Βασιλική Αγγουρίδη - Virus
Τις ατραπούς που κινδυνεύουν να εισέλθουν οι ασθενείς με την υιοθέτηση των μέτρων, που φέρεται να σχεδιάζει η Αριστοτέλους για τα καινοτόμα φάρμακα, ανέδειξε η ηγετική ομάδα της φαρμακευτικής εταιρείας Roche Hellas.
Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε γύρω από τις προκλήσεις του συστήματος υγείας και τις προτάσεις για να καταστεί βιώσιμο, η Διευθύνουσα Σύμβουλος της Roche Hellas, Anne Nijs στην πρώτη δημόσια τοποθέτηση της προειδοποίησε ότι αν θεσμοθετηθούν τα μέτρα που σχεδιάζονται (δηλαδή το entry fee του 25% για τα νέα φάρμακα ή/και η προϋποθεση αποζημίωσης τους σε 14 χώρες, εκ των οποίων οι 7 να έχουν HTA), τα νέα φάρμακα θα καταστούν σπάνιο είδος για τους Έλληνες ασθενείς.
“Αν περάσουν τα μέτρα αυτά θα περιορίζεται όλο και περισσότερο η πρόσβαση των ασθενών σε νέες θεραπείες για σοβαρές παθήσεις”, προειδοποίησε η κ. Nijs.
Την ίδια ωρα, λανθασμένη κρίνεται από την εταιρία και η εκτίμηση για τον κλειστό προϋπολογισμό του νοσοκομειακού φαρμάκου, συνιστώντας ακόμη μια απειλή στην ανεμπόδιστη πρόσβαση των ασθενών στις καινοτόμες θεραπείες.
Όπως ανέφερε η Διευθύντρια Εταιρικών Υποθέσεων της Roche Hellas, Ξένια Καπόρη η νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη για το 2016 εκτιμάται στα 853 εκατ. €. Το νοσοκομειακό φάρμακο δεν υπολογίστηκε λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους, οδηγώντας σε υπέρβαση του προϋπολογισμού κατά 283 εκ., ποσό το οποίο καλείται να καλύψει η φαρμακοβιομηχανία.
Μάλιστα, ήδη η λανθασμένη εκτίμηση, οι περιορισμοί και η διαχείριση του κλειστού προϋπολογισμού έχουν προκαλέσει καθυστερήσεις στις θεραπείες των ασθενών και μεγάλη ταλαιπωρία για εκείνους και τους οικείους τους.
Όπως εξήγησε η κ. Καπόρη, από τα 734 εκατ. ευρώ για τη νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη το 2015, ποσό που κάλυπτε τη συνολική και πραγματική ετήσια ανάγκη, το 2016 αυθαίρετα και χωρίς κάποια τεκμηρίωση ορίστηκε ο κλειστός προϋπολογισμός στα 570 εκατ. ευρώ, μειωμένος κατά 22,3%. Κατ’ επέκταση η πραγματική δαπάνη θα ειναι 49,6% (283 εκατ. ευρώ) υψηλότερη από το όριο του κλειστού προϋπολογισμού και 16,2% υψηλότερα από την δαπάνη του 2015.
Με τη μηνιαία φαρμακευτική δαπάνη και ζήτηση να υπολογίζεται σε περίπου 71 εκατ. ευρώ, συνεπάγεται ότι τα 570 εκατ. ευρώ επαρκούν για την κάλυψη μόλις των πρώτων 8 μηνών του έτους.
Η κ. Nijs, βέβαια, εξέφρασε τη ανησυχία της για τη βιωσιμότητα συνολικά του Συστήματος Υγείας, σημειώνοντας πως όλες οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται έχοντας στο επίκεντρο τους ασθενείς. Επεσήμανε παράλληλα πως «ένα σύστημα υγείας το οποίο δεν εγγυάται τη βιωσιμότητα των παρόχων του, θέτει σε κίνδυνο την πρόσβαση των ασθενών σε καινοτόμες θεραπείες, οι οποίες βελτιώνουν τον τρόπο αντιμετώπισης των νόσων».
Σύμφωνα με την κ. Nijs χρειάζεται να υιοθετηθούν μια σειρά από μέτρα, μεταξύ των οποίων η εξαίρεση φάρμακων όπως τα αντιρετροϊκά, οι αυξητικές ορμόνες και οι αιμοποιητικοί παράγοντες από το προϋπολογισθέν όριο αποζημίωσης για νοσοκομειακά φάρμακα, καθώς ο νοσοκομειακός προϋπολογισμός, οφείλει να περιλαμβάνει αμιγώς νοσοκομειακά φάρμακα και φάρμακα για νοσηλευόμενους.
“Το παρακάναμε με τη φαρμακευτική δαπάνη. Από το ένα άκρο, της σπατάλης, πήγαμε στο άλλο άκρο, της αποεπένδυσης”, ανέφερε ο καθηγητής του Τομέα Οργάνωσης και Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας , Νίκος Μανιαδάκης. “Υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει επιτακτική ανάγκη εφαρμογής πολιτικών ελέγχου της χρήσης των φαρμάκων”, ανέφερε εκτιμώντας πως σ’ αυτήν την κατεύθυνση, θα συμβάλλει η σταδιακή οριακή διαχρονική αύξηση του προϋπολογισμού της δημόσιας δαπάνης για ενδονοσοκομεικά και εξωνοσοκομειακά φάρμακα, με βάση τα δημογραφικά και λοιπά δεδομένα της Ελλάδας σε συνδυασμό με την εφαρμογή δομικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα πάψουν να έχουν μόνο δημοσιοοικονομικό προσανατολισμό και δε θα είναι οριζόντιες.
Ο κ. Μανιαδάκης υπερασπίστηκε την εφαρμογή προτύπων αξιολόγησης τεχνολογίας υγείας (HTA) για τα καινοτόμα και υψηλής δαπάνης φάρμακα, με συμφωνίες ελεγχόμενης πρόσβασης σε νέες θεραπείες και συμφωνίες επιμερισμού κινδύνου. “Οι προσπάθειες διεθνώς στρέφονται στην αποζημίωση θεραπειών που έχουν αξία όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και την κοινωνία συνολικά και τα συστήματα υγείας”, σημείωσε ο κ. Μανιαδάκης, εξηγώντας τη λεγόμενη value-based healthcare.
Η τιμολόγηση των off patent με βάση τις 3 χαμηλότερες τιμές στην Ευρώπη και των γενοσήμων στο 65% συμβάλει στην περαιτέρω εξοικονόμηση, κατά τον καθηγητή. Κατ’ επέκταση, οριζόντιες μειώσεις και υπερβολικά rebates, δεν ενδείκνυνται και ενδέχεται να οδηγήσουν σε απόσυρση φθηνών φαρμάκων και σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Στην πληθώρα θεσμικών παρεμβάσεων αναφέρθηκε ο Αθανάσιος Βοζίκης, Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας, του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Διευθυντής του Εργαστηρίου “Οικονομικών και Διοίκησης της Υγείας”. “Από το 2010 έως το 2014 είχαμε 136 νόμους, υπουργικές αποφάσεις και εν γένει νομοθετικές παρεμβάσεις για το φάρμακο. Ο αριθμός αυτός λέγεται πως έχει φθάσει στις 150 έως σήμερα”, σημείωσε ο κ. Βοζίκης. Αυτό, όμως, που φέρεται να έχει επιτευχθεί είναι η μετακύλιση του κόστους στους ασθενείς, όπως τόνισε ο καθηγητής. Η συνολική μεταβολή του ποσοστό συμμετοχής, για την περίοδο 2009-2014 υπολογίστηκε στο 132%, ενώ εκτιμάται ότι έως το 2016 το ποσοστό αυτό εκτινάχθηκε στο 150%. σύμφωνα με τον κ. Βοζίκη.
Το “αντίδοτο”
Σύμφωνα με την κ. Καπόρη υπάρχει μια σειρά από συγκεκριμένες διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες μπορούν να διασφαλίσουν τόσο τον έλεγχο των δαπανών όσο και τη βιωσιμότητα του φαρμακευτικού κλάδου:
Ο νοσοκομειακός προϋπολογισμός να περιλαμβάνει αμιγώς νοσοκομειακά φάρμακα και φάρμακα για νοσηλευόμενους. Φάρμακα όπως τα αντιρετροϊκά, οι αυξητικές ορμόνες και οι αιμοποιητικοί παράγοντες οφείλουν να εξαιρεθούν από το προϋπολογισθέν όριο αποζημίωσης για νοσοκομειακά φάρμακα (570εκ). Η υιοθέτηση της πρότασης αυτής θα μειώσει την υπερβάλλουσα δαπάνη και το clawback για τα προϊόντα με υψηλά ανελαστική ζήτηση.
Η υπέρβαση και το clawback να υπολογίζεται στο σύνολο της αποζημιούμενης και πραγματικής δαπάνης (570 και 853 εκ αντίστοιχα) και όχι σε κάθε κανάλι διανομής χωριστά (νοσοκομεία και ΕΟΠΥΥ).
Να υπάρξει πρόβλεψη και δημιουργία χωριστού και επιπρόσθετου προϋπολογισμού για τους πρόσφυγες και αύξηση του προϋπολογισμού για την κάλυψη των ανασφάλιστων πολιτών.
Να εξαιρεθεί η νοσοκομειακή δαπάνη από το καθεστώς ΦΠΑ, όπως έχει θεσπιστεί για το εξωνοσoκομειακό clawback και έχει αποφανθεί το ΣτΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου