Τι επιφέρει η υπό-επένδυση της Υγείας στην Ελλάδα- Αναγκαία η γενναία αύξηση χρηματοδότησης

Συντάκτης: Μαρία Αλιμπέρτη - Virus.com.gr

Χαμηλοί δείκτες ποιότητας ζωής και υψηλή πολυνοσηρότητα είναι οι συνέπειες της χρόνιας υποχρηματοδότησης του τομέα της Υγείας στην χώρα μας. Στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Υγείας Gastein (EHFG 2023 παρουσιάστηκαν τα ευρήματα της μελέτης «Ο αντίκτυπος της υπο-επένδυσης στο Φάρμακο & τις Υπηρεσίες Υγείας: Οι περιπτώσεις της Πολωνίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδας».

Η μελέτη υλοποιήθηκε από το από το Ινστιτούτο Πολιτικών, Οικονομικών & Κοινωνικών Ερευνών (Ι.Π.Ο.Κ.Ε.), με επιστημονικό υπεύθυνο τον Καθηγητή του Ε.Κ.Π.Α., κ. Ιωάννη Υφαντόπουλο με την υποστήριξη της Viatris Europe και είχε παρουσιαστεί στην Ελλάδα από κοινού με την Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας. Από την μελέτη προκύπτει η επείγουσα ανάγκη για δράση με στόχο την εξισορρόπηση των ανισοτήτων σε θέματα υγείας μεταξύ των πολιτών των περιφερειακών ευρωπαϊκών κρατών και της υπόλοιπης Ευρώπης.

Μειωμένοι οικονομικοί πόροι

Οι κλειστές «στρόφιγγες» των δαπανών για την Υγεία κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες στα κράτη της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπως συνέβη και στην χώρα μας επέφεραν «σημαντικά λιγότερα έτη υγιούς επιβίωσης για τους πολίτες τους σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη», όπως τονίστηκε στο ευρωπαϊκό συνέδριο για την πολιτική υγείας. Στην ειδική ενότητα με τον τίτλο «Συστήματα υγείας σε κρίση – η περίπτωση των περιφερειακών ευρωπαϊκών κρατών» τονίστηκε πως είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθούν λύσεις για τις ανισότητες σε θέματα υγείας μεταξύ των πολιτών των περιφερειακών ευρωπαϊκών κρατών και της υπόλοιπης Ευρώπης. Η υποχρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας συνεπάγεται τη μετακύλιση του κόστους από το δημόσιο τομέα στις τσέπες των Ελλήνων πολιτών αλλά και την επιπλέον επιβάρυνση στα ελληνικά νοικοκυριά, δημιουργώντας υψηλά επίπεδα καταστροφικών δαπανών. Δυσκολίες δημιουργούνται στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει από τις χώρες της Ε.Ε.-27 τη μεγαλύτερη αύξηση στις ανικανοποίητες υγειονομικές ανάγκες. Επιπλέον, η Ελλάδα συνδέεται με τους χαμηλότερους δείκτες ποιότητας ζωής από όλα τα κράτη της Ε.Ε., με 1 στους 3 Έλληνες (36%) να ζουν με χαμηλή ποιότητα ζωής.

Αναφερόμενος στα ευρήματα της μελέτης ο καθηγητής του Ε.Κ.Π.Α., Ιωάννης Υφαντόπουλος επεσήμανε ότι «Η δεκαετής οικονομική κρίση, τα τρία μνημόνια και στη συνέχεια η επιδημιολογική κρίση της COVID-19, επηρέασε σημαντικά την υποχρηματοδότηση του συστήματος υγείας στην Ελλάδα. Η κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία στη χώρα μας δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως σπατάλη δημόσιων πόρων αλλά ως ευκαιρία επένδυσης στην υγεία του πληθυσμού, δηλαδή του ανθρώπινου κεφαλαίου της οικονομίας μας».

Συνέπειες

Η φειδωλότητα στη ροή των πόρων είναι ενδεικτική εάν λάβουμε υπόψη μας πως το ποσοστό του ΑΕΠ για επενδύσεις στην υγεία στις επιλεγμένες χώρες εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από το Μ.Ο. των Ε.Ε.-27 στην Ελλάδα 9%, στην Πολωνία 6,5%, στην Ρουμανία 5,7% του ΑΕΠ, ενώ το Μ.Ο. της Ε.Ε. να βρίσκεται στο 10%. Σε αυτές τις χώρες αυτές παρατηρούνται υψηλά επίπεδα ιδιωτικών δαπανών υγείας από τους ασθενείς (Ελλάδα 35%, Πολωνία 20%, Ρουμανία 19% έναντι 15,3% του Μ.Ο. της Ε.Ε.). Από την μελέτη καταδεικνύεται ότι οι χαμηλές επενδύσεις προκάλεσαν συνδυαστικά καθυστερήσεις στη λειτουργία των υπηρεσιών υγείας που προκλήθηκαν από την COVID-19, σημαντικά χαμηλότερο προσδόκιμο υγιούς διαβίωσης και λιγότερα έτη υγιούς διαβίωσης στο σύνολο των τριών χωρών σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ε.Ε., γεγονός που εντείνει τις υγειονομικές και κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης. Καθόλου τυχαία οι πολίτες αυτών των κρατών εμφανίζουν πολυνοσηρότητα καθώς και υψηλές ανικανοποίητες ιατρικές ανάγκες και συγκεκριμένα το 28% του πληθυσμού στην Ελλάδα, που βαίνουν αυξανόμενες συν τω χρόνω.