Σε ζώνη υψηλού κινδύνου το ΚΙΝΑΛ μετά τη ρήξη με Βενιζέλο

ΜΑΡΙΟΣ ΔΑΝΗΛΟΠΟΥΛΟΣ - Kathimerini.gr

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή, το απόγευμα του Σαββάτου, η τοποθέτηση του Γιώργου Καμίνη στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ, η «αλυσιδωτή αντίδραση» που θα ακολουθούσε, ήταν ζήτημα χρόνου. Και αυτός ο χρόνος ήταν λίγα μόλις λεπτά, εντός των οποίων, με δήλωσή του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έθετε ουσιαστικά εαυτόν εκτός κόμματος.

Το «διαζύγιο» των δύο πλευρών ήταν πλέον γεγονός και η είδηση, έδωσε τη θέση της στη συζήτηση γύρω από το τι πραγματικά σηματοδοτεί και με ποιο σκεπτικό ελήφθη αυτή η απόφαση της ηγεσίας του Κινήματος, που σίγουρα ξάφνιασε αρκετούς.

Στην άτυπη ενημέρωση που ακολούθησε από τη Χαρ. Τρικούπη, μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ένα συγκεκριμένο σημείο: η επιλογή του κ. Καμίνη, τόνιζαν οι πηγές του ΚΙΝΑΛ, «ανοίγει μια τεράστια πόρτα για όλους τους προοδευτικούς πολίτες που έχουν απογοητευθεί από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, για να συνταχθούν με το Κίνημα Αλλαγής στις επόμενες εκλογές». Ανάλογη ήταν και η τοποθέτηση του εκπροσώπου Τύπου της παράταξης, Παύλου Χρηστίδη, σήμερα το πρωί στην ΕΡΤ.

Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά που η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα με αποδέκτη τη «δεξαμενή» των ψηφοφόρων που από το 2012 είχαν μετατοπιστεί από το στρατόπεδό του προς την Κουμουνδούρου. Με τα δεδομένα όμως που προέκυψαν από τις ευρωεκλογές και με τον ΣΥΡΙΖΑ βαριά «τραυματισμένο», η Χαρ. Τρικούπη φαίνεται πως θεωρεί τις επερχόμενες εθνικές κάλπες ως την ιδανική συγκυρία για την τελική αντεπίθεση απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, στη μάχη για τα σκήπτρα στον «μεσαίο» χώρο. Και αυτό ακριβώς το κομμάτι των ψηφοφόρων είναι που εκτιμά ότι μπορεί, με τον «επαναπατρισμό» του, να ψαλιδίσει τη διαφορά από το κυβερνών κόμμα.

Το ζήτημα που τίθεται ωστόσο δεν έχει να κάνει τόσο με την επιλογή του κ. Καμίνη, όσο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό δημοσίως πως δεν θα ήταν υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη, «δείχνοντας» ότι επιθυμία του ειναι η πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Συνεπώς, το ενδεχόμενο να αποχωρήσει, σε περίπτωση που δεν του προσφερόταν η θέση, αν δεν φάνταζε ως εξαιρετικά πιθανό, σίγουρα υπήρχε στο μυαλό της Φώφης Γεννηματά, όταν έλαβε την τελική της απόφαση.

Αποφάσισε λοιπόν να «θυσιάσει» ένα ιστορικό στέλεχος της παράταξης, ποντάροντας στο ότι θα προσθέσει στην εκλογική της βάση ψηφοφόρους που έχασε την πρώτη πενταετία της κρίσης και μετά την κυβερνητική συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία; Κανείς, πλην την ηγεσίας, δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. 

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται σίγουρα για μια κίνηση με σημαντικό πολιτικό ρίσκο:

Από τη μια, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ φαίνεται πως εκτιμά ότι η συγκεκριμένη επιλογή ισοδυναμεί με «προοδευτική διεύρυνση», η οποία, με δεδομένη την καθαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ στις ευρωεκλογές, μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός αύξησης της δύναμης του κόμματος στον κεντροαριστερό χώρο.

Από την άλλη, πολλές είναι φωνές (στις οποίες προστέθηκαν μάλιστα και συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη αργά χθες το βράδυ) που εκφράζουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, κάνοντας λόγο για κίνδυνο αποσυσπείρωσης, που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικός, λίγες μόλις εβδομάδες πριν τις εκλογές. 

Η κ. Γεννηματά, ζύγισε τα δεδομένα και έλαβε την απόφαση. Το αποτέλεσμα θα φανεί στην κάλπη της 7ης Ιουλίου.