Διαβάζω σε κυριακάτικα ρεπορτάζ για τα πάρτι στο χώρος της υγείας με βάση τα στοιχεία που παραθέτει ο Υπουργός Υγείας και αφορούν σε λίστες με ιατρούς που υπερσυνταγογραφούν, φαρμακεία με υπέρογκους τζίρους, φαρμακευτικές εταιρίες και ύποπτους ασφαλισμένους [μπορείτε να πάρετε μία γεύση, εδώ]. Η τακτική είναι η γνωστή και εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία στην περίπτωση της ΕΡΤ. Ένας τομέας ή ένας οργανισμός παρουσιάζεται ως άνδρο διαφθοράς, δημιουργείται στον κόσμο το αίσθημα της αρένας και προχωρούν οι περικοπές τύπου ''πονάει χέρι, κόψει χέρι'', χωρίς τους απαραίτητους μεταρρυθμιστικούς άξονες που θα βελτιώσουν και θα κάνουν πιο παραγωγικό επί του πρακτέου τον αντίστοιχο τομέα ή οργανισμό...
Το χειρότερο όλων είναι ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης πέτυχε τον αλληλοσπαραγμό και μεταξύ εργασιακών ομάδων στο χώρο της υγείας. Στο θέμα της χρήσης της δραστικής ουσίας, ο Άδωνις ζήτησε την απαρέγκλιτη εφαρμογή της από το ιατρικό προσωπικό της χώρας για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και απείλησε, σε πρώτο ενικό, πως θα κλείσει φυλακή όσους ιατρούς δε συμμορφωθούν με τις οδηγίες του, λέγοντας χαρακτηριστικά τα εξής: «Σε λίγες μέρες θα κλείσω κόσμο στη φυλακή, πολλοί γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα συγκεκριμένης εταιρείας και αυτό πρέπει να εκλείψει. Δε μπορεί να παίζουν ορισμένοι με το δημόσιο χρήμα, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση παρακολουθείται». Ο γενικός πολιτικός χειρισμός του Υπουργού Υγείας οδήγησε σε μηνυτήρια αναφορά των ιατρών του ΕΟΠΥΥ εναντίον του προέδρου του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου και αντίστοιχα απάντηση του ίδιου και πυρά εκατέρωθεν [εδώ & εδώ].
Ο Υπουργός Υγείας συνέχισε την επιτυχημένη πεπατημένη ενός φριχτού λαϊκισμού και απευθυνόμενος σε *ιατρούς-κλέφτες* δήλωσε: «Εγώ θέλω να πω σε όλους αυτούς να προλάβουν να πάνε τα λεφτά πίσω στον ΕΟΠΥΥ μόνοι τους για να πέσουν στα μαλακά. Να πουν: «συγνώμη, κάπου έγινε λάθος, αυτά τα λεφτά πάρτε τα πίσω», κερδίζοντας έτσι ακόμη και προοδευτικούς ιδεολογικά πολίτες που επικροτούν τις ατεκμηρίωτες πρακτικές συνοδευόμενες από παχιά λόγια και ζητούν να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο.
Εμείς, ας αφήσουμε για λίγο το σίριαλ των πολιτικών πυροτεχνημάτων και ας δούμε την ουσία των πραγμάτων. Πέραν της απαραίτητης μεταρρύθμισης, κυρίως στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αλλά και τον εκσυγχρονισμό στις παραπάνω δύο βαθμίδες, αυτό που προφανώς μάς ενδιαφέρει είναι η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και ο εξορθολογισμός αυτής.
Ο Έλληνας πολίτης, κατ΄αρχήν, θα πρέπει να ξεδιαλύνει τη διαφορά μεταξύ γενόσημου-πρωτότυπου και δραστικής ουσίας-εμπορικής ονομασίας καθώς πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Η μάχη γενόσημου-πρωτότυπου αποφέρει εξοικονόμηση στη δαπάνη καθώς η αύξηση του ποσοστού χρήσης γενοσήμων (υψηλά ποσοστά χρήσης σε όλη την Ευρώπη) μειώνει το κόστος χωρίς κίνδυνο για την υγεία των ασθενών (βιοισοδυναμία-έγκριση ΕΟΦ). Η επιβολή χρήσης της δραστικής και όχι της εμπορικής ονομασίας με το υπάρχον πλαίσιο δεν βοηθά στην εξοικονόμηση δαπανών -το αντίθετο υποστηρίζει με θέρμη ο νυν Υπουργός Υγείας. Φέρνω ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός. Ένα πρωτότυπο φάρμακο Χ με δραστική ουσία Ψ κοστίζει 20 ευρώ. Τα γενόσημά του, με την ίδια δραστική ουσία, έχουν οριστεί όλα στην ίδια τιμή [ο προφανής λόγος είναι η επιβίωση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας]. Ο ιατρός, λοιπόν, είτε συνταγογραφήσει τη δραστική ουσία είτε την εμπορική ενός γενοσήμου, το ποσοστό συμμετοχής του κράτους γίνεται επί μίας συγκεκριμένης τιμής και είναι σταθερό.
