Το πέπλο της κοινωνικής ευαισθησίας

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ - kathimerini.gr

Με φανερή περιέργεια, η κοινή γνώμη παρακολουθεί κάτι που μοιάζει με χορό των επτά πέπλων. Αυτά που πέφτουν με ρυθμό, το ένα μετά το άλλο και αποκαλύπτουν τελικά τη γυμνή αλήθεια.

Επεσε το πέπλο του αντιμνημονιακού αγώνα, το άλλο με την αντίσταση στους πιστωτές, αλλά και το ηθικό πλεονέκτημα. Εχει μείνει αδιόρατο αλλά στέρεο, το πέπλο της κοινωνικής πολιτικής. Μπορεί να μην είμαστε πιο ηθικοί, κάνουμε λάθη, αλλά είμαστε υπέρ των φτωχών. Αυτούς εκπροσωπούμε και δίνουμε έμφαση στην υγεία, στην κοινωνική πολιτική.

Αυτό το πέπλο, της κοινωνικής ευαισθησίας, παραμέρισε αθόρυβα, σχεδόν ασυναίσθητα, η Στατιστική Αρχή εκδίδοντας τις προηγούμενες ημέρες δύο «βαρετά» δελτία Τύπου που πέρασαν απαρατήρητα.

Εμεινε βέβαια το πλεονέκτημα να λένε παλιά πράγματα με καινούργιες λέξεις. Χαρακτηριστικό δείγμα από πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού Τσίπρα: «Εχει σταματήσει εδώ και τρία χρόνια η συρρίκνωση και η υποβάθμιση των δομών και υπηρεσιών υγείας. Και έχει ξεκινήσει σιγά σιγά, αλλά σταθερά πιστεύω, μια αντίστροφη πορεία. Αυτή της ουσιαστικής ενίσχυσης και, εν τέλει, της επαναθεμελίωσης της καθολικότητας της υγειονομικής περίθαλψης για όσους και όσες ζουν σε αυτή τη χώρα. Ανεξαρτήτως εισοδήματος, ανεξαρτήτως ασφαλιστικής ικανότητας, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, ανεξαρτήτως καταγωγής ή οποιουδήποτε άλλου προσδιορισμού».

Το μικρό πρόβλημα είναι ότι η πραγματικότητα των αριθμών διαψεύδει τη ρητορεία της προπαγάνδας. Η συνολική χρηματοδότηση της υγείας από 8,41% του ΑΕΠ που ήταν το 2013 με τους «νεοφιλελεύθερους», περιορίστηκε την εποχή των «ευαίσθητων» σε 8,04% του ΑΕΠ το 2017, μαθαίνουμε από το δελτίο των λογαριασμών υγείας της Στατιστικής Αρχής. Δεν είναι και πολύ κακό, θα ισχυριστεί κάποιος. Η αλήθεια όμως είναι ότι κατά τη διακυβέρνηση των ευαίσθητων, οι κρατικές δαπάνες για την υγεία περιορίστηκαν από 4,6 δισ. ευρώ το 2013 σε 3,9 δισ. ευρώ το 2017. Την ίδια περίοδο, οι δαπάνες υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, που προέρχονται κυρίως από εισφορές εργοδοτών και εργαζόμενων, παρέμειναν σχεδόν σταθερές στα 4,8 δισ. ευρώ, όπως επίσης και οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία που παραμένουν παρά την κρίση πάνω από 5,6 δισ. ευρώ, περισσότερες από τις κρατικές δαπάνες.

Χρόνια αριστερής μπουρδολογίας για κοινωνική πολιτική ανάγκασαν τους ιδιώτες να πληρώνουν περισσότερα για την υγεία. Από τη συνολική δαπάνη υγείας ο κρατικός προϋπολογισμός καλύπτει πλέον το 27,5% ενώ το 2013 καλυπτόταν το 30,5%! Οι οπαδοί «του ασφαλιστικού συστήματος Πινοσέτ» (!) πλήρωναν μεγαλύτερο μέρος της υγείας. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί πλήρωσαν το 2017 το 33,3% των δαπανών. Για προφανείς λόγους η δαπάνη ιδιωτικής ασφάλισης αυξήθηκε στο 4% της συνολικής δαπάνης ενώ επίσης αυξήθηκαν οι πληρωμές ιδιωτών που επιβαρύνονται με 34,8% των εξόδων υγείας.

Παράλληλα, μειώθηκαν οι δαπάνες για κοινωνική προστασία. Οι καθαρές κοινωνικές παροχές από 42,9 δισ. ευρώ το 2014 περιορίστηκαν στα 42,5 δισ. ευρώ το 2016.

Μην απογοητεύεσθε. Το είπε ξεκάθαρα: «Και αυτή την προσπάθεια την υλοποιούμε και θα συνεχίσουμε να την υλοποιούμε με ακόμα περισσότερα μέσα, καθώς πλέον αυξάνονται και τα περιθώρια για να το πράξουμε αυτό». Εύκολες οι υποσχέσεις. Δεν κοστίζουν τίποτα και κάποιος θα τις πιστέψει. Υπάρχουν ακόμη μερικά πέπλα.