ όσοι εμείς εδώ νομίζουμε.

Κι όπως οι υποβαθμίσεις των ευρωπαϊκών χωρών από την Moody’s, δεν αποτέλεσαν έκπληξη για τους γνώστες (αντίθετα ήταν αναμενόμενες) κάποιοι δεν αποκλείουν την επιλεκτική (συντεταγμένη) χρεοκοπία της Ελλάδας ίσως και τις επόμενες ημέρες. Τεχνικά αυτό γίνεται αυτομάτως με την υπογραφή του PSI, οπότε το ερώτημα είναι αν θα παραμείνει σε τεχνικό επίπεδο (άλλωστε χρεωκοπημένο είμαστε πρακτικά από τα τέλη του 2009) ή αν θα λάβει κάποια άλλη πιο σοβαρή μορφή…

Το βέβαιο είναι ότι κάτι μυρίζει στην Αθήνα, και όλοι (όσοι ξέρουν) ετοιμάζονται…