Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Η ακτινογραφία της στρεβλής αγοράς φαρμάκου



REPORTER.GR

Στην εντατική κινδυνεύει να μπει η ελληνική φαρμακοβιομηχανία η οποία επιχειρεί, σε ένα θεσμικό περιβάλλον που διέπεται από κανόνες μιας στρεβλής πολιτικής φαρμάκου.

Οι φαρμακοβιομηχανίες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας ότι η παραγωγή τους κινδυνεύει με αφανισμό εάν συνεχιστεί η προσπάθεια συμπίεσης της τιμής των γενοσήμων, και εάν διατηρηθούν τα εμπόδια στη χρήση τους. Εκπρόσωποι μάλιστα της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) σημειώνουν ότι διεκδικούν την άρση των αντικινήτρων και όχι την επιβολή μέτρων στήριξης της φαρμακοβιομηχανίας. Όπως επισημαίνουν κύκλοι της αγοράς, οι φαρμακοβιομηχανίες, οι ίδιες δεν πρόκειται να εξαφανιστούν από το χάρτη σε περίπτωση που δεν αλλάξει κάτι στην γενικότερη πολιτική φαρμάκου, απλώς θα μετατραπούν από παραγωγικές μονάδες σε εισαγωγικές, όπως συμβαίνει με όλες σχεδόν τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, με τις αναμενόμενες επιπτώσεις στην αποβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας και απασχόληση.



Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία είναι σε θέση να καλύψει παραγωγικά άμεσα το 70% των φαρμακευτικών αναγκών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και το 50% της νοσοκομειακής προσφέροντας παράλληλα σημαντική εξοικονόμηση στη συνολική φαρμακευτική δαπάνη.

Από τα βασικότερα προβλήματα στην πολιτική, που διέπει το φάρμακο στη χώρα μας, είναι το γεγονός ότι τα γενόσημα «βγαίνουν» στην αγορά σε τιμή ίση με το 32,5% της αντίστοιχης του πρωτότυπου φαρμάκου (όταν αυτό έχασε την πατέντα). Με δεδομένο μάλιστα ότι η τιμή του φαρμάκου και ο όγκος σημειώνουν ραγδαία πτώση στην πορεία της κυκλοφορίας στην αγορά, η έναρξη διάθεσής τους από τόσο συμπιεσμένη τιμή καθιστά ασύμφορη την παραγωγή τους.

Παράλληλα η απαγόρευση της διαφήμισης φαρμάκων γενόσημων σε αντίθεση με τα πρωτότυπα (η εμπορική προώθηση των οποίων επιτρέπεται) και η αποκλειστική συνταγογράφηση με τη δραστική ουσία, καθιστά εκ των πραγμάτων σχεδόν απίθανη και εξαιρετικά δύσκολη την εμπορική επιβίωση των γενοσήμων. Και αυτό γιατί επί μία τουλάχιστον δεκαετία, που ισχύει το πατέντο του πρωτότυπου, και πριν την κυκλοφορία των γενοσήμων οιφαρμακευτικές θεραπείες ταυτίζονται με το brand των πολυεθνικών φαρμάκων. Αποτέλεσμα είναι να υποκαθίστανται σταδιακά τα παλαιότερα φάρμακα από νεότερα φάρμακα.

Ιδιαίτερα προβλήματα παρατηρούνται και στη συνταγογράφηση φαρμάκωνόπου απαιτούνται τομές, ώστε η διαδικασία – σε όλη την αλυσίδα της - να υπόκειται σε συνεχείς ελέγχους. Η εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων και μητρώων ασθενών για τα φάρμακα υψηλού κόστους θα οδηγούσε σε άμεσο εξορθολογισμό της συνταγογράφησης. Την ίδια στιγμή θα πρέπει γιατροί και ασφαλιστικοί φορείς να υπόκεινται σε δεσμευτικές συνταγογραφικές οδηγίες και όρια ώστε να αποτρέπονται φαινόμενα υπερσυνταγογράφησηςφαρμάκων τα οποία δεν απαιτούνται.

Σήμερα το σύστημα τιμολόγησης κατευθύνει – εμμέσως - τους εμπλεκόμενους στην υγεία (γιατρούς, φαρμακοποιούς κτλ) στην συνταγογράφηση πρωτότυπων φαρμάκων. 

Στην περίπτωση μάλιστα της συνταγογράφησης με βάση τη δραστική ουσία και όχι την εμπορική ονομασία φωτογραφίζονται ουσιαστικά τα πρωτότυπα,πατενταρισμένα φάρμακα αποπροσανατολίζοντας την αγορά (και ασφαλισμένους) και πάλι από τα γενόσημα. Ο γιατρός από την πλευρά του προτιμά να συνταγογραφήσει ένα φάρμακο, που γνωρίζει έναντι εκείνου του οποίου γνωρίζει τη δραστική ουσία μόνο και όχι την πλήρη σύστασή του. Όσο ισχύει και η απαγόρευση αναγραφής στη συνταγογράφηση της επωνυμίας των γενοσήμων, ούτε ο γιατρός μπορεί να εξοικειωθεί και να ενημερωθεί για τα νέα γενόσημα που κυκλοφορούν, ούτε ο ασφαλισμένος πρόκειται να αισθανθεί πιο ασφαλής στην περίπτωση που το χορηγηθεί γενόσημο αντί πρωτότυπου.

Την ίδια στιγμή με την συνολική φαρμακευτική δαπάνη να είναι κλειστή στα1,96 δισ. ευρώ, όσο περιορίζεται η χορήγηση γενοσήμων, τόσο αυξάνεται η χρήση των πρωτότυπων φαρμάκων σε βάρος του συνολικού προϋπολογισμού καθώς είναι και ακριβότερα και επιβαρύνουν το σύστημα της φαρμακευτικής δαπάνης. Όσο όλα τα φάρμακα γενόσημα, πρωτότυπα, παντενταρισμένα, off patent, ακριβά βρίσκονται στην ίδια «πίτα» του κλειστού προϋπολογισμού, η μείωση της χρήσης από μία κατηγορία, ευνοεί μια άλλη κατηγορία φαρμάκων. 

Χαρά Αυγερινού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου