ΟΟΣΑ: Πράσινο φως στα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά σχήματα

Του Νίκου Σακελλαρίου 

- insuranceworld.gr

Η γήρανση του πληθυσμού και η έλλειψη ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων είναι τα βασικά προβλήματα που χαρακτηρίζουν την έλλειψη βιωσιμότητας του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος κατά τον ΟΟΣΑ. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η 4η γηραιότερη κοινωνία (και οικονομία) στην Ευρώπη αποτελεί μόνο του ένα τεράστιο πρόβλημα για το υπάρχον ασφαλιστικό σύστημα που βασίζεται στην «αλληλεγγύη των γενεών», δηλαδή οι εισφορές των νεώτερων εργαζομένων πάνε στις συντάξεις των μεγαλύτερων και ηλικιωμένων. Μόνο που πλέον στην Ελλάδα, οι εισφορές των νέων ελαχιστοποιήθηκαν και οι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι αυξάνονται και μαζί τους οι συντάξεις τους. Έτσι, το Κράτος οδηγείται σταδιακά σε νέες μειώσεις συντάξεων από 1/1/2019. Ο συντελεστής αναπλήρωσης των συντάξεων πλέον έχει μειωθεί στο 65% , δηλαδή κοντά στον μέσο ευρωπαικό όρο, όταν προ κρίσης έφτανε στο εξωφρενικά υψηλό 105%, δηλαδή η μέση σύνταξη ξεπερνούσε τον τελευταίο και μεγαλύτερο μισθό.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο ΟΟΣΑ προτείνει ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Και όταν λέει ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις σαφώς και δεν εννοεί την περικοπή των συντάξεων στην οποία επιδίδεται η κυβέρνηση. Εννοεί το μοίρασμα της πίττας ανάμεσα στην κοινωνική ασφάλιση και την ιδιωτική ασφάλισης θα πρέπει να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο που θα μεγιστοποιεί το τελικό αποτέλεσμα (δηλαδή καλύτερες συντάξεις) και κυρίως θα ελαφρύνει το Κράτος από περισσότερες συνταξιοδοτικές δαπάνες.

Το μοντέλο των 3ων πυλώνων σίγουρα είναι το καλύτερο από τα υπάρχοντα μοντέλα συνταξιοδοτήσεων για να βοηθήσει το Κράτος στη μείωση των δαπανών. Το πρόβλημα είναι ότι το συγκεκριμένο μοντέλο θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζεται σε περιόδους που υπάρχει ευημερία και ικανότητα προς αποταμίευση στους πολίτες. Αν δεν εισαχθεί σε περίοδο ευημερίας και δυνατότητας αποταμίευσης το σύστημα των 3ων πυλώνων θα καταρρεύσει και αυτό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών, για να επιτύχει το σύστημα των 2 ή των 3 πυλώνων θα πρέπει να υπάρχει μία παρατεταμένη αύξηση του ΑΕΠ κατά 2-3% για μία περίοδο άνω των 10 ετών.

Μπορεί η ελληνική οικονομία να το πετύχει αυτό; 

Mάλλον όχι εάν κρίνουμε από την περίοδο 2010-2018. Η ελληνική οικονομία στερείται τις δομικές συνθήκες για παρατεταμένη ανάπτυξη μ’ αυτούς τους ρυθμούς. Βέβαια έχουμε το προηγούμενο της αυξανόμενης ανάπτυξης της δεκαετίας μεταξύ 1965-1975 αλλά εκεί υπήρχε το άλλο (πολιτικό) πρόβλημα της δικτατορίας.