Αφορμή για τη συζήτηση ήταν ranting μου στο twitter σχετικά με την χρησιμότητα ή όχι της ηλ. συνταγογράφησης. Το post είναι quick και dirty, οπότε συγχωρήστε με για όποια λάθη ή παραλήψεις.
Δεν θα εξετάσω αν υλοποιήθηκε σωστά ή αν ήταν υποκοστολογημένη. Η πράξη νομίζω πως έχει δώσει ήδη τις απαντήσεις (στήθηκε γρήγορα και πρόχειρα, με ένα κόστος και χρόνο πολύ μικρότερο από αυτό που θα ήταν αναγκαίο ώστε ένα τέτοιο έργο να είναι πλήρως λειτουργικό και με προοπτικές) και εν τέλει, όσο αφορά το κομμάτι των πολιτών εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι το τελικό αποτέλεσμα. Ας δούμε λοιπόν τι αποκομίζει κανείς από τα διάφορα σχόλια περί ηλεκτρονικής συνταγογράφησης:
- Αργεί πολύ
- Δεν είναι αξιόπιστο το σύστημα. Πέφτει συχνά
- Δεν έχει κάνει προβλέψεις για ίδιες ομάδες ασθενών
- Είναι ηλεκτρονικό κάνοντας χρήση χαρτιού
μερικά από αυτά. Με βάση αυτά λοιπόν το σύστημα είναι αποτυχημένο, από την μία οπτική. Θέλετε και άλλα σχόλια?
Πάμε:
- Λείπουν τα ιατρικά πρωτόκολλα τα οποία θα καθορίζουν τη σωστή συνταγογράφηση, ώστε να γίνει ορθολογικότερος έλεγχος.
- Λείπει η ενιαία μηχανογράφηση για όλα τα ταμεία, όλο το σύστημα υγείας, σύνδεση με φάκελο ασθενή, κάρτα ασθενή κλπ.
ΟΚ, έχουμε ένα σύστημα για τα μπάζα… Ή μήπως όχι ακριβώς?…
Τι ήταν αυτό που έκανε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση τόσο άμεσα αναγκαία για την Ελληνική πραγματικότητα? Μήπως ήταν η εκτόξευση των φαρμακευτικών δαπανών από το 2000 και μετά? Μήπως το γεγονός πως δεν έχουμε κανένα μηχανισμό ελέγχου που να λειτουργεί ώστε να περιορίσουμε το φαινόμενο έμμεσα? Αν θέλετε να δείτε όλες τη διαδρομή από το 1970 και να την συγκρίνετε με άλλων χωρών παίξτε με τα parameters του European health for all database (WHO).
Ως παράδειγμα συλλογισμών παίρνω το άρθρο-μελέτη του healthview “Φάρμακο και Φαρμακευτικές Δαπάνες” (έχει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα σας συμβουλεύω να το διαβάσετε):
Σύμφωνα με την έκθεση, υπάρχει στη χώρα μας σημαντικό πεδίο μείωσης των φαρμακευτικών δαπανών και εξοικονόμησης πόρων που μπορούν να διατεθούν σε άλλους τομείς της υγείας. Η κατεύθυνση των μέτρων που πρέπει να ληφθούν – σύμφωνα με την έκθεση – δεν σχετίζεται τόσο με την πολιτική τιμών (οι οποίες βρίσκονται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα) όσο κυρίως με μια πολιτική για τον επηρεασμό της συνταγογράφησης των γιατρών και της συμπεριφοράς του πληθυσμού απέναντι στο φάρμακο.Σύμφωνα πάντα με την έκθεση, μερικές προτεραιότητες είναι:
Στα παραπάνω, έχουμε και λέμε:
- Τα γενόσημα δεν μας κάνουν γιατί “δηλητηριάζουν” τον κόσμο, σύμφωνα με τους “ειδικούς”…
- Η καθιέρωση διαγωνισμών χωρίς όριο έκπτωσης δεν μας κάνει γιατί βάλει την Ελληνικές επιχειρήσεις (κατανοητές οι ενστάσεις, σε αρκετό βαθμό, να πω την αλήθεια)
- Η υπεύθυνη πληροφορόρηση του κοινού δεν μας κάνει γιατί προτιμάμε να κάνουμε εμπρηστικές δηλώσεις και να δημοσιεύουμε “περίεργα” διαφημιστικά σποτ, πχ. γενόσημα
- Ο έλεγχος της συνταγογραφίας των γιατρών χωρίς μηχανογράφηση δεν μας κάνει εκτός και αν πιστεύουμε πως το σύστημα έχει δυνατότητες αυτοκάθαρσης. NOT…
- Η λήψη μέτρων για τον περιορισμό του επηρεασμού της συνταγογραφίας των γιατρών από τις φαρμακευτικές εταιρείες δεν μας κάνει γιατί δεν μας αρέσει η δραστική…
Τι χρειαζόταν, χρειάζεται άμεσα το κράτος? Μα φυσικά να μειώσει την φαρμακευτική δαπάνη και να ελέγξει την σπατάλη αλλά και τη διαφθορά.
Πώς το έκανε? Με ένα πρόχειρο και υποκοστολογημένο σύστημα ηλεκτρονικής μηχανογράφησης.
Γιατί το έκανε έτσι? Γιατί κανένας κοινωνικός παράγοντας δεν συναινεί σε αλλαγές, και γιατί αν περιμένουμε ενιαία μηχανογράφηση όλων των ταμείων και του Εθνικού συστήματος υγείας για άμεσα αποτελέσματα, εγώ δηλώνω πως είμαι η μάγια η μέλισσα και ζω τρώγοντας μόνο μέλι. Α, και γιατί δεν έχουμε κανένα μηχανισμό ελέγχου που να λειτουργεί ώστε να περιορίσουμε το φαινόμενο έμμεσα.
Θα πρέπει να αποδεχτούμε πως υπάρχει το τι πρέπει να γίνει, το τι θα έπρεπε να γίνει, τι μπορούμε να κάνουμε, και τι δεν μπορούμε να μην κάνουμε. Και φυσικά έχει μέγιστη σημασία ο χρόνος που έχουμε για να πράξουμε τις όποιες αλλαγές, τα λεφτά που είναι ή δεν είναι διαθέσιμα, και τα λεφτά που πρέπει να κόψουμε για να μην κοπούν τα λεφτά γενικώς.
Οι θεωρίες είναι ωραίες όταν δεν έχεις ένα κράτος υπό διάλυση. Ούτε εμένα μου αρέσουν οι πολιτικές λογιστικής διαχείρισης, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να κατανοήσω τη λογική τους (στο βαθμό των άμεσων λύσεων και μόνο βέβαια). Αν θέλουμε να πολεμήσουμε για κάτι τότε αντί για να πετάμε την μπάλα στην κερκίδα ας αρχίσουμε να συζητάμε τι λείπει, τι πρέπει να προστεθεί και κυρίως να αρχίσουμε να συναινούμε σε αλλαγές. Και αν δεν είναι η ηλεκτρονική συνταγογράφηση πανάκεια, ελάτε τότε να συζητήσουμε για όλες τις άλλες τις “πανάκειες” και τις προτεραιότητες που κανένας, από την πλευρά του, δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί.
Επειδή η ηλεκτρονική συνταγογράφηση δεν είναι “προτεραιότητα”, ας δούμε τι κάνουν οι άλλες χώρες:
Ποιες είναι οι ανάγκες μας τώρα, σήμερα? Σίγουρα όχι να συζητάμε επί συζητήσεων αλλά να δίνουμε λύσεις. Άμεσες και γρήγορες. Μερικές φορές και πρόχειρες. Όχι γιατί μας έτσι θα έπρεπε να γίνει κάποτε, αλλά γιατί αυτό το κάποτε δεν υπάρχει πλέον.
Τι μπορούμε να κάνουμε στο μεσοδιάστημα?
- Ιατρικά πρωτόκολλα: Τόσες εταιρείες και σύλλογοι τι ακριβώς κάνουν?
- Μηχανογράφηση: Κατ’ αρχήν να αναλογιστούμε που πήγαν, σε έργα, τα χρήματα της μηχανοργάνωσης του κράτους μέχρι τώρα, γιατί προφανώς υπάρχουν ευθύνες εκατέρωθεν. Κατά δεύτερον, κατά τρίτον, κοκ ισχυρότερη αντιπροσώπευση στην κοινωνία για αυτά που πρέπει να γίνουν, τις προτεραιότητες που πρέπει να δοθούν, και τις προδιαγραφές που πρέπει να τηρηθούν. Μελέτη παραγόντων επιβράδυνσης διαδικασιών, και εύρεση τρόπων υπερκάλυψης αυτών. Και αν χρειαστεί, γιατί όχι, γρήγορες και φτηνές λύσεις. Όχι μόνιμες, όχι άλλοθι των πολιτικών. Το πώς θα αντιληφθούν την όποια εφαρμογή οι πολίτες εξαρτάται από το πώς στοιχειοθετούν και επικοινωνούν τον αντίλογο οι ειδικοί επί του θέματος.
Αυτά. Γρήγορα και πρόχειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου