Κώστας Μπαργιώτας στο Iatronet: Άσκηση επί χάρτου οι ΤοΜΥ - Ανεφάρμοστος ο οικογενειακός γιατρός

Η δημιουργία αμιγώς κρατικού δικτύου απαιτεί δισ. ευρώ σε καινούριες επενδύσεις υποδομών που δεν υπάρχουν.

IATRONET.GR

Σε αποτυχία οδηγείται η προσπάθεια του υπουργείου Υγείας να διαμορφώσει νέο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας.

Το μειωμένο ενδιαφέρον των γιατρών και η αδυναμία να λειτουργήσουν οι Τοπικές Ομάδες Υγείας (ΤοΜΥ) καθιστούν το εγχείρημα ανεφάρμοστο.

Τα παραπάνω αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε άρθρο του στο Iatronet ο Κώστας Μπαργιώτας, βουλευτής Λάρισας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και υπεύθυνος του τομέα Υγείας.

Το πλήρες κείμενο του άρθρου έχει ως εξής:

“Από αποτυχία σε αποτυχία οδηγείται η πολιτική ηγεσία της Αριστοτέλους. Παρά τις μεγαλοστομίες της κυβέρνησης, οι ιατροί 'γύρισαν την πλάτη' στο ανεδαφικό σχέδιο του υπουργείου Υγείας για τις ΤοΜΥ και στην Αριστοτέλους τρέχουν να σώσουν το φιάσκο με παρατάσεις προκηρύξεων.

Ο νόμος 4486/2017 (ΦΕΚ 115/Α/7-8-2017) δεν συνιστά ούτε στοιχειωδώς μεταρρύθμιση και αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Πρόκειται για κακογραμμένη έκθεση απραγματοποίητων ιδεών.

Οι ΤοΜΥ αποτελούν άσκηση επί χάρτου. 3000 προσλήψεις θα στελεχώσουν ιατρεία γειτονιάς που δεν υπάρχουν ούτε στα χαρτιά. Θα συσταθούν, εάν και όταν, σε σημεία που δεν είναι γνωστά, με χρήματα που δεν υπάρχουν. Η κυβέρνηση νομοθέτησε προθέσεις, αλλά λείπουν το χρονοδιάγραμμα, η χωροταξική κατανομή και οι πόροι. Η βασική επιδίωξη είναι η δημιουργία σε βάθος χρόνου ενός κρατικού συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) αντί της ρύθμισης και του συντονισμού όλων των διαθέσιμων μονάδων. Όμως, η δημιουργία αμιγώς κρατικού δικτύου απαιτεί δισ. ευρώ σε καινούριες επενδύσεις υποδομών που δεν υπάρχουν, αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας έξω από τις δυνατότητες του προϋπολογισμού και χρόνο, τη στιγμή που σήμερα το σύστημα καρκινοβατεί.

Κατ’ αρχάς, το νέο σύστημα δεν είναι νέο. Η θέσπιση του οικογενειακού γιατρού που είναι η βασική πρόβλεψη είναι ψηφισμένη ήδη από το νόμο του ΠΕΔΥ. Το βασικό πρόβλημα των κλειστών συστημάτων αυτού του τύπου είναι η πρόσβαση. Η βασική αρχή, η ιδέα ενός κλειστού συστήματος πρωτοβάθμιας, με τους ασθενείς υποχρεωμένους να απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο γιατρό ή ιατρείο λειτούργησε στην Ελλάδα για πολλά χρόνια ως σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας από το ΙΚΑ με σοβαρότατα προβλήματα και μεγάλους περιορισμούς στην πρόσβαση. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία έχει υπερεπάρκεια γιατρών και διαγνωστικών κέντρων, αυτό πρακτικά οδηγεί σε αύξηση των ιδιωτικών δαπανών.

Επίσης, πολύ σύντομα, σε ό,τι αφορά τους γιατρούς, οι αμοιβές και ο αριθμός των συμβάσεων θα μειωθούν δραστικά. Το αναχρονιστικό καθεστώς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των ιατρών που αποκλείει κάθε παράλληλη απασχόληση για όσο χρόνο ισχύει η σύμβαση δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες επαγγελματικής αποκατάστασης. Όπως είχε επισημανθεί κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ΠΦΥ, σχεδόν κανείς που έχει ήδη κάνει την επένδυσή του και διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο δεν θα μπει στη διαδικασία να κλείσει το ιατρείο του και να κυνηγήσει μια θέση σε ΤοΜΥ, με αβέβαιο μέλλον, ορίζοντα 2+2 ετών και χρηματοδότηση από ΕΣΠΑ. Ούτε καν οι επικουρικοί ιατροί διακινδυνεύουν ένα τόσο αβέβαιο μέλλον.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε στη μεγάλη μεταρρύθμιση που δρομολόγησε το ΠΑΣΟΚ με την ίδρυση του ΕΟΠΠΥ και του ΠΕΔΥ. Ένας κεντρικός χρηματοδότης (ο ΕΟΠΠΥ) με ενιαίες παροχές για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως ταμείου και οικονομικής κατάστασης, και η δημιουργία ενός οικοσυστήματος κρατικών, δημοτικών και ιδιωτικών παρόχων αξιολογημένων με βάση τη σχέση κόστους/ποιότητας και όχι ιδεοληπτικές εμμονές είναι η λύση για την πρωτοβάθμια πάνω στα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η εμμονή σε ένα κλειστό κρατικό σύστημα προσκρούει στην πραγματικότητα και δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί”.