Κρατισμός, κομματισμός, αδιαφάνεια, η συνταγή της πλήρους αποτυχίας

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ

Κωνσταντίνος Μπαργιώτας Ανεξάρτητος βουλευτής

Θερμοκήπιο της διαφθοράς χαρακτηρίζει το καθεστώς «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» τόσο για πανεπιστημιακούς όσο και για νοσοκομειακούς ιατρούς, ο Κωνσταντίνος Μπαργιώτας, ανεξάρτητος βουλευτής Λάρισας. Προτείνει μετάπτωση σε ένα καθεστώς σύμβασης έργου με αυστηρά καθορισμένα καθήκοντα και κοινές αμοιβές για κοινές υπηρεσίες. Ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής υποστηρίζει ότι «στα ελληνικά νοσοκομεία το τρίπτυχο χαρτί, μολύβι, σφραγίδα μοιάζει ανίκητο», ενώ αναφερόμενος στην αποχώρησή του από το Ποτάμι δηλώνει: «η παραμονή μου σε κόμμα που λαθροβιεί στα όρια της πολιτικής δεν με ενδιαφέρει».

Συνέντευξη // στην Ελένη Πετροπούλου - imerisia.gr

Μετά τις εξελίξεις στο Eurogroup, πόσο ανησυχείτε από την καθυστέρηση της αξιολόγησης; Η κυβέρνηση τελικά υποχώρησε ξανά μετά από «σκληρή διαπραγμάτευση»;

Αλίμονο, ναι. Η κυβέρνηση έχει αρχίσει τη σκληρή διαπραγμάτευση στο εσωτερικό της. Φοβάμαι πως κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει το εσωκομματικό παζάρι. Αυτός είναι ο λόγος της καθυστέρησης, η οποία δυσχεραίνει τις αντικειμενικές συνθήκες στο εξωτερικό. Αυτό που φαινόταν σχετικά εύκολο τον Οκτώβριο μπορεί να είναι πρακτικά αδύνατο τον Μάιο. Όσο η κυβέρνηση είναι αναξιόπιστη σε ό,τι αφορά την τήρηση των συμφωνηθέντων, οι δανειστές θα γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να επενδύει στην αντιευρωπαϊκή ρητορική που την έφερε στην εξουσία και να πορεύεται χωρίς σχέδιο. Όμως, η προσφυγή στις κάλπες ή σε δημοψήφισμα με την αξιολόγηση ανοικτή, ισοδυναμεί με ομολογία αποτυχίας και θα οδηγήσει στη συντριβή της. Θα αναγκαστεί να υποχωρήσει, όπως έκανε και τον Μάιο του 2016, όταν ψήφισε τα πιο σκληρά μέτρα που έχουν ψηφιστεί. Δυστυχώς, τα «τσαλιμάκια» έχουν σοβαρότατη επίπτωση στην οικονομία. Πάλι άρχισε η φυγή κεφαλαίων, η συζήτηση για τo Grexit.

Είναι οι εκλογές λύση στο πρόβλημα της χώρας και τι θα πρέπει να περιμένει ο κόσμος από τη Νέα Δημοκρατία που προηγείται στις δημοσκοπήσεις; Υπάρχει, με λίγα λόγια, ένα άλλο «αφήγημα», για να βγει η χώρα από την κρίση;

Αν η αξιολόγηση είναι επείγουσα, δεν έχουμε χρόνο για εκλογές. Υπάρχουν δυνατότητες στο πλαίσιο του Συντάγματος, αν η κυβέρνηση αποτύχει. Οι δανειστές δεν πρόκειται να αλλάξουν στάση, όπως δεν άλλαξαν και το 2015, λόγω της κυβερνητικής αλλαγής. Η νέα κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις ίδιες απαιτήσεις επιδεινωμένες από την καθυστέρηση. Η παρούσα κυβέρνηση -περισσότερο από κάθε άλλη- αδυνατεί να λύσει το γόρδιο δεσμό της κρίσης. Ο κόμπος είναι στο εσωτερικό και στις αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν. Η διαρκής συζήτηση για το ΔΝΤ και τη Γερμανία λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Βολεύει την κυβέρνηση, αλλά και τη ΝΔ που επιχειρεί να ανακαταλάβει την εξουσία χωρίς πρόγραμμα. Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει ευρείες αλλαγές στο εσωτερικό. Στο Δημόσιο και το κόστος του, τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, τη φορολογία και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, το ασφαλιστικό. Αυτά προϋποθέτουν συναινέσεις και εθνική στρατηγική με βάση προγραμματικές συγκλίσεις, που με τη σειρά τους προϋποθέτουν πρόγραμμα και πολιτική.

