Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΩΣ ΠΗΓΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

Δημήτρης Ν.Πατσάκης,6.8.13

Για μεγάλα χρονικά διαστήματα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις μετατρέπονται σε δια βίου εγκλεισμό, εκατοντάδες πολίτες βρίσκονται σε ψυχιατρικά ιδρύματα ή μονάδες κοινωνικής φροντίδας. Μεγάλη μερίδα των τροφίμων, κυρίως ψυχασθενείς, είναι δυνατόν να διαβιώσουν εκτός των ιδρυματικών δομών, με την προϋπόθεση τήρησης της φαρμακευτικής τους αγωγής. Στο σημείο αυτό, καθοριστική και απαραίτητη είναι η βοήθεια, είτε από το στενό οικογενειακό ή το κοινωνικό περιβάλλον.

Η «ιδρυματοποίηση» αποτελεί ένα από τα μελανά σημεία της κοινωνικής πραγματικότητας, με την έννοια της συστηματικής αποξένωσης των ασθενών με μηδενική επικινδυνότητα από την κοινωνία, στοιχείο που συμβάλλει στην διατήρηση ή ακόμη και επιδείνωση της κατάστασής τους.

Οι προαναφερόμενοι, στην πλειοψηφία τους, έχουν προσωπικό εισόδημα, είτε από εκμετάλλευση ίδιας περιουσίας είτε από αναπηρική ή και κύρια σύνταξη, επιδόματα κ.τ.λ.

Το νομικό μας σύστημα, προβλέπει σχετικά με την αδυναμία διαχείρισης και αυτενέργειας, τον ορισμό διαφόρων προσώπων ως συνδικαιούχων ή επιμελητών της περιουσίας των προηγουμένων, με το σκεπτικό πως αυτά προορίζονται για τις ανάγκες των δικαιούχων.

Στην περίπτωση όμως κατά την οποία ο δικαιούχος βρίσκεται «στα χέρια» τρίτων (δηλ. νοσηλεύεται ή διαβιώνει σε ψυχιατρικά νοσοκομεία και μονάδες κοινωνικής φροντίδας), ενώ καταβάλλονται και τα ανάλογα νοσήλεια ή και τροφεία από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, είχε θεσμοθετηθεί από διετίας η συμμετοχή βάσει του ύψους της σύνταξης ή του προνοιακού βοηθήματος του Ο.Γ.Α. Ατυχώς, η «δημοκρατική» αντίληψη κάποιων «περαστικών» από το Υπουργείο Υγείας ,προ της μεταφοράς των αντίστοιχων δράσεων στο Υπουργείο Εργασίας, δεν υλοποίησε την εν λόγω διάταξη.

Κατά συνέπεια, όσοι ξεκοκκαλίζουν τις συντάξεις των οικείων «προσφιλών» τους προσώπων, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να ενισχύουν το δικό τους χρηματοθυλάκιο.

Σχετική έρευνα, σε συγκεκριμένο –κρατικό- ίδρυμα, είχε εμφανίσει μερίδιο ίδιας είσπραξης των εισοδημάτων των τροφίμων περίπου 50%.

Το φαινόμενο αυτό, αν και δεν ελέγχεται για νομική παραβατικότητα, σαφώς και εντάσσεται στην παθογένεια της νέο-ελληνικής κοινωνίας. Δεκάδες επιστημονικές ανακοινώσεις, έχουν αποδείξει την ευχέρεια της «ρετσινιάς» και του κοινωνικού αποκλεισμού για λόγους καθαρά ιδιοτελούς συμφέροντος. Εξάλλου, αρκετές είναι και οι κληροδοτήσεις ακινήτων ,εκχωρήσεις συντάξεως και μισθωμάτων σε τρίτα πρόσωπα, εκτός συγγενικού περιβάλλοντος, συχνά ανήκοντα στο προσωπικό των μονάδων ή των διαφόρων κύκλων «φιλανθρώπων» και μητροπόλεων. Το στοιχείο του «αυτεξουσίου» των παραπάνω περιπτώσεων, έχει εκτεθεί συχνά στην κρίση των δικαστηρίων, συχνά κατόπιν μηνύσεων αιφνιδίως εμφανισθέντων «συγγενών».

Σ.Σ. Τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία…..