Από τον Ιερό Ναό Παντανάσσης Πατρών, στις 11 το πρωί της Δευτέρας, θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία του εκλεκτού παθολόγου της αχαϊκής πρωτεύουσας και ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτη Ραμπαβίλα, που έφυγε από τη ζωή χθες, στα 91 του χρόνια.
Εξάλλου, σε ανακοίνωσή του για το θάνατο του πρώην προέδρου του, ο Ιατρικός Σύλλογος Πατρών αναφέρει τα εξής:
"Με ανείπωτη θλίψη, πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του αξιαγάπητου συναδέλφου μας και πρώην Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, Παναγιώτη Ραμπαβίλα.
Ένας εξαιρετικός άνθρωπος, υπόδειγμα ήθους, αξιοπρέπειας, ανιδιοτέλειας και δημοκρατικότητας, έφυγε πλήρης ημερών, από κοντά μας.
Ανυποχώρητος, υπερασπίστηκε αξίες και δικαιώματα χωρίς να πάψει ποτέ να αγωνίζεται με πείσμα, σεμνότητα και αυταπάρνηση για το καλό των συναδέλφων και των συνανθρώπων του.
Το τελικό του ταξίδι αποτελεί σημαντική απώλεια για την ιατρική κοινότητα, καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και σεβαστός από όλους για την επιστημονική, κοινωνική και πολιτική του προσφορά.
Η πολύτιμη παρακαταθήκη ψυχής που μας αφήνει, είναι φανάρι δύναμης και αντοχής για τις δύσκολες ημέρες που διάγουμε ως ιατρική κοινότητα και ως κοινωνία.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών εκφράζει τα θερμότατα συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του".
Λίγα λόγια για τη ζωή του
Ο γιατρός Παναγιώτης Ραμπαβίλας γεννήθηκε στην Πάτρα στις 10/6/1925 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του ακτινολόγου Δημητρίου Ραμπαβίλα.
Αποφοίτησε το 1943 από το Β' Γυμνάσιο Αρρένων Πατρών. Την ίδια χρονιά εισήχθη μετά από εισιτήριους εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1947 διακόπτει την φοίτηση του έως το 1950 λόγω στράτευσης του και λόγω εμφυλίου.
Υπηρέτησε συνολικά 32 μήνες ως λοχίας του υγειονομικού στο στρατό ξηράς (1947-1950)
Το 1952 Απέκτησε το πτυχίο της Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνάς ( 5/11/1952) και έγινε μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών από 18/5/1953 έως 19/9/1956 όπου πήρε διαγραφή για να γραφτεί μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών από 1/11/1956 έως 16/7/1997, που διεγράφη λόγω συνταξιοδοτήσεως.
Από 1952-1956 ειδικεύτηκε στην εσωτερική παθολογία στην Β΄ Παθολογική Κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών,
α) για τρία χρόνια στην παθολογική Κλινική του ERLANGEN (Δυτικής Γερμανίας)
β) και για ένα χρόνο στην Α' Παθολογική Κλινική της Βιέννης.
Το 1955 ανακηρύσσεται Διδάκτωρ της ιατρικής του Πανεπιστημίου ERLANGEN με βαθμό διδακτορικής διατριβής Magna cum Lauda . Το 1956 απέκτησε την ειδικότητα της παθολογίας (24/10/1956)
Το 1956 ως παθολόγος εγγράφεται στον Ιατρικό Σύλλογο Πατρών και εργάζεται από την αρχή του 1957 ως ελεύθερος επαγγελματίας.
Το 1973 ως ιδρυτικό μέλος συνυπογράφει το νέο καταστατικό της Ιατρικής Εταιρείας Δυτικής Ελλάδος μαζί με άλλους επιφανείς ιατρούς της εποχής εκείνης. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος των Διοικητικών της Συμβουλίων της τότε ΙΕΔΕ καθώς επίσης και αντιπρόεδρος.
Το 1975 έως 1978 εξελέγη Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών.
Το 1976 ορίζεται μέλος της επιτροπής πόλης η οποία συνεστήθη από τον τότε Δήμαρχο της Πάτρας, Θεόδωρο Άννινο, με μοναδικό σκοπό της ίδρυσης της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η δυναμική που απέκτησε η συγκεκριμένη Επιτροπή χάρις στα ικανά στελέχη της κατάφερε σε πολύ σύντομο διάστημα να πείσει την τότε πολιτική ηγεσία να ξεκινήσει η δημιουργία της Ιατρικής Σχολής Πατρών.