Η χρηματοδότηση του ΕΣΥ και συνολικά του δημόσιου τομέα υγείας, επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών σε όλη τη χώρα;

Η χρηματοδότηση είναι πλέον χαμηλότερη από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Επίσης, μεγάλο μέρος των χρημάτων εξακολουθεί να χάνεται λόγω κακοδιαχείρισης. Δυστυχώς, η κυβέρνηση πολιτεύεται θεωρώντας πως το σύστημα χρειάζεται μπαλώματα. Το ΕΣΥ είναι ο πίθος των Δαναΐδων. Δεν πρόκειται να «γεμίσει» ποτέ, εκτός και αν παρέμβει κανείς στις στρεβλώσεις του. Η κυβέρνηση επιχειρεί την εφαρμογή αρχών που έχουν εγκαταλειφθεί παντού στην Ευρώπη. Κρατισμός συνδυασμένος με κομματισμό, αδιαφάνεια και τεχνολογική καθυστέρηση, η συνταγή δηλαδή της πλήρους αποτυχίας. Στο κατώφλι μιας νέας τεχνολογικής επανάστασης, που θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα και στον χώρο της υγείας, συζητάμε με πρότυπο το Αγγλικό Σύστημα της Δεκαετίας του 1970. Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης αμφισβητεί ήδη ακόμη και τον ρόλο του γιατρού στη διαγνωστική και θεραπευτική διαδικασία. Όμως, στα ελληνικά νοσοκομεία το τρίπτυχο χαρτί, μολύβι, σφραγίδα μοιάζει ανίκητο. Εν κατακλείδι, κανένας προϋπολογισμός δεν είναι αρκετός χωρίς μια καλά σχεδιασμένη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ.

Οι πόροι στην Υγεία θα πρέπει να διατίθενται μετά από αξιολόγηση των μονάδων που παρέχουν υπηρεσίες, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα;

Δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει πως η δαπάνη προέρχεται αποκλειστικά ή κυρίως από τα ταμεία και τον προϋπολογισμό. Κρατικό είναι το σύστημα που τα πάντα ανήκουν στο κράτος. Στην Ευρώπη εδώ και χρόνια τα δημόσια συστήματα ευνοούν την ανάπτυξη υπηρεσιών υγείας με βάση τη σχέση κόστους/ποιότητας και όχι ιδεοληψίες. Η ίδρυση του ΕΟΠΠΥ ακολουθεί αυτό το πρότυπο: ο δημόσιος φορέας διαχειρίζεται τα χρήματα αγοράζοντας υπηρεσίες. Στην Ελλάδα το σύστημα είναι μεικτό και παράλληλα με τις κρατικές δομές αναπτύσσεται ένας σημαντικότατος ιδιωτικός τομέας. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει δισεκατομμύρια επενδύσεων, χιλιάδες θέσεις εργασίας μόνο για ιδεοληπτικούς λόγους. Ακόμα χειρότερα, όταν στην περίοδο της κρίσης ο ιδιωτικός τομέας είναι ο μόνος που μπορεί να επενδύει σε εξοπλισμό και καινοτομία, τη στιγμή που οι δομές του Δημοσίου καταρρέουν ασυντήρητες.

Έχουμε καθήκον να αξιοποιήσουμε κάθε πόρο, δημόσιο και ιδιωτικό, σε ένα διαφανές, ανταγωνιστικό πλαίσιο με ίσες ευκαιρίες για όλους και με έμφαση στην κάλυψη των αδύνατων.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει εξαγγείλει νέο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας που προβλέπει τη δημιουργία των ΤΟΜΥ. Θεωρείτε ότι ένα τέτοιο σύστημα θα έχει θετικά αποτελέσματα;