Όπως εξηγεί και ο καθηγητής πολιτικής της υγείας στο LSE κος Μόσιαλος σε fb-στάτους [έμμεσα απαντά στον Υπουργό Υγείας] «όσοι πιστεύουν ότι η υποχρεωτική συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία (και όχι την εμπορική ονομασία του φαρμάκου) θα οδηγήσει σε μείωση των δαπανών υγείας είναι πολύ πιθανό να απογοητευθούν πολύ σύντομα. Απλά θα αυξηθεί η συνταγογράφηση των πρωτοτύπων φαρμάκων. Εφόσον στα πρωτότυπα δεν υπάρχει ανταγωνισμός, η δραστική τους ουσία είναι ισοδύναμη της εμπορικής ονομασίας. H συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία έχει νόημα σε συστήματα υγείας που εφαρμόζουν θεραπευτικά πρωτόκολλα, θέτουν ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους συνταγογράφησης ανά γιατρό (παίρνοντας υπόψη την ειδικότητα του, τον αριθμό των ασθενών που εξετάζει άλλα και τα δημογραφικά και κλινικά/επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των ασθενών) και έχουν αναπτύξει ΣΟΒΑΡA κέντρα ελέγχου και ανάλυσης της συνταγογράφησης».
Ο προφανής λόγος της διαμάχης για τη δραστική ουσία στο υπάρχον πλαίσιο είναι ποια από τις τρεις κατηγορίες [ιατροί-φαρμακοποιοί-κράτος] θα βρίσκεται σε επαφή και άρα σε διαπραγμάτευση με την εκάστοτε φαρμακευτική εταιρία, έχοντας τα αντίστοιχα οφέλη. Αδρά, οι ιατροί, συνταγογραφώντας την εμπορική ονομασία διασφαλίζουν τα ταξίδια τους σε επιστημονικά συνέδρια, οι φαρμακοποιοί θα μπορούσαν να πετύχουν καλύτερα πακέτα τιμών και αν η επιλογή αυτή μεταφερθεί στο κράτος με τη συμμετοχή συγκεκριμένων εταιριών, το λάδωμα θα γίνει στο Υπουργείο Υγείας από τις γνωστές πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες γενοσήμων.
Ας είμαστε ρεαλιστές, ένα από τα κενά του καπιταλιστικού συστήματος είναι *νόμιμη* μίζα των ιδιωτικών εταιριών, η οποία συνιστά προϊόν του σκληρού ανταγωνισμού. Και μάλιστα, πριν μερικά χρόνια ήταν καθ' όλα νόμιμη σε κράτη όπως η Γερμανία, η οποία δικαιολογούσε -με νομοθεσία παρακαλώ- τη χρήση ποσού 2% επί των κερδών των εταιριών σε αφορολόγητα ''φακελάκια'' προς άλλες χώρες. Ο έλεγχος της αμερικανικής επιτροπής κεφαλαιοαγοράς κατά την εισαγωγή της Siemens στο αμερικανικό χρηματιστήριο και οι καταγγελίες για αθέμιτο ανταγωνισμό οδήγησαν στην άρση της νόμιμης μίζας, η οποία συνεχίζει να υφίσταται ποικιλοτρόπως σε διεθνές επίπεδο και μόνο η ηλεκτρονικοποίηση και η εφαρμογή νόμων όπως η Δι@ύγεια μπορούν να βελτιώσουν την πάταξη της διαφθοράς.
