ΠΡΟΣ ΕΟΠΥΥ: ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ «ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ» ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ-1

Δημήτρης Ν.Πατσάκης,10.9.13

Η επικέντρωση της Πολιτικής Υγείας στην μέτρηση και σύγκριση μόνο των οικονομικών μεγεθών, έχει «εξαφανίσει» την αναφορά στα μη ποσοτικά μεγέθη πουν σχετίζονται με το αναμενόμενο και τελικά επιτεύξιμο αποτέλεσμα. Οι συμμετέχοντες στο σύστημα έχουν, μέχρι στιγμής, αμελήσει να θέσουν επί τάπητος τα στοιχεία που συνιστούν αυτό που αποκαλείται «Ποιότητα».

Τι αφορά όμως στην Ποιότητα στον χώρο της Υγείας; 

Από την μια, σαφώς το επίπεδο της διαθέσιμης περίθαλψης στον χρήζοντα ανάγκης περίθαλψης, όταν διαπιστώνεται, όπου ακριβώς εμφανίζεται στον χώρο, στον κατάλληλο τόπο και χρόνο, με τελικό στόχο το καλύτερο πάντοτε αποτέλεσμα, είτε θεραπείας είτε βελτίωσης του επιπέδου της ζωής του. Ανάλογα, η αποτελεσματικότητα στην παροχή υπηρεσιών με τον καλύτερο δυνατό οικονομικό τρόπο, εξορθολογίζοντας την κατανομή των διαθέσιμων πόρων, ειδικά όταν οι τελευταίοι είναι περιορισμένοι, όπως στην τρέχουσα συγκυρία.

Οι ασθενείς, από την δική τους σκοπιά, επιθυμούν την μεγιστοποίηση της δυνατότητας πρόσβασης στις δομές που παρέχουν τις υπηρεσίες, τόσο σε επιλογές όσο και σε καταλληλότητα. Αντιληπτό προφανώς είναι πως κάθε πλευρά έχει διαφορετικό τρόπο σύλληψης της έννοιας.

Η επίτευξη της Ποιότητας, επιτυγχάνεται και όταν οι διαδικασίες και η τελική διάθεση των υπηρεσιών εκπληρώνουν τους σχεδιασμούς τους, προσαρμοζόμενες στις ανάγκες αλλά και στις απαιτήσεις των εσωτερικών και εξωτερικών «πελατών».

Καταλήγοντας σε ένα βασικό αξίωμα, αυτό είναι:

-Άμεση προσφορά της κατάλληλης επιλογής, ανάλογα με τις 

δυνατότητες της δομής &

-Συνεχής προσπάθεια για διαρκή βελτίωση των προσφερομένων υπηρεσιών

Στόχοι της Ποιότητας

-Αποτελεσματικότητα (effectiveness)

-Αποδοτικότητα (efficiency) &

-Τεχνική ανταγωνιστικότητα (technical competence)

Τα παραπάνω, εύλογο είναι πως είναι κατορθωτά μόνο μέσω ορθών διαδικασιών, απλοποποιημένων και με αναφορά στην εξοικονόμηση πόρων. Συνεπώς, κάθε επανάληψη π.χ. εξέτασης είναι σε βάρος του ποιοτικού αποτελέσματος.

-Ασφάλεια

Εκτός από την μείωση ατυχημάτων (π.χ. από κακή ποιότητα υλικών) και την επιβάρυνση –σωματικά ή και ψυχικά- των ατόμων (παρόχων και ληπτών), η υποβάθμιση της «ασφάλειας» είναι δεόντως σε βάρος της προσφοράς υπηρεσιών, δεδομένου του χρόνου που διατίθεται για την αντιμετώπιση των συνεπειών. Εκτός αυτού, η δημοσιοποίηση των στοιχείων βλάπτει το κύρος της δομής και του συνόλου και μειώνεται ο αναγκαίος βαθμός «εμπιστοσύνης» στο σύστημα.

-Βελτίωση της προσβασιμότητας

Ο σχεδιασμός των υπηρεσιών βασίζεται στην εγγύτητα και την μείωση του χρόνου πρόσβασης, για όλους ανεξαίρετα τους πάσχοντες. Αντίστοιχα, ο σεβασμός στην προσωπικότητά τους και η προσαρμογή της φροντίδας στις τυχόν ιδιαιτερότητές τους, είναι στοιχεία που βελτιώνουν την ποιότητα.

-Η διαρκής επαφή υπηρεσιών-ασθενών

Η φροντίδα δεν εξαντλείται με την έκδοση π.χ. εξιτηρίου ή τέλους της συνεδρίας. Ζητήματα αξιολόγησης, βελτίωσης και συνεχούς ελέγχου της πορείας της υγείας των ασθενών είναι προαπαιτούμενα και μετά το τέλος της θεραπευτικής διαδικασίας. Το πρόβλημα της διαρκούς μετάβασης από τμήμα σε τμήμα ή από τόπο σε τόπο, μειώνει ανάλογα την ποιότητα που έχει προηγουμένως επιτευχθεί.

-Ενδο-υπηρεσιακές προσωπικές σχέσεις

Τα στελέχη κάθε βαθμίδας είναι αναγκασμένα να διατηρούν και να επαυξάνουν την συνεργασία τους, αποκλειομένων των προσωπικών ανταγωνισμών και επαγγελματικών αντιθέσεων. Ποιότητα είναι δυνατόν να υπάρξει μόνον όπου η «ομάδα» λειτουργεί με τέτοιο τρόπο. Οπωσδήποτε, η καταλληλότητα των χώρων και η επάρκεια των υποδομών, συμβάλλει αποφασιστικά και στην ψυχολογική διάθεση των ατόμων.

(συνεχίζεται)