Η ιδέα ενός αμιγώς κρατικού, απολύτως ιατροκεντρικού στην ουσία του συστήματος ΠΦΥ είναι παρωχημένη, σε απόκλιση από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές τάσεις και εκτός ελληνικής πραγματικότητας. Είναι πανάκριβος αναχρονισμός που θα «αξιοποιήσει» πολύτιμους πόρους του ΕΣΠΑ -η μόνη πηγή χρηματοδότησης- για διορισμούς και δημιουργία άχρηστων κρατικών δομών. Τέτοιας απολυτότητας κρατικό σύστημα δεν υφίσταται πουθενά στον πλανήτη. Στην Ελλάδα έχουμε περισσότερους γιατρούς, διαγνωστικά κέντρα, ιατρεία και εργαστήρια από όσα χρειαζόμαστε. Η κυβέρνηση υπόσχεται να τα αυξήσει σπαταλώντας από τα ελάχιστα χρήματα που διαθέτει. Ο μόνος λόγος είναι η ιδεοληπτική της προσκόλληση σε συστήματα που έχουν ήδη καταρρεύσει. Δεν χρειαζόμαστε την αναβίωση των ιατρειών του ΙΚΑ που εξυπηρετούσαν μόνο τους γιατρούς τους. Έχουμε επείγουσα ανάγκη από σύστημα που θα αξιοποιήσει όλους τους πόρους, ανθρώπινους και υλικούς, όλες τις επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, σε ένα ενοποιημένο σύστημα παροχής υπηρεσιών με δημόσια χρηματοδότηση, με κριτήριο την ποιότητα και το κόστος και όχι ιδεοληψίες του 1970.

Συμφωνείτε με το καθεστώς «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» για τους πανεπιστημιακούς ιατρούς; Πρέπει να δοθεί το ίδιο δικαίωμα και στους νοσοκομειακούς ιατρούς;

Άλλη μια ξεπερασμένη ιδέα της οποίας η εφαρμογή απέτυχε παταγωδώς. Η «πλήρης και αποκλειστική απασχόληση» αποτέλεσε θερμοκήπιο της διαφθοράς τόσο στους πανεπιστημιακούς όσο και στους γιατρούς του ΕΣΥ. Με τις σημερινές αποδοχές και το άθλιο εργασιακό περιβάλλον ελάχιστοι ικανοί επιστήμονες θα παραμείνουν στα νοσοκομεία. Οι πανεπιστημιακοί θα απεγκατασταθούν μαζικά. Οι σχέσεις εργασίας στο ΕΣΥ είναι απαρχαιωμένες, όπως και ο τρόπος εξέλιξης, προαγωγής, στελέχωσης των διευθύνσεων κ.τ.λ. Είμαι υπέρ των καθαρών ενιαίων κανόνων. Πανεπιστημιακοί και γιατροί του ΕΣΥ δεν μπορεί παρά να έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, όταν εργάζονται κάτω από την ίδια στέγη. Η απάντηση -κατά τη γνώμη μου- είναι η μετάπτωση σε ένα καθεστώς σύμβασης έργου με αυστηρά καθορισμένα καθήκοντα ανάλογα με τις ανάγκες, την ειδικότητα, τη θέση κ.τ.λ. με κατάργηση των στεγανών. Όλοι πρέπει να αμείβονται με τον ίδιο τρόπο, όταν παρέχουν ανάλογες υπηρεσίες.

Δεν μένω σε κόμμα που λαθροβιεί στα όρια της πολιτικής

Τελικά, ποιοι ήταν οι λόγοι που φύγατε από το Ποτάμι; Θα συνεργαστείτε με τη ΝΔ ή πιστεύετε ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς έχει μέλλον και θα θελήσετε να υπηρετήσετε τη χώρα από εκεί;

Το Ποτάμι διέψευσε τις ελπίδες όλων μας. Δόθηκε μεγάλη ευκαιρία για την ανανέωση και ανασύσταση του μεσαίου χώρου που, δυστυχώς, δεν πέτυχε. Έχοντας χάσει τα περισσότερα στελέχη του δεν έχει τη δυνατότητα να ανακάμψει, ούτε επιθυμεί στην ουσία να συνεργαστεί με τα άλλα κόμματα του χώρου. Η παραμονή μου σε κόμμα που λαθροβιεί στα όρια της πολιτικής δεν με ενδιαφέρει. Πιστεύω στην αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός νέου, μεγάλου, ενιαίου χώρου στην Κεντροαριστερά που θα βοηθήσει το πολιτικό σύστημα να εξισορροπήσει και να δημιουργήσει τις συνθήκες, για να βγει η χώρα από την κρίση. Για να έχει μέλλον η Κεντροαριστερά, πρέπει να ξαναμάθει να συνεργάζεται. Καθήκον της σήμερα είναι η εξισορρόπηση του πολιτικού συστήματος και η επιδίωξη μιας νέας, εθνικής στρατηγικής για την έξοδο από την κρίση.