Το ουσιώδες ερώτημα που προκύπτει είναι πώς μπορεί να προκύψει περαιτέρω μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης και η επίτευξη των στόχων οι οποίοι έχουν τεθεί από την τρόικα. Σίγουρα, η πρόταση που φαίνεται να σκέφτεται το υπουργείο με τη συμμόρφωση ασθενών στη χρήση γενοσήμων, παρέχοντάς του οικονομικά κίνητρα, είναι μία πρόχειρη σκέψη που υποδηλώνει θεσμικές αδυναμίες. Η χρήση θεραπευτικών πρωτοκόλλων από τους ιατρούς επί της συνταγογράφησης, ο ποσοτικός και ποιοτικός δυναμικός έλεγχος επί της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, η απελευθέρωση του ποσοστού κέρδους και ωραρίου στα φαρμακεία ή και το περαιτέρω -όχι ασύδοτο- άνοιγμα του επαγγέλματος είναι κάποια από τα μέτρα που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την περαιτέρω μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Στην πολιτική υγείας του κράτους σημαντικό ρόλο θα πρέπει να έχει η επιβίωση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο για συγχωνεύσεις σε λίγες και ισχυρές μονάδες και την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα, με στροφή στην καινοτομία παραγωγής, την περισσότερη εξειδίκευση και την μεγαλύτερη εξαγωγική δραστηριότητα.
Η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στο χώρο της υγείας επιτάσσει τη συμμετοχή των αρίστων στο Υπουργείο Υγείας. Δυστυχώς, στην Ελλάδα, ο Ηλίας Μόσιαλος [bio] παρακολουθεί τον ιστορικό Άδωνι Γεωργιάδη [bio] να επιχειρεί σε ένα άγνωστο γι΄αυτόν αντικείμενο να ασκήσει διοίκηση στον ευαίσθητο τομέα της υγείας και προφανώς θα αναρωτιέται αν υπάρχει μέλλον σε αυτή τη χώρα. Προφανώς, την απώλεια ελπίδας για το μέλλον της Ελλάδας έχει αποδεχθεί και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ο οποίος, πέρα από την επιλογή του Άδωνι Γεωργιάδη [Σε 2 μήνες είπε όσα δεν είπε ο Παρασκευάς Αυγερινός όταν νομοθέτησε το ΕΣΥ], όρισε ως Υφυπουργό Υγείας τη δημοσιογράφο Βούλτεψη, η οποία προς τιμήν της παραιτήθηκε, επικαλούμενη εμμέσως πως δε γνωρίζει το αντικείμενο.
Πάμε, λοιπόν, να καθαρίσουμε τα πιράνχας της υγείας, να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά, να ανοίξουμε μέτωπο με τον πελατειασμό, να κλείσουμε αχρείαστα νοσοκομεία. Και δε διαφωνώ.
Όταν όμως ο Υπουργός Υγείας βγάζει την προϋπόθεση της εντοπιότητας από τους διοικητές των νοσοκομείων [εδώ], με ποιό τρόπο καταπολεμά τη διαφθορά και τον πελατειασμό;
Όταν ο ίδιος δε γνωρίζει μέρη της συμφωνίας του μνημονίου [εδώ] με ποιο τρόπο θα κάνει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις;
Όταν ο Άδωνις βάζει στοιχήματα oncamera με τους συνδικαλιστές για το αν θα απολυθούν ή όχι [εδώ] σε κάτι που δεν εξαρτάται απόλυτα από τον ίδιο, ποιος σώφρων υπάλληλος στο χώρο της υγείας θα τον πιστέψει;
Όταν πηγαίνει αυτοπροσώπως στο Καστελόριζο να διορίσει ιατρό [εδώ] ωσάν μαυρογιαλούρος της δεκαετίας του '60, με ποιο τρόπο θα μας πείσει για τον εκσυγχρονισμό των δομών;
Όταν παροτρύνει τους πολίτες να μην επισκέπτονται τα νοσοκομεία για «τσιμπήματα μέλισσας», πώς θα μας πείσει για τη μεταρρύθμιση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας;
Ζούμε στη χώρα στην οποία ο επόμενος Υπουργός Υγείας θα μπορούσε να είναι άνετα ο Στέφανος Χίος, ο οποίος θα μπορούσε να κυνηγά σε τηλεοπτικές live μεταδόσεις με την απόχη τα πιράνχας της υγείας και το κοινό να ζητωκραυγάζει και να του απονέμει τα εύσημα του καλύτερου υπουργού υγείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου