Όσο και αν όλοι οι stakeholders δηλώνουν πως το clawback, ο μηχανισμός αυτόματης επιστροφής δαπανών, αποτελεί ένα σκληρό χαράτσι στην «καρδιά» της φαρμακοβιομηχανίας και του υγειονομικού συστήματος, εν τούτοις το μέτρο εξακολουθεί να υφίσταται, να απογοητεύει και να γονατίζει τις επιχειρήσεις.
Της Νατάσσας Ν. Σπαγαδώρου
Ακόμη και ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στο συνέδριο του Economist, χαρακτήρισε το clawback άδικο και για γι αυτό, θα υπάρξει παρέμβαση για ένα δικαιότερο σύστημα rebate, όπως είπε.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι βιομηχανίες τώρα, σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, θα πρέπει να βρουν τρόπους να μειώσουν κατά 30% το clawback. Και ο προβληματισμός είναι με ποιο τρόπο θα συμβεί αυτό, καθώς η μείωση συνιστά μία σειρά από μέτρα που θα βοηθήσουν στον ευρύτερο εξορθολογισμό του συστήματος και που καθυστερούν πολύ, όπως Θεραπευτικά και Συνταγογραφικά Πρωτόκολλα, επέκταση της Ηλεκτρονικής Συνταγογράγφησης, διείσδυση των γενοσήμων κλπ.
Μέχρι τότε όμως, οι επιχειρήσεις θα βαραίνουν, το ίδιο και το σύστημα.
Ήδη, η δαπάνη για φάρμακα από τον ΕΟΠΥΥ και τα νοσοκομεία από το πρώτο τετράμηνο του έτους έχει χτυπήσει κόκκινο.
Η υπέρβαση φαίνεται να ξεπερνά τα €200 εκατ. και υπολογίζεται περίπου στα €220 εκατ., ποσό το οποίο στο τέλος του έτους θα είναι τριπλάσιο, τις φαρμακευτικές εταιρείες να κληθούν να πληρώσουν την διαφορά αυτή, σε clawback.
Σε μια αγορά φαρμάκου των περίπου 3 δισ. ευρώ, όπως η ελληνική, οι φαρμακοβιομηχανίες, καλούνται να πληρώσουν 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση με το συνυπολογισμό του rebate, όταν το 2015 το αντίστοιχο ποσό ήταν περίπου 630 εκατ. και το 2014 γύρω στα 400 εκατ.
Οι οικονομολόγοι της υγείας έχουν προειδοποιήσει για τη μη βιωσιμότητα της επιβολής clawback, ιδίως σε ό,τι αφορά στη νοσοκομειακή δαπάνη για τα φάρμακα. Αντίστοιχα, έχουν κινητοποιηθεί Ενώσεις και Σύλλογοι ασθενών, καθώς στην περίπτωση που κάποια φαρμακοβιομηχανία δεν ανταποκριθεί στους κανόνες της απόφασης καταβολής clawback, προβλέπεται σύμφωνα με τον νόμο, η διακοπή των σχέσεων των νοσοκομείων και του ΕΟΠΥΥ, γεγονός που σημαίνει, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι θα διακόπτεται η προμήθεια φαρμάκων της συγκεκριμένης εταιρείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη θεραπεία των ασθενών.
Ειδικότερα, οι ασθενείς με σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή ασθένειες έχουν από τον Ιανουάριο του 2016 έναν επιπρόσθετο λόγο να ανησυχούν πέρα από την εξαθλιωμένη κατάσταση του ΕΣΥ. Και αυτό, διότι έχουν εισέλθει σε αχαρτογράφητα νερά με την έκδοση της υπουργικής απόφασης για την επιβολή νοσοκομειακού clawback η οποία θέτει σε κίνδυνο την ομαλή προμήθεια των νοσοκομείων σε φάρμακα.
Σύμφωνα με την απόφαση, η οποία αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, η νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη για το έτος 2016 δεν μπορεί να υπερβεί τα €570 εκατ. συμπεριλαμβανομένων φόρων, ποσό ιδιαίτερα χαμηλό, όπως αποδεικνύετα. Η απόφαση του υπουργείου Υγείας, όπως εξηγούν οι οικονομολόγοι της υγείας, μετακυλίει το κόστος της εγκεκριμένης από το υπουργείο Υγείας υπερβάλλουσας φαρμακευτικής δαπάνης στις φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες δεν εμπλέκονται στη διαδικασία υπέρβασης της προϋπολογισμένης δαπάνης, παρά μόνο ως εταιρείες παραγωγοί των φαρμάκων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, συμπληρώνουν οι οικονομολόγοι υγείας, μπαίνει ταφόπλακα σε όποια κίνητρα υπήρχαν για τον εξορθολογισμό των προϋπολογισμών των νοσοκομείων και τον περιορισμό ενδογενούς σπατάλης όπου υφίσταται.
Το ερώτημα που προκύπτει πλέον εύλογα τώρα, είναι πως για να μειωθεί και σταδιακά να εκριζωθεί το clawback, δεν αρκούν μόνο τα λόγια και οι υποσχέσεις. Χρειάζονται μέτρα και συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο έχει υποσχεθεί άπειρες φορές και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Σε διαφορετική περίπτωση και οι βιομηχανίες θα εξαντληθούν οικονομικά και οι ασθενείς θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου