Όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων εμείς οι απλοί πολίτες έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων καβγάδων, ύβρεων, προπηλακισμών μεταξύ πολιτών και πολιτικών που προέρχονται από «αντίπαλα στρατόπεδα» για τις πολιτικές που ακολουθούνται ή θα έπρεπε να ακολουθηθούν από τις κυβερνήσεις μας. Κανείς όμως ποτέ δεν θέλησε να αγγίξει την ουσία των προβλημάτων της Ελληνικής κοινωνίας. Έμεινε απλός παρατηρητής και έγινε ειδικός στην περιγραφή του εκάστοτε προβλήματος!
Η μια πλευρά υποστηρίζει ότι φταίει πάντοτε ο κακός καπιταλισμός, ενώ για την άλλη πλευρά υπαίτιος είναι ο κακός κρατισμός. Και η τραγωδία του τόπου συνεχίζεται αμείωτη για έκτη συνεχή χρονιά με όλες τις προβλέψεις να δείχνουν ακόμα πυκνότερο σκοτάδι!
Εκείνο όμως που θα πρέπει να γίνει από όλους μας, αντί να καθόμαστε και να μεμψιμοιρούμε την τύχη μας (ότι όλοι οι λαοί έχουν βαλθεί να μας ξεκάνουν, επειδή μας ζηλεύουν…), είναι το εξής απλό: Να πιστέψουμε επιτέλους στις δυνάμεις μας και να κάτσουμε να «στύψουμε» το μυαλό μας μήπως, ο καθένας από το μετερίζι του, σκεφθεί κάποια ιδέα που να πηγαίνει τα πράγματα έστω ένα βήμα μπροστά και όλοι μαζί να στρωθούμε στη δουλειά να την υλοποιήσουμε.
Δεν είναι δυνατόν να κατηγορούμε διαρκώς τους «άλλους» προκειμένου να καλύψουμε την ανικανότητα μας να σκεφτόμαστε στρατηγικά, δημιουργικά και αποτελεσματικά. Ο νεοέλληνας έχει μάθει να εργάζεται με στυλ «έλα μωρέ τώρα, άντε να τελειώνουμε», δεν προσπαθεί, δεν κοπιάζει για την υλοποίηση ενός σχεδίου που θα καλυτερεύει τη δουλειά του και θα του κάνει τη ζωή του πιο εύκολη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας κάκιστης πρακτικής ήταν και είναι τα τμήματα παροχών των ασφαλιστικών ταμείων και τα τελευταία 4 χρόνια η διάδοχη κατάσταση τους, ο ΕΟΠΥΥ, αντίστοιχα!