Στον «πάγο» από το 2019 οι αλλαγές της κυβέρνησης για το ΕΣΥ – Οι 5 πολιτικοί λόγοι που μπλόκαραν τα σχέδια

Στον «πάγο» από το 2019 οι αλλαγές της κυβέρνησης για το ΕΣΥ – Οι 5 πολιτικοί λόγοι που μπλόκαραν τα σχέδια

Τα σχέδια της κυβέρνησης για τις αλλαγές του ΕΣΥ και οι λόγοι που δεν υλοποιούνται μέχρι σήμερα

Μαρία Γλένη HR

Παγωμένα εξακολουθούν να είναι τα σχέδια της κυβέρνησης για τις αλλαγές του ΕΣΥ τις οποίες είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης από την αρχή της θητείας της ΝΔ το 2019.

Οι ρηξικέλευθες αλλαγές στο δημόσιο σύστημα υγείας για τις οποίες είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση, προς ώρας δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Τα αίτια φαίνεται πως είναι πολλά και έχουν πολιτικό υπόβαθρο αφού όπως όλες οι κυβερνήσεις, το βλέμμα είναι πάντα στραμμένο στις δημοσκοπήσεις αλλά και στις επόμενες κάλπες.

Οι αλλαγές υπουργών και το ΕΣΥ

Οι προαναγγελίες της κυβέρνησης για τις ριζικές αλλαγές στο σύστημα υγείας είχαν σχεδιαστεί και μελετηθεί. Άλλωστε βρισκόταν και στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ του 2019. Ωστόσο οι πολιτικές εξελίξεις αλλά και οι συνεχείς αλλαγές των υπουργών δεν φαίνεται να συνέβαλαν στην επίτευξη του στόχου.

Ήδη από το 2019, τέσσερις υπουργοί υγείας έχουν καθίσει στην καρέκλα της οδού Αριστοτέλους χωρίς κανένας από αυτούς να προχωρήσει τελικώς σε όσα η κυβέρνηση ευαγγελιζόταν ότι θα τροποποιήσει.

Βασίλης Κικίλιας, Θάνος Πλεύρης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αλλά και τώρα Άδωνις Γεωργιάδης, όπως όλα δείχνουν αλλά και διαπιστώνουν οι ασθενείς μέσα στα νοσοκομεία, προχωρούν σε μια διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων χωρίς όμως να διαφοροποιήσουν πολύ την εικόνα του ΕΣΥ στα μάτια του ελληνικού πληθυσμού.

Εξάλλου τα σχέδια για συμμάζεμα του συστήματος που σήμερα λειτουργεί με κατακερματισμένες υπηρεσίες, δεν ξεκίνησαν ποτέ.

Η πανδημία

Στο μεταξύ ο προγραμματισμός της κυβέρνησης για τα νοσοκομεία μπλόκαρε και στο κύμα της πανδημίας που σάρωσε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα σχέδια που μπορεί να είχε στα συρτάρια της αλλά και οι έτοιμες μελέτες για το τι θα αλλάξει στο ΕΣΥ, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ καθώς η εγρήγορση αλλά και ο πανικός που επικράτησε λόγω του κορωνοϊού ανέτρεψαν όλους τους σχεδιασμούς.

Τόσο ο Βασίλης Κικίλιας όσο και ο Θάνος Πλεύρης υποχρεώθηκαν να εστιάσουν στην αντιμετώπιση του πανδημικού κύματος και όχι στις αλλαγές στα δημόσια νοσοκομεία. Ωστόσο φαίνεται πως η πανδημία ήταν μια χρυσή ευκαιρία για να εδραιωθούν κάποιες αλλαγές μέσα στο δημόσιο σύστημα υγείας, για τις οποίες ωστόσο ουδείς έδωσε την απαραίτητη βαρύτητα.

Νέα ΠΦΥ χωρίς κονδύλια

Ένα εμβληματικό έργο θα μπορούσε να είχε αφήσει πίσω της όμως η κυβέρνηση με την δημιουργία μιας νέας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα συμπεριελάμβανε και τον προσωπικό γιατρό.

Ωστόσο η άρνησή της να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια όχι μόνο δεν έστησε από την αρχή τις μονάδες της πρωτοβάθμιας φροντίδας όπως είναι τα κέντρα υγείας και τα πολυϊατρεία στις απομακρυσμένες περιοχές, αλλά ούτε καν έδωσε την απαραίτητη ανάσα στον προσωπικό γιατρό για να παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες στη γειτονιά στους πολίτες.

Έτσι το εγχείρημα έμεινε στη μέση και ουσιαστικά ουδείς πολίτης ακόμη και σήμερα εξυπηρετείται αρκούντως ικανοποιητικά από τον προσωπικό του γιατρό. Άλλωστε σχεδόν οι μισοί δικαιούχοι έχουν εγγραφεί στο σύστημα του προσωπικού γιατρού, μια προσπάθεια που δεν προσέλκυσε τον ιατρικό κόσμο ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν τα απαραίτητα κονδύλια για τις αμοιβές των γιατρών.

Οικονομικές προτεραιότητες σε άλλα πεδία

Πάντως για να αποκτήσει η χώρα ένα πλήρες και ικανοποιητικό σύστημα υγείας που θα καλύπτει ολόκληρο τον πληθυσμό με ευκολία και χωρίς δυσκολίες στην πρόσβαση, θεωρείται βέβαιον ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια.

Ωστόσο ακόμη και σήμερα η χρηματοδότηση του ΕΣΥ παραμένει περιορισμένη παρότι οι συνδικαλιστικοί φορείς εδώ και χρόνια επιμένουν πως θα πρέπει να αυξηθούν τα χρήματα που διαθέτουν οι κυβερνήσεις για τα νοσοκομεία και όλες τις μονάδες.

Και αυτή η κυβέρνηση όμως παρότι βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας πάνω από 5 χρόνια δεν φαίνεται να έχει σε προτεραιότητα την ικανοποιητική χρηματοδότηση του συστήματος υγείας, κάτι που διεφάνη προσφάτως ακόμη και από την φαρμακευτική πολιτική που ακολουθεί.

Όχι μόνο δεν χρηματοδοτεί τα νοσοκομεία αλλά ούτε καν τις απαραίτητες φαρμακευτικές θεραπείες για τους πολίτες, με αποτέλεσμα και να κουρεύονται φάρμακα απαραίτητα, αλλά και οι φαρμακευτικές εταιρείες να είναι υποχρεωμένες να επιστρέφουν πάνω από το 80% των εισοδημάτων που θα περίμεναν.

Το πολιτικό κόστος

Όμως ο φόβος της κυβέρνησης και για το πολιτικό κόστος που μπορεί να επιφέρουν οι αλλαγές στο υγειονομικό σύστημα φαίνεται ότι φρέναρε τις όποιες μεταρρυθμιστικές αλλαγές.

Παρότι στο σχεδιασμό ήταν να υπάρξουν συγχωνεύσεις κλινικών που σήμερα υπολειτουργούν με το ίδιο αντικείμενο και χωρίς το απαραίτητο προσωπικό, ουδείς από τους 4 υπουργούς υγείας που πέρασαν από την οδό Αριστοτέλους θα ήθελε να προχωρήσει σε μια τέτοια αλλαγή.

Εξάλλου μια τέτοια τροποποίηση στα δημόσια νοσοκομεία θα προκαλούσε έντονες αντιδράσεις τόσο στο προσωπικό όσο και στις τοπικές κοινωνίες ειδικά μάλιστα εάν θα υπήρχαν συγχωνεύσεις νοσοκομείων ή αλλαγή χρήσης.