Με αφορμή, διάφορα σχόλια στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης για το ερμαφρόδιτο χαρακτήρα του μετώπου Α' Β' βάθμιας, καλό θα ήταν να υπάρχουν μερικές διευκρινίσεις:
Ενώ ο ΕΟΠΥΥ καταρρέει με ταχείς ρυθμούς, λόγω έλλειψης πόρων, και με επίσημο έλλειμμα που θα ξεπεράσει τα 2,5 δις μέχρι τέλους του έτους, οι φαρμακοποιοί ασκώντας τρομακτική πίεση, με μοχλό το κοινωνικό αντίκτυπο του φαρμάκου, προσπαθούν να αντλήσουν αποκλειστικά για τους ίδιους, τους πενιχρούς διαθέσιμους πόρους του ΕΟΠΥΥ. Αντίθετα, το πολυδιασπασμένο ιατρικό σώμα δεν μπορεί να ασκήσει αφενός την ίδια πίεση αλλά αφετέρου, ούτε και υπάρχουν εκείνες οι ενωτικές συνιστώσες, για να το πράξει. Σε όλο αυτό το σκηνικό Ο ΠΙΣ σιωπά. Η πρώτη λοιπόν γραμμή της μάχης (εργαστηριακοί Ιατροί) θυσιάζεται χωρίς να ανοίξει ρουθούνι και χωρίς καμία συγκίνηση ή ενδιαφέρον από κανένα επίσημο ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο.
Η συνύπαρξη των λύκων και των αμνών στο ίδιο τραπέζι με θέμα συζήτησης το μενού του γεύματος, είναι αρκούντως γελοίο, αλλά είναι αντιληπτό ότι οι οικονομικές αντοχές όλων είναι πολύ οριακές, άρα πλέον υπάρχει πρόσφορο και ώριμο έδαφος προς την κατεύθυνση της κοινής διαπραγμάτευσης της απαίτησης της απόδοσης των δεδουλευμένων με τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ και την ηγεσία του ΥΥΚΑ, με τη στρατηγική χάραξη μίας κοινής κινητοποίησης αναστολής πίστωσης.
Έχω δε την αίσθηση, ότι επί της υπαρχουσας πολύμηνης στάσης πληρωμών, ίσως πιο ευάλωτοι να είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, παρά οι μεμονωμένοι ιατροί. Σε αυτό το γεγονός, συνετέλεσε και η Πανελλαδική ιδιαίτερα επιτυχημένη απεργιακή κινητοποίηση των εργαστηριακών ιατρών (95% συμμετοχή) της Περιφέρειας κατά τον Απρίλιο και Μάϊο του 2012, που έγειρε την πλάστιγγα της φόρτωσης χρέους προς τα διαννωστικά κέντρα, που βρέθηκαν σε ευνοϊκότερη πελατειακά, αλλά δυσχερέστερη οικονομικά θέση. Αυτός ο αγώνας που στήθηκε με ιδιαίτερο κόπο και θυσίες από τους εργαστηριακούς ιατρούς που είδαν τα ιατρεία τους να αδειάζουν, έφερε κάποια σημαντικά συνδικαλιστικά οφέλη, που εξαργυρώνονται τώρα.
Όλα αυτά βεβαίως, κινούνται σε ένα τεντωμένο σκοινί, με υψηλό συνδικαλιστικό ρίσκο αποτυχίας, εάν επιτευχθούν "άλλου είδους κεντρικές συμφωνίες". Επειδή "λεφτά δεν υπάρχουν", προσωπικά τείνω να πιστεύω ότι αυτές οι συμφωνίες δεν μπορούν να ευοδωθούν, τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Επίσης δεν υπάρχει κανένα επιχειρηματικό ενδιαφέρον από ξένες εταιρείες σε μία Ελλάδα που καταρρέει οικονομικά.
Για τους εργαστηριακούς Ιατρούς, με την πίεση των ανελαστικών εξόδων (αντιδραστήρια, μισθοδοσία προσωπικού, ασφαλιστικές εισφορές, κλπ) η δημιουργία του μετώπου, ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία επιβίωσης, και αξίζει τον κόπο να γίνει η ύστατη προσπάθεια.
Καλοπροαίρετα δέχομαι τα συνδικαλιστικά βέλη από μερικούς συναδέλφους και συνδικαλιστές, αλλά δυστυχώς επί του πρακτέου, είναι άνευ ουσίας. Ο πνιγμένος χρειάζεται επειγόντως σανίδα σωτηρίας και όχι ευχολόγια ή σαρκαστική κριτική.
Κυριολεκτικά τελούμε υπό κατάρρευση οι εργαστηριακοί Ιατροί και τα διαγνωστικά κέντρα !, ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ, ότι "κουρεύτηκε" -άγνωστο πως- ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ για τα εργαστήρια από 352 εκ στα 187 εκ, σε αντίθεση με τη φαρμακευτική δαπάνη που αυξήθηκε από 2,25 δις σε 2,80 δις. Ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ λοιπόν έφτασε μέχρι τον Απρίλιο του 2012, και... τέλος. Κάτι που δυστυχώς ήταν στις προβλέψεις μας.
Οι φορείς Α'βάθμιας και Β' βάθμιας περίθαλψης θα θυσιαστούν λοιπόν, στην πρώτη γραμμή της μάχης, πρακτικά αβοήθητοι από ένα ιατρικό σώμα που δείχνει να μην καταλαβαίνει τις ιδιαιτερότητες του κλάδου. Όλοι όμως είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, που θα σπάσει διαδοχικά. Την απώλεια των ιατρικών πράξεων θα βιώσουν οι κλινικοεργαστηριακοί ιατροί, έπειτα θα έρθει η ισοπεδωτική πληρωμή κατ' αποκοπήν (capitation) των κλινικών ιατρών, θα ακολουθήσει η αφαίρεση της ελεύθερης συνταγογράφησης, και σε αυτήν την ισοπεδωτική εξίσωση, όλοι θα καταντήσουμε υπάλληλοι του ντόπιου μεγαλοεπιχειρηματικού κεφαλαίου ή απλά θα πάψουμε να υπάρχουμε επαγγελματικά. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ !!
Απέναντι σε ένα κακοσχεδιασμένο νοσηρό κρατικό μονοπώλιο, η μόνη επίθεση αλλά και άμυνα, πρέπει να έχει το χαρακτήρα μετώπου . Ολα τα υπόλοιπα είναι απλά ευχολόγια ή στείρα επαναστατική γυμναστική. Η Αχίλλειος πτέρνα κατά την μετωπική σύγκρουση με το τσουνάμι που έρχεται, δεν είναι η πολιτεία που θα προσπαθήσει διακαώς να δημιουργήσει ρωγμές, αλλά ο φοβισμένος, καχύποπτος και ανασφαλής εαυτός μας.
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε κάθε φορά που σπάει ένας κρίκος, "Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα"; Ποιος μπορεί να σταματήσει μία αλυσιδωτή αντίδραση όταν αυτή ξεκινήσει, ιδιαίτερα σε ένα περιβάλλον υψηλής εντροπίας, όπου επικρατεί ο νόμος του χάους και της ατομικής επιβίωσης ;
-----------------------------------------------------------------------------
Ως εργαστηριακοί ιατροί, τι έχουμε πια να χάσουμε:
"Αν αγωνιστείς, μπορείς να χάσεις. Αν δεν αγωνιστείς,
είσαι ήδη χαμένος". Μπέρτολ Μπρεχτ
Άρα, ή δίνουμε την έσχατη μάχη … ή το παίρνουμε απόφαση,
και στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα κάνουμε παρέα στη Βίκυ Σταμάτη ...
“FIGHT OR FLIGHT”
-----------------------------------------------------
ΥΓ: Αύριο
στις 13:30, με πρωτοβουλία Βουδούρη, θα υπάρξει επείγουσα συνάντηση των φορέων
του μετώπου με τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ. Αυτό είναι προς το παρόν το αποτέλεσμα
της επιστολής που έτυχε μεγάλης δημοσιογραφικής προβολής.
Προσωπικά, δεν είμαι
καθόλου αισιόδοξη. Εαν δεν υπάρξει κανένα αποτέλεσμα, θα ακολουθήσει προγραμματισμένη καθολική
αναστολή πίστωσης με τον ΕΟΠΥΥ.
Αυτό
που πρέπει να καταστεί σαφές είναι ότι η βιωσιμότητα των εργαστηρίων, δεδομένης
της οικονομικής κρίσης, είναι πλέον ασύμβατη και ετοιμόρροπη εντός ή εκτός
ΕΟΠΥΥ, ...ή εάν θέλετε, εντός ή εκτός Τειρεσία !
Αννα Μαστοράκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου