Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ

Δημήτρης Ν.Πατσάκης,8.8.13

Το «τιμολόγιο» των νοσηλειών, παρά την γενικευμένη του εφαρμογή στο σύνολο των παρόχων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, δεν είναι του ίδιου πάντοτε αποτελέσματος, αναφορικά με το είδος και την εξέλιξη της κατάστασης των ασθενών. Οι παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά οφείλονται σε μια σειρά λόγων.

1. Η «προέλευση» των ασθενών
Όσοι προσέρχονται, συχνά με την διαδικασία του «επείγοντος» περιστατικού και εισάγονται με την ανάλογη γνωμάτευση των εφημερευόντων ιατρών, δεν έχουν την ίδια «ταχύτητα» παροχής νοσηλευτικών υπηρεσιών. Ειδικά στο διάστημα Παρασκευής-Κυριακής, αρκετά περιστατικά απλώς «φιλοξενούνται» στις δομές, με επιβάρυνση των ασφαλιστικών τους φορέων.

2. Η αλλαγή «Κ.Ε.Ν»
Λόγω της μέγιστης χρέωσης (σε ημέρες νοσηλείας), η παραμονή των νοσηλευομένων πέραν των χρονικών ορίων της αρχικής διάγνωσης, επιμηκύνεται με την παροχή δυνατότητας αλλαγής Κ.Ε.Ν. Ο έλεγχος των περιπτώσεων αυτών πολύ συχνά απουσιάζει. Φυσικά, λόγω της μηδενικής επιβάρυνσης των ασθενών (απολύτως λογικής), δεν διαπιστώνεται ανάλογος προβληματισμός των ιδίων και των οικείων τους. Φυσικά, εξαιρούνται οι περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει ιδιωτική συμμετοχή λόγω αναβάθμισης του «ξενοδοχειακού» τμήματος της νοσηλείας, τις οποίες καλύπτουν οι τελευταίοι.

3. Οι «προσωπικές» επιλογές
Σε αρκετές κλινικές, παρουσιάζεται σημαντικά διαφοροποιημένη ροή ασθενών από άλλες περιοχές, συνεπεία π.χ. καταγωγής των θεραπόντων ιατρών από τις προαναφερόμενες. Φυσικά, οι αιτίες της «υποκλοπής» νοσηλευτικού έργου από τα νοσοκομεία της περιοχής προέλευσης των ασθενών, στα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν τις περισσότερες φορές να αντιμετωπισθούν τα εν λόγω περιστατικά, είναι περιττό να αναφερθούν.

4. Οι «extra» χρεώσεις
Ενώ ,για όσα Κ.Ε.Ν. επιβαρύνονται με επιπλέον κόστος φαρμακευτικής περίθαλψης (δηλ. εκτός «κλειστού» νοσηλείου), ο γενικός κανόνας προβλέπει συγκεκριμένη τιμή (χονδρική,πλέον 5% + Φ.Π.Α), σε αντίθεση με το παρελθόν (τιμή «κτήσης»), ενώ σήμερα υπάρχουν τιμές κατώτερες (Συμβάσεις Ε.Π.Υ, τυχόν εκπτώσεις και rebates προμηθευτών), για το σύνολο ή για ορισμένα νοσοκομεία, δεν υπάρχει καμμιά απολύτως διευκρίνιση από μέρους των ασφαλιστικών φορέων για το ποιες τιμές ακριβώς συμφωνούν να εξοφλούν, πέραν του Κ.Ε.Ν. Ενώ δηλαδή από το μικρό περιφερειακό νοσοκομείο στο γ΄βάθμιο, υπάρχει σαφής μείωση κόστους, τουλάχιστον φαρμάκων, οι χρεώσεις είναι ενιαίες, επιβαρύνοντας πάντοτε τα ασφαλιστικά ταμεία.

5. Οι επιπλοκές
Δεν είναι της ειδικότητάς μας η διερεύνηση ή η αξιολόγηση των λόγων και των αιτιών των επανεισαγωγών, εξαιτίας επιπλοκών ή τυχόν λανθασμένης διάγνωσης. Το βέβαιο πάντως είναι πως η έλλειψη σχετικών δεδομένων που κρίνουν και την «ποιότητα» κάθε νοσοκομείου, είναι παντελής και ίσως μοναδική σε επίπεδο Ε.Ε. Το κόστος της αντιμετώπισης παρόμοιων περιπτώσεων, βαρύνει και πάλι τα ασφαλιστικά ταμεία και ανάλογα τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων, με την έννοια πως τα νοσήλεια και οι χρεώσεις απέχουν κατά πολύ από τα πραγματικά.

6. Οι καθυστερήσεις
Ενδεχόμενη έλλειψη υλικών, αδυναμία άμεσης διεξαγωγής εργαστηριακών ελέγχων (μικροβιολογικές,βιοχημικές, απεικονιστικές εξετάσεις) κ.τ.λ. παρατείνουν συχνά την νοσηλεία και την ανάλογη θεραπευτική αγωγή, επιβαρύνοντας τους ασθενείς και τους οικείους τους αλλά και τα ασφαλιστικά τους ταμεία, με αρνητικές συνέπειες ως προς το κόστος της νοσηλείας.

Συμπεράσματα (;)
​Συμφωνώντας στο γενικό κανόνα της μορφής «γρήγορα ναι, πρόχειρα όχι», η αναδιάταξη του Ε.Σ.Υ (αλλαγές χρήσης μονάδων, gate-keeping με ουσιαστικά α΄βάθμια περίθαλψη, ενίσχυση νοσηλευτηρίων κυρίως με νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό και ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργίας τους), αφενός αποτελεί ένα «στοίχημα» της πολιτικής ηγεσίας του Υ.Υ&Κ.Α και αφετέρου αποκαθιστά ένα σοβαρό μέρος της ήδη βεβαρυμένης εικόνας της δημόσιας υγείας στην συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών, ασθενών ή όχι.