Το 1975 -1978 γίνεται μέλος της γνωστής Εταιρείας Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος Πατρών στην οποία επίσης χρημάτισε μέλος στα Διοικητικά της Συμβούλια αλλά και ως Αντιπρόεδρος. Η Εταιρεία Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος στην οποία επίσης υπηρέτησε ήτο αρχικά μια Εταιρεία ακτιβιστικού τύπου. Με μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες κατάφερε να απαλλάξει το αιγειαλό της Ακτής Δυμαίων από τις ρυπαίνουσες βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Έγιναν προσπάθειες τότε ευαισθητοποίησης των κατοίκων από τον Άγιο Βασίλειο έως το Ψαθόπυργο με σκοπό να δραστηριοποιηθούν ενάντια του ΤΙΤΑΝΑ και της ΑΜΙΑΝΤΙΤ, Βιομηχανίες οι οποίες ανενόχλητες παρανομούσαν για πολλά χρόνια μολύνοντας την γύρω ατμόσφαιρα, γη και θάλασσα.
Το 1981 Εκλέγεται Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, δηλαδή την εποχή σύστασης του Ε.Σ.Υ. και παραμένει Πρόεδρος έως το 1984. Το 1984 - 1990 εκλέγεται εκπρόσωπος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο.
Το 1994 - 1996 εκλέγεται επίσης Πρόεδρος της Ελληνο-Σερβικής Φιλίας η οποία αποσκοπούσε στην ηθική και υλική βοήθεια του σκληρά δοκιμαζόμενου, για την εθνική του φυσική υπόσταση, του Σερβο - Βόσνιου λαού. Με την συνεργασία της Νομαρχίας Αχαΐας και της Αντινομάρχου κ. Μαρίας Μασσαράς αυτός ο Σύνδεσμος με το Δ.Σ. και τα μέλη του γενικότερα οργάνωσαν σειρά αποστολών για την μεταφορά φαρμάκων και υγειονομικού υλικού καθώς και για την μεταφορά τροφίμων προς την Μπάνια Λούκα.
Ο Τάκης Ραμπαβίλας όπως όλοι τον γνώριζαν, ως επιστήμονας, διεκρίθη ως κλινικός ιατρός και μαζί με άλλους αξιόλογους ιατρούς της εποχής εκείνης δημιούργησαν ένα υψηλό ιατρικό status παρά το ότι δεν διέθεταν την σημερινή υποστήριξη της σύγχρονης βιοτεχνολογίας. Πιστός πάντα στις Ιπποκρατικές επιταγές υπηρέτησε την ιατρική επιστήμη με ευσυνειδησία με συνέπεια και αξιοπρέπεια. Ήτο απόμακρος και ενάντιος σε κάθε είδους λαϊκισμό απ' όπου και αν προήρχετο.
Από τους παλαιότερους αλλά και από τους νεότερους ιατρούς απολαμβάνει ιδιαίτερης εκτίμησης και σεβασμού. Ήτο γνωστή η αποφασιστικότητα του, η αταλάντευτη του πορεία και ο πεισματικός του χαρακτήρας.
Η ιατρική του γνώμη ήταν υπολογίσιμη ανάμεσα στους τότε ιατρικούς κύκλους και ανάμεσα στους κύκλους των ασθενών της εποχής εκείνης. Δεν ήσαν λίγοι οι ασθενείς με προβλήματα διαγνωστικά που επιζητούσαν να εξεταστούν από τον ξακουστό γιατρό, για μια ακόμη δεύτερη ιατρική γνώμη. Άλλωστε αυτό πιστοποιείται και από την συχνή συμμετοχή του ως μέλος των τότε ονομαστών Ιατρικών Συμβουλίων.
Κατά την ενεργό φάση της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας τίμησε τον ιατρικό κόσμο της πόλης, υπηρέτησε με σοβαρότητα τον ασθενή και προσέφερε πολύτιμές υπηρεσίες στην Πόλη.
Τόσο ο Ιατρικός Σύλλογος όσο και ΙΕΔΕΠ θεώρησαν καθήκον τους να τιμήσουν τον συνταξιούχο πια γιατρό Παναγιώτη Ραμπαβίλα για την όλη του την ιατρική και κοινωνική του διαδρομή έτσι ώστε το ήθος και το ύφος του να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους νεότερους ιατρούς της εποχής.
Άσκησε το ιατρικό επάγγελμα ως ελεύθερος επαγγελματίας από το Δεκέμβριο του 1956 έως και τις 16/7/1997 όπου το Διέκοψε για να συνταξιοδοτηθεί από το ΤΣΑΥ.
(Στις φωτ. στιγμιότυπα από τη βράβευσή του από τον Ιατρικό Σύλλογο Πατρών, στις 17/10/2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου