Νέο αλαλούμ με τη σίτιση των ασθενών

Πάνω από 150 εκατ. ευρώ εκτιμάται το κόστος της τροφοδοσίας των νοσοκομείων.

Γράφει: Καραγιαννοπούλου Δέσποινα - IATRONET

Σε νέες περιπέτειες ετοιμάζεται να μπει η σίτιση των ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει η κυβερνητική σκέψη να εμπλακούν σε αυτή μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, μέλη των οποίων αφού προσληφθούν από τις δημόσιες δομές στο πλαίσιο της κοινωνικής επανένταξής τους -καθώς μιλάμε για πρώην τοξικομανείς, φυλακισμένους κ.λπ.- να συνεισφέρουν στο συγκεκριμένο έργο. 

Μολονότι δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, εκτιμάται ότι η αγορά πρώτων υλών από τα δημόσια νοσοκομεία και μόνο κοστίζει περί τα 50 εκατ. ευρώ. Εάν στο ποσό αυτό προστεθεί το απασχολούμενο προσωπικό, η ασφάλισή τους αλλά και η αγορά των Β' υλών (καθαριστικά, χαρτικά, γάντια, σακούλες απορριμμάτων, κουταλομαχαιροπήρουνα μιας χρήσης κ.λπ.) τότε το συνολικό κόστος εκτιμάται ότι διαμορφώνεται στα 150 εκατ. ευρώ.

Σχετική πρόταση, εμπλοκή δηλαδή ΜΚΟ ακούστηκε ότι έγινε ήδη σε νοσοκομείο που βρίσκεται στα βόρεια της Αθήνας, που σήμερα τροφοδοτείται από ιδιώτη με ημερήσιο κόστος 7 ευρώ ανά ασθενή. Στο κόστος αυτό περιλαμβάνεται και η αγορά των πρώτων υλών και το ανθρώπινο δυναμικό που απασχολείται (τραπεζοκόμοι, μάγειροι).

Ανάλογη πρόταση -να αναληφθεί δηλαδή η σίτιση από ΜΚΟ- έγινε και σε νοσοκομείο της συμπρωτεύουσας, με την διοίκηση όμως να φημολογείται ότι απάντησε αρνητικά σε μία τέτοια λύση, θεωρώντας ότι αυτή θα υποβίβαζε την ποιότητα των προσφερόμενων γευμάτων της προς τους ασθενείς της. Και το συγκεκριμένο νοσοκομείο τροφοδοτείται από ιδιώτη. 

Την ίδια στιγμή, άλλο Νοσοκομείο της Δυτικής Αθήνας, που επίσης προμηθεύεται τα γεύματα των ασθενών από εταιρεία, αναμένει τουλάχιστον την τελευταία πενταετία την προκήρυξη σχετικού διαγωνισμού. Αντί αυτού ανανεώνεται η σύμβαση προμήθειάς του σε ετήσια βάση. Σε αυτή την περίπτωση μονάδας το κόστος ανά ασθενή είναι 8,2 ευρώ (περιλαμβάνεται και το ΦΠΑ). 

Συνολικά, σήμερα, εκτιμάται ότι 10 νοσοκομεία τροφοδοτούν τα γεύματα των ασθενών τους από εταιρείες catering. Η καθυστέρηση δε στις πληρωμές τους είναι από 4 μήνες έως και 6.

Αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των νοσοκομείων καλύπτει τις σχετικές ανάγκες εσωτερικά με το δικό της προσωπικό-μαγειρεία. Όπως λέγεται, αν και το κόστος του απασχολούμενου προσωπικού είναι μεγάλο, είναι σαφές, δηλαδή οριοθετημένο. Αυτό που δεν είναι αφορά τη σπατάλη που γίνεται στην αγορά πρώτων υλών, που εκτός από πολλές -πάνω από τις ανάγκες- είναι αρκετές φορές και ακατάλληλες. 

Σε συνομιλία που είχαμε με παράγοντες από την συγκεκριμένη αγορά, μας τόνισαν ότι μολονότι στο παρελθόν (το 2012) είχαν καταθέσει στους αρμοδίους προτάσεις για την εξοικονόμηση κόστους στη σίτιση, διατηρώντας την ποιότητα των προσφερόμενων τροφίμων που πρέπει να συμφωνούν και με τις ιδιαίτερες διατροφικές ανάγκες του κάθε ασθενή, δεν βρέθηκε λύση συνεργασίας με την Πολιτεία. 

Αναφερόμενες, οι ίδιες πηγές, στις σκέψεις της Πολιτείας για εμπλοκή ΜΚΟ στη σίτιση, ανέφεραν ότι θα εκτοξεύσουν την σχετική δαπάνη με αβέβαιο αποτέλεσμα. Σήμερα εκτιμάται ότι η δαπάνη για το δημόσιο νοσοκομείο που καλύπτει μόνο του τις σχετικές ανάγκες είναι διπλάσια από όσο κοστίζει με τον ιδιώτη συνεργάτη, φθάνοντας στα 15-17 ευρώ ανά ασθενή.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι, για παράδειγμα, σε νοσοκομείο των Αθηνών (βρίσκεται στα Δυτικά) που διαθέτει 604 κλίνες, το κόστος της σίτισης ανέρχεται ετησίως σε 600.000 ευρώ (μόνο για αγορά πρώτων υλών). Αντίστοιχα σε άλλη μονάδα στην Αθήνα, το ημερήσιο κόστος σίτισης ανά ασθενή ανέρχεται σε 5 ευρώ (μόνο αγορά πρώτων υλών).

Το σίγουρο είναι, ότι η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στα νοσοκομεία δεν αρχίζει και τελειώνει μόνο στις ιατρικές πράξεις. Η διατροφική- θρεπτική αξία των νοσοκομειακών γευμάτων αποτελεί για τις διοικήσεις των νοσοκομείων (φυσικά ΥΠΕ και Υπουργείο) μια σοβαρή υπόθεση και διοικητική υπευθυνότητα. Άρα τα βασικά ερωτήματα που ανακύπτουν είναι εάν υπάρχει κάποια μελέτη αξιολόγησης από τις διοικήσεις των Νοσοκομείων, των ΥΠΕ ακόμη και του Υπουργείου Υγείας σχετικά με την θρεπτική αξία των νοσοκομειακών γευμάτων, καθώς και εάν υπάρχει κάποια σκέψη για δημιουργία εθνικών προτύπων για τρόφιμα που αγοράζονται και γεύματα που παρέχονται στους ασθενείς και στο προσωπικό;