Η θετική απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων του Πρωτοδικείου Αθηνών που δικαίωσε τους γιατρούς του ΠΕΔΥ Θεσσαλονίκης που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη, μου άφησε γλυκόπικρη γεύση. Γλυκιά γιατί ήταν η δικαίωση ενός αγώνα και μίας στρατηγικής που κράτησε πολλούς μήνες και πικρή γιατί θα ήθελα να δικαιωθούν όλοι οι γιατροί και όχι μόνο οι 62 που προσέφυγαν.
Δυστυχώς παρ'όλες τις προσπάθειες (επανειλημμένες γενικες συνέλευσεις με την παρουσία νομικού) δεν πείστηκαν όλοι οι συνάδελφοι για την τακτική που έπρεπε να ακολουθήσουν. Είναι μικρή λοιπόν νίκη λόγω του σχετικά μικρού αριθμού των γιατρών που προσέφυγαν αλλά με μεγάλη ηθική αξία γιατί το σκεπτικό της Δικαστού αναγνωρίζει το δίκαιο των αιτημάτων μας καθ' ολοκληρίαν. Βέβαια ο αγώνας δεν τελείωσε, υπάρχει και η τελική δίκη που ακόμα δε γνωρίζουμε πότε θα γίνει και για το λόγο αυτό πρέπει να έχουμε υπομονή και επιμονή, χαμηλούς τόνους αλλά και αγωνιστικότητα για το επόμενο διάστημα.
Όσον αφορά στις μικρότητες διάβασα σήμερα Κυριακή την κατάπτυστη ανακοίνωση της υποτιθέμενης εκτελεστικής γραμματείας της ΠΟΣΕΥΠ-ΕΟΠΥΥ που απαντά στην ανακοίνωση των τριών προέδρων Αττικής, Θεσσαλονίκης-Β.Ε. και Πειραιά. Σχετικά με τις απαξιωτικές αναφορές στο πρόσωπο μου η απάντηση μου είναι η εξής:
Δε με ενοχλεί καθόλου να με αποκαλουν “ο άλλος της Θεσσαλονίκης” γιατί με τον ίδιο τρόπο με αποκαλούσε και ο πρώην υπουργός υγείας, αλήθεια τι σύμπτωση